Nadat ik vorig jaar een huurwagen uit heb geleend aan een niet zo heel betrouwbaar figuur, werd ik opeens verschillende keren verhoord door politie en dit op vraag van het parket.
Dit was de eerste maal in 40 jaar dat ik met het gerecht in aanraking kwam. Ik heb volledig afstand gedaan van de feiten die door hem werden gepleegd, maar de verantwoordelijkheid naar de auto toe, kon en zou ik uiteraard niet ontkennen.
Ik werd op 17 april 2020 veroordeeld bij verstek, geen dagvaarding gezien zelf, maar in dit hele dossier wordt zelfs het pv-nummer, noch de dader (in pv) vernoemd. Ik ging op 17 september in CSR voor het bedrag van 14800€, omdat de rechter toen 6% intrest toekende en dit tot de laatste afbetaling.
Ik ben inmiddels alles kwijt, incl. mijn woning en liet uit noodzaak het appartement waar ik met mijn 11-jarig dochtertje in woon, op 23 maart ongeschikt verklaren . 5 punten risico op brand en elektrocutie houden me uit mijn slaap, maar de CSR had me een beetje gemoedsrust kunnen geven, integendeel. Water, energie (El/Ag), telecom, WiFi, etc... zijn intussen afgesloten of verdubbeld. Tot half januari heb ik moeten smeken om leefgeld, iets extra voor het eindejaar voor mijn dochter, Scarlet is luxe, dus wil hij niet betalen. Wij zitten met 2 dagelijks binnen, zonder tv of WiFi.
Ik heb op 5 januari een tijdelijke job aan genomen bij mijn vorige werkgever. En dit als interim en heb deze inkomsten eerst heel onbewust op mijn eigen rekening gekregen. Later heb ik dit ook bewust niet aangepast en het gros aan achterstallige zelf betaald.
Vorige week kreeg ik van mijn advocaat een brief, waarin ik tot 7 april tijd krijg om alles naar de rubriekrekening over te maken, zoniet wil hij dit voor de raad brengen.
Ik weet het heel even niet meer, de 7 jaar CSR, 14800€ die ik wel moest op me nemen en nu misschien een schorsing met de extra 6% intrest die sinds de uitspraak al loopt. En mijn leefgeld voor april heb ik uiteraard niet gekregen. Nog tot zaterdag moet ik eten kunnen voorzien voor mijn dochter, dan is ze terug een weekje bij papa. Ik ben absurd genoeg het niet eten al gewoon.
Wat me wel absurd lijkt is dat ik dit niet zelf heb veroorzaakt en dat een schuldbemiddelaar me überhaupt in de schulden kan zetten.
Mijn excuses voor het onsamenhangende geratel, maar ik weet niet waar eerst te beginnen.
Iemand raad?
Bij voorbaat dank.
Noria