kindermishandeling staat vb. niet in de strafwet. Een juridische logische redenering is bijgevolg dat kindermishandeling daarom als dusdanig niet strafbaar is.
De onderzoeken zijn massaal en eigenlijk zijn de resultaten gelijklopend. Gescheiden ouders die blijven ruzie maken is (heel) slecht voor het kind.
Het is dus helemaal niet nieuw, niet revolutionair, maar er zijn zo weinig handvaten aan dit probleem.
PAD (parental alienation disorder) zou hier een handvat kunnen bieden, maar vrees dat nog vele jaren zullen voorbijgaan voordat deze psychische stoornis wereldwijd erkent zal worden door de artsen en rechters. Of het bestaat? Voorstanders zijn simpel in hun antwoord: Als je er naar kijkt zie je dat het bestaat.
Maar daarmee is nog geen antwoord gegeven hoe een ouder die geconfronteerd wordt met vijandig ouderschap (hierdoor begint PAD te ontwikkelen in de geest van het kind) moet handelen.
De remedie