Ik zit met een probleem ivm fotografie.
Ik wil niet dat er foto's van mij getrokken worden zonder mijn nadrukkelijke toestemming. Nu weet ik dat er bepaalde mensen van wie ik zeker niet wil dat zij foto's nemen wel foto's van me zullen nemen. Onder welke wetgeving valt dit en kan ik dit weigeren?!
Kan er mij iemand vertellen volgens welk wetboek / wetgeving dit geregeld wordt?
Indien er toch foto's genomen zijn, kan ik daartegen juridische stappen zetten? zo ja, hoe gaat dit?
-
Farse Fons
Topic Starter - Berichten: 15
- Jureca
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Jureca begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
Dit valt onder wat men noemt het "portretrecht". Het portretrecht heeft niet onmiddellijk een wettelijke basis.Ik zit met een probleem ivm fotografie.
Ik wil niet dat er foto's van mij getrokken worden zonder mijn nadrukkelijke toestemming. Nu weet ik dat er bepaalde mensen van wie ik zeker niet wil dat zij foto's nemen wel foto's van me zullen nemen. Onder welke wetgeving valt dit en kan ik dit weigeren?!
Kan er mij iemand vertellen volgens welk wetboek / wetgeving dit geregeld wordt?
Indien er toch foto's genomen zijn, kan ik daartegen juridische stappen zetten? zo ja, hoe gaat dit?
Het recht op afbeelding (of het portretrecht) vindt volgens sommigen zijn oorsprong in artikel 10 Auteurswet:
“ De auteur of de eigenaar van een portret dan wel enige andere persoon die een portret bezit of voorhanden heeft, heeft niet het recht het te reproduceren of aan het publiek mee te delen zonder toestemming van de geportretteerde of, gedurende twintig jaar na zijn overlijden, zonder toestemming van zijn rechtverkrijgenden.”
Deze bepaling is ook van toepassing bij audiovisuele werken. In de voorbereidende werken wordt in dit verband verwezen naar het voorbeeld van een actualiteitsprogramma waarbij een camera plots inzoomt op een persoon.
Een andere mogelijke rechtsgrond om inbreuken op het portretrecht aan te klagen, is artikel 1382 Burgerlijk Wetboek:
“ Elke daad van de mens, waardoor aan een ander schade wordt veroorzaakt, verplicht degene door wiens schuld de schade is ontstaan, deze te vergoeden.”
Het ligt dus niet voor de hand hoe te verbieden dat men u fotografeert. Men kan wel trachten het gebruik van die foto' aan te klagen.....Ik zou zeggen preventief te werken en...een boerka te dragen, maar daar staan ook beperkingen op.
Iedere wijze uil is ooit een uilskuiken geweest.
-
Farse Fons
Topic Starter - Berichten: 15
Ok, al bedankt,
Maar dus in feite op het fotograferen zelf kan ik niets tegen beginnen? en dus ook niet als zij foto's nemen en die niet verder publiceren?
En als ik op voorhand verwittig en zeg "gelieve geen foto's van me te nemen"?
Maar dus in feite op het fotograferen zelf kan ik niets tegen beginnen? en dus ook niet als zij foto's nemen en die niet verder publiceren?
En als ik op voorhand verwittig en zeg "gelieve geen foto's van me te nemen"?
Je kan je wel verzetten dat er een foto van jou genomen wordt door het te zeggen. De foto mag niet gepubliceerd worden zonder jouw uitdrukkelijke toestemming. Een uitzondering zijn bv. de algemene foto's die genomen worden tijdens een betoging die openbaar is; tenzij je er specifiek wordt uitgepikt.
En zelfs al heb je je toestemming gegeven, dan nog mag de foto niet voor zomaar om het even wat gebruikt worden.
En zelfs al heb je je toestemming gegeven, dan nog mag de foto niet voor zomaar om het even wat gebruikt worden.
-
Farse Fons
Topic Starter - Berichten: 15
Het probleem schuilt zich niet zozeer in het publiceren, maar wel in het nemen van de foto! Want wat niet genomen is kan niet gepubliceerd worden 
Maar dus in het algemeen kan ik mij beroepen op de "wet op de privacy" die zegt dat er geen foto's mogen genomen worden zonder de uitdrukkelijke toestemming?
