[Wel, bij deze dan

, ik meen mij een voorbeeld te herinneren (richting rechtspraktijk gevolgd, vandaar), dat een buur die een rechtszaak opstart voor een tuinhuis dat slechts enkele m² op zijn grond stond, zich schuldig maakte aan 'rechtsmisbruik'. Het mogelijk voordeel dat de buur die de zaak aanspande haalde uit die rechtszaak was veel kleiner dan het nadeel van de buur met het tuinhuis.
Ook iets dergelijks meegemaakt een 20 tal jaren geleden en in opdracht van mijn voormalige werkgever.
Bij het renoveren en verbouwen van een groot gebouw tot Horecapand in centrum Antwerpen, dat door mijn werkgever voor 99 jaar in erfpacht was genomen, werd er met akkoord van de toenmalige eigenaar een oppervlakte van 2 M² van het naastliggende pand gebruikt om een degelijk en ruim sanitair blok te kunnen uitvoeren. De erfpachtgever (een private bank) was eigenaar van beide panden.
De noodzaak van het gebruik van deze 2 M² bleek pas tijdens de uitvoering van de werken, en het akkoord werd enkel vermeld in de werfverslagen.
De erfpachtakte noch het kadastrale plan, noch de bouwtoelating werd hiervoor aangepast. Er werd wel een aanpassing gemaakt op de architektuurplannen.
10 jaar later verkocht de eigenaar zijn 2 panden aan een derde (een bekende industrieel in de regio, en invoerder van een automerk) De erfpacht bleef natuurlijk doorlopen, maar ze vielen over die 2 M² die dus niet in de akte stonden. Ze hebben geprobeerden ons hiervoor een abominale hoge huur voor te vragen, of anders naar de rechter te stappen. Mijn werkgever hapt hier niet in toe, het komt dus voor de rechter.
Nieuwe eigenaar werd 100 % in het ongelijk gesteld met identiek dezelfde argumenten van rechtsmisbruik. De hele Horecazaak was meer dan 500 M² groot, en een bijna verdubbeling van huur voor 2 meter meer kon de rechter niet aanvaarden. De Erfpachtvergoeding is dus gebleven, samen met een ontevreden eigenaar.
