Niets want als je dat onder een loop bekijkt is dat niet meer dan dat ze met je voeten spelen. Maar vaak moet je dat eerst meemaken om daar voor open te staan dat dit krankzinnige werkelijkheid is.Deze 'urgentie' en 'belangrijkheid' worden door dezelfde rechtbank bepaald, dus wat ga je daar tegen in brengen?
Zolang de rechter vonnissen/arresten niet zelf ernstig neemt (dit gebeurd wel als het kind onwettig buiten het Rijk wordt vast- of verborgen gehouden dus weg van 1 ouder) kan je verwachten dat een familierechtbank daar niet veel zal aan veranderen. Zeker niet als die zittingen zoals in NL, en GB met gesloten deuren, en dus weg van elke controle worden gehouden.
Vele politieke partijen hebben de familierechtbank al jarenlang op hun verlanglijstje staan, maar geen regering is in de laatste 10 jaar in dat opzet geslaagd. Maanden voor de val van de regering wisten de professoren familierecht al dat het oprichten van de familierechtbank ook deze maal niet meer in deze legislatuur kon.
Een familierechtbank klinkt mooi, maar veel belangrijker is dat men vakbekwame mensen op de juiste plaatsen weet te posten. U zal zeker één van zijn laatste voorstellen van Guy Swennen gelezen hebben. De procureur moet verplicht de rechter inlichten als de gerechtelijke uitspraak omtrent de verblijfsregeling niet wordt nageleefd en er klacht komt... !! Hier raakt men een deel van de kern van de zaak. De pdk passeren (deze vind kinderrechten alsook hun welzijn duidelijk niet belangrijk, "prioriteit nul" zei rechter Roland Tack ooit) is een goede zaak. Als men de lijn zou doortrekken zou een volgende stap gigantisch zijn, nl: geen overheidsbemoeienis meer inzake verblijf van de kinderen bij een scheiding. Vergelijk het met iets wat je als gezin zelf moet regelen, dus net hetzelfde als de ouders nog samen zijn.
Vele magistraten kennen (of willen het niet kennen) de truccen van de foor niet om ouders blijvend te laten communceren met elkaar. De goede kant van de bilocatiewet heeft velen magistraten doen of moeten doen inzien dat hiermee de overlegcultuur gestimuleerd wordt. Magistraten hebben wel veel macht maar geen kunde op dat vlak. Als een kind wordt misbruikt wordt, dienen beide ouders gelijk berecht te worden zonder discriminatie, maar justitie wil dat duidelijk (nog) niet in de praktijk brengen.
De scheidigsproblematiek zou op de agenda van de VN-kinderrechten moeten geplaatst worden, maar tot hier toe is daar maar weinig van te merken.
RR