Ook bijvoorbeeld voor een trouwfeest?
Maar dus in het algemeen kan ik mij beroepen op de "wet op de privacy" die zegt dat er geen foto's mogen genomen worden zonder de uitdrukkelijke toestemming?
Ook bijvoorbeeld voor een trouwfeest?
Een individuele foto van uzelf kan u weigeren. Maar Rechtsleer en rechtspraak zijn het er grotendeels over eens dat wanneer een persoon zich in de openbaarheid begeeft, bijvoorbeeld op een publieke plaats, hij zijn stilzwijgende toestemming geeft. Deze toestemming wordt afgeleid uit de feitelijke omstandigheden. De toestemming blijft wel vereist voor het gebruik en de reproductie van de genomen foto of video indien de persoon in kwestie het hoofdonderwerp vormt.Het probleem schuilt zich niet zozeer in het publiceren, maar wel in het nemen van de foto! Want wat niet genomen is kan niet gepubliceerd worden
Maar dus in het algemeen kan ik mij beroepen op de "wet op de privacy" die zegt dat er geen foto's mogen genomen worden zonder de uitdrukkelijke toestemming?
Ook bijvoorbeeld voor een trouwfeest?
Wanneer bepaalde personen toevallig op een foto of video staan, genomen op een publieke plaats (bv. een foto van een monument waar enkele personen toevallig mee op afgebeeld staan), dan gaat men er in principe van uit dat een toestemming voor het verdere gebruik van die foto of video niet vereist is.
Wanneer afbeeldingen van een menigte worden genomen, is er in principe ook geen toelating nodig (noch voor het nemen, noch voor het gebruik nadien), omdat ook hier de weergave van de persoon bijkomstig is. Wat onder de noemer "menigte " valt, wordt geval per geval beoordeeld.
Publieke personen (bv. politici, sportvedetten, zangers, …) dienen in principe ook geen voorafgaande toestemming te geven.
Iedere wijze uil is ooit een uilskuiken geweest.
-
Franciscus
- Berichten: 39080
- Juridisch actief: Nee
U kan alle diensten en firma's en overheidorganen aangetekend in kennis stellen dat u niet wenst gefilmd te worden in het openbaar.
Gezien u dat recht hebt om te vragen.
Edoch ook de overheid heeft het recht om bepaalde zaken te doen dus hier toezicht houden en ook particuliere instellingen/ firma's hebben dit recht.
Wordt moeilijk maar als u het ziet kan u het vragen.
Ikzelf heb al enkele malen aan een journalist gevraagd - als ik het gezien heb - geen foto van mij 1- te nemen 2-te publiceren.
Gezien u dat recht hebt om te vragen.
Edoch ook de overheid heeft het recht om bepaalde zaken te doen dus hier toezicht houden en ook particuliere instellingen/ firma's hebben dit recht.
Wordt moeilijk maar als u het ziet kan u het vragen.
Ikzelf heb al enkele malen aan een journalist gevraagd - als ik het gezien heb - geen foto van mij 1- te nemen 2-te publiceren.
-
Franciscus
- Berichten: 39080
- Juridisch actief: Nee
In principe kan men daar tegen reageren.
Aan pers vragen om foto niet meer te gebruiken - indien gerecht betrokken is bij feiten dan moeten deze duidelijk stellen dat er niet mag gefotografeerd worden.
Politie MOET trouwens alles in het werk stellen om de identiteit en ook het gezicht van verdachten uit de pers te houden.
Spijtig genoeg wordt deze regel niet altijd zo strikt nageleefd of kan men hem niet naleven.
Vb RB Turnhout als ik me niet vergis - wagens kunnen ( mogen) niet binnenrijden...
Aan pers vragen om foto niet meer te gebruiken - indien gerecht betrokken is bij feiten dan moeten deze duidelijk stellen dat er niet mag gefotografeerd worden.
Politie MOET trouwens alles in het werk stellen om de identiteit en ook het gezicht van verdachten uit de pers te houden.
Spijtig genoeg wordt deze regel niet altijd zo strikt nageleefd of kan men hem niet naleven.
Vb RB Turnhout als ik me niet vergis - wagens kunnen ( mogen) niet binnenrijden...
De wet van 8 december 1992 voor de bescherming van de persoonlijke levenssfeer ten opzichte van de verwerking van persoonsgegevens (Privacywet) is hier van toepassing.
Voor de tekst zie: http://www.privacycommission.be/nl/stat ... 2_1992.pdf" onclick="window.open(this.href);return false;
Het essentiële stuk van deze Privacywet voor het nemen en gebruik van foto’s door een privépersoon zonder toelating van de gefotografeerde persoon is :
A mag dus een foto nemen van buur B, deze tonen aan de leden van zijn huishouding, maar niet tonen aan zijn buren noch publiceren, … . A mag beslissen om deze te gebruiken in rechte. Vooraleer dit te doen moet hij de foto voorleggen aan de rechter, bevoegd voor de zaak, waar deze foto zal voorgelegd worden als bewijs of begin van bewijs. Deze rechter moet beslissen of het gebruik van de foto in rechte noodzakelijk is, in de context van de zaak in behandeling. Zo niet kan hij dat stuk verwerpen.
Een foto, met een persoon B erop, genomen door een gerechtsdeurwaarder op vraag van persoon B heeft iets meer waarde, maar moet ook door de rechter toegelaten worden.
Concreet:
Deze foto’s kunnen noodzakelijk zijn om aan te tonen dat een persoon B feitelijk de functie van een persoon C uitvoert (vb: leiding over de uitvoering van werken, …) en persoon B buiten het kader treedt van zijn mandaat (vb: toezicht op werken). Het gaat hier meestal om handelingen van korte duur, waarvoor de tussenkomst van een deurwaarder niet tijdig kan gebeuren.
Momenteel heb ik in deze context een zestal maal (over zes jaar gespreid) foto’s genomen van personen waarbij mij de facto niets in de weg werd gelegd, behalve veel misbaar. De politie is telkens tussengekomen op verzoek van B en heeft telkens geen verdere actie ondernomen. De klachten van betrokkenen zijn telkens op een sisser uitgelopen. Ze konen niet aantonen dat ik die foto's gebruikte. Ze hebben de facto alle verdere actie gestaakt en concentreren zich nu op de kern van de zaak: “onwettige uitoefening van een mandaat”. In dat kader trachten ze wel de foto’s te ontkrachten op hun inhoud. Daar die foto’s slechts ondersteunend zijn, vormt dit geen probleem.
Het nut van die foto’s voor A is dat zij de realiteit tonen, in al zijn eenvoud.
Het probleem voor B is dat hij gedwongen wordt individueel in te gaan op het waarom van zijn handelingen, en ze niet meer eenvoudig kan ontkennen of minimaliseren. Hij kan zich niet meer verschuilen achter zijn groep.
Je moet wel rekening houden met fysieke intimidaties, die soms zeer ver kunnen gaan. B zal zeggen dat het nemen van foto’s een provocatie was en zich daarachter schuilen om “impulsief” te intimideren.
Dus bijvoorbeeld
- enkel foto's nemen van personen die zich op een publieke plaats bevinden (of semi-publiek)
- nooit de foto’s in het geniep nemen en altijd tekst en uitleg geven als B (of derden) erom vraagt (vereiste van transparantie). De eerste maal uit eigen initiatief uitleg geven (eventueel schriftelijk) en duidelijk zeggen dat je de foto's enkel zal gebruiken zoals opgelegd door de privacywet.
- niet ingaan op provocerende intimidaties. Assertief zijn (weigeren fotoapparaat af te geven, …), maar niet verder gaan. Dus in geen enkel geval zelf fysiek worden.
- weten wanneer je moet stoppen met foto’s nemen (één foto is meestal voldoende, vooral als je werkt met een reflexcamera).
Dit alles is mijn persoonlijke mening, rekening houdend met mijn persoonlijke ervaringen en de specifieke context. Aan de iniitiële vraagsteller wou ik een andere klok laten horen. De vrijheid van "portretrecht" van B is geen absoluut recht en wordt bijvoorbeeld beperkt door de vrijheid van A om zijn zaak voor de rechter te bewijzen met de wettelijk beschikbare middelen (dit houdt het nemen van bepaalde foto's in).
Voor de tekst zie: http://www.privacycommission.be/nl/stat ... 2_1992.pdf" onclick="window.open(this.href);return false;
Het essentiële stuk van deze Privacywet voor het nemen en gebruik van foto’s door een privépersoon zonder toelating van de gefotografeerde persoon is :
Een persoon A mag dus foto’s nemen van een persoon B uitsluitend voor persoonlijke of huishoudelijke doeleinden , maar persoon A mag deze niet gebruiken buiten deze context.Art. 3.
§ 1. Deze wet is van toepassing op elke geheel of gedeeltelijk geautomatiseerde verwerking van persoonsgegevens, alsmede op elke niet-geautomatiseerde verwerking van persoonsgegevens die in een bestand zijn opgenomen of die bestemd zijn om daarin te worden opgenomen.
§ 2. Deze wet is niet van toepassing op de verwerking van persoonsgegevens die door een natuurlijk persoon in activiteiten met uitsluitend persoonlijke of huishoudelijke doeleinden wordt verricht.
(...)
Art. 5. Persoonsgegevens mogen slechts verwerkt worden in één van de volgende gevallen :
a) wanneer de betrokkene daarvoor zijn ondubbelzinnige toestemming heeft verleend;
b) wanneer de verwerking noodzakelijk is voor de uitvoering van een overeenkomst waarbij de betrokkene partij is of voor de uitvoering van maatregelen die aan het sluiten van die overeenkomst voorafgaan en die op verzoek van de betrokkene zijn genomen;
c) wanneer de verwerking noodzakelijk is om een verplichting na te komen waaraan de verantwoordelijke voor de verwerking is onderworpen door of krachtens een wet, een decreet of een ordonnantie;
d) wanneer de verwerking noodzakelijk is ter vrijwaring van een vitaal belang van de betrokkene;
e) wanneer de verwerking noodzakelijk is voor de vervulling van een taak van openbaar belang of die deel uitmaakt van de uitoefening van het openbaar gezag, die is opgedragen aan de verantwoordelijke voor de verwerking of aan de derde aan wie de gegevens worden verstrekt;
f) wanneer de verwerking noodzakelijk is voor de behartiging van het gerechtvaardigde belang van de verantwoordelijke voor de verwerking of van de derde aan wie de gegevens worden verstrekt, mits het belang of de fundamentele rechten en vrijheden van de betrokkene die aanspraak maakt op bescherming uit hoofde van deze wet, niet zwaarder doorwegen.
De Koning kan, bij een in Ministerraad overlegd besluit, na advies van de Commissie voor de bescherming van de persoonlijke levenssfeer, nader bepalen in welke gevallen de onder f) bedoelde voorwaarde niet geacht wordt te zijn vervuld.
A mag dus een foto nemen van buur B, deze tonen aan de leden van zijn huishouding, maar niet tonen aan zijn buren noch publiceren, … . A mag beslissen om deze te gebruiken in rechte. Vooraleer dit te doen moet hij de foto voorleggen aan de rechter, bevoegd voor de zaak, waar deze foto zal voorgelegd worden als bewijs of begin van bewijs. Deze rechter moet beslissen of het gebruik van de foto in rechte noodzakelijk is, in de context van de zaak in behandeling. Zo niet kan hij dat stuk verwerpen.
Een foto, met een persoon B erop, genomen door een gerechtsdeurwaarder op vraag van persoon B heeft iets meer waarde, maar moet ook door de rechter toegelaten worden.
Concreet:
Deze foto’s kunnen noodzakelijk zijn om aan te tonen dat een persoon B feitelijk de functie van een persoon C uitvoert (vb: leiding over de uitvoering van werken, …) en persoon B buiten het kader treedt van zijn mandaat (vb: toezicht op werken). Het gaat hier meestal om handelingen van korte duur, waarvoor de tussenkomst van een deurwaarder niet tijdig kan gebeuren.
Momenteel heb ik in deze context een zestal maal (over zes jaar gespreid) foto’s genomen van personen waarbij mij de facto niets in de weg werd gelegd, behalve veel misbaar. De politie is telkens tussengekomen op verzoek van B en heeft telkens geen verdere actie ondernomen. De klachten van betrokkenen zijn telkens op een sisser uitgelopen. Ze konen niet aantonen dat ik die foto's gebruikte. Ze hebben de facto alle verdere actie gestaakt en concentreren zich nu op de kern van de zaak: “onwettige uitoefening van een mandaat”. In dat kader trachten ze wel de foto’s te ontkrachten op hun inhoud. Daar die foto’s slechts ondersteunend zijn, vormt dit geen probleem.
Het nut van die foto’s voor A is dat zij de realiteit tonen, in al zijn eenvoud.
Het probleem voor B is dat hij gedwongen wordt individueel in te gaan op het waarom van zijn handelingen, en ze niet meer eenvoudig kan ontkennen of minimaliseren. Hij kan zich niet meer verschuilen achter zijn groep.
Je moet wel rekening houden met fysieke intimidaties, die soms zeer ver kunnen gaan. B zal zeggen dat het nemen van foto’s een provocatie was en zich daarachter schuilen om “impulsief” te intimideren.
Dus bijvoorbeeld
- enkel foto's nemen van personen die zich op een publieke plaats bevinden (of semi-publiek)
- nooit de foto’s in het geniep nemen en altijd tekst en uitleg geven als B (of derden) erom vraagt (vereiste van transparantie). De eerste maal uit eigen initiatief uitleg geven (eventueel schriftelijk) en duidelijk zeggen dat je de foto's enkel zal gebruiken zoals opgelegd door de privacywet.
- niet ingaan op provocerende intimidaties. Assertief zijn (weigeren fotoapparaat af te geven, …), maar niet verder gaan. Dus in geen enkel geval zelf fysiek worden.
- weten wanneer je moet stoppen met foto’s nemen (één foto is meestal voldoende, vooral als je werkt met een reflexcamera).
Dit alles is mijn persoonlijke mening, rekening houdend met mijn persoonlijke ervaringen en de specifieke context. Aan de iniitiële vraagsteller wou ik een andere klok laten horen. De vrijheid van "portretrecht" van B is geen absoluut recht en wordt bijvoorbeeld beperkt door de vrijheid van A om zijn zaak voor de rechter te bewijzen met de wettelijk beschikbare middelen (dit houdt het nemen van bepaalde foto's in).
-
Franciscus
- Berichten: 39080
- Juridisch actief: Nee
Mochten er toch foto's genomen zijn zonder uw toestemming en weten dan is zoals hiervoor werd gesteld steeds een rechter die ze als bewijsmateriaal zal toelaten of die zal bepalen of het gebruik van de foto's in een krant vb wel aan de voorwaarden voldeed.
vb reporter mocht de foto's nemen - in dit geval van ambtenaren (lang geleden) - de foto's worden enkele maanden daarna uit hun context gebruikt - verschillende malen. De uitgever is daar in eerste aanleg en daarna in beroep veroordeeld tot een boete en een meer dan substantiële schadevergoeding aan de klagers.
Motivering wet privacy ( was er net) en portretrecht.
vb reporter mocht de foto's nemen - in dit geval van ambtenaren (lang geleden) - de foto's worden enkele maanden daarna uit hun context gebruikt - verschillende malen. De uitgever is daar in eerste aanleg en daarna in beroep veroordeeld tot een boete en een meer dan substantiële schadevergoeding aan de klagers.
Motivering wet privacy ( was er net) en portretrecht.
Beste,
een tijdje heb ik voor een organisatie gewerkt, nooit heb ik toestemming gegeven om foto's van mij te publiceren. Nu blijkt dat de achterkant/zijkant van mijn hoofd van een foto gebruikt wordt als 'beeld' op hun camionette en op de website/promomateriaal... wat kan ik doen om er te voor zorgen dat dit niet wordt gebruikt?
een tijdje heb ik voor een organisatie gewerkt, nooit heb ik toestemming gegeven om foto's van mij te publiceren. Nu blijkt dat de achterkant/zijkant van mijn hoofd van een foto gebruikt wordt als 'beeld' op hun camionette en op de website/promomateriaal... wat kan ik doen om er te voor zorgen dat dit niet wordt gebruikt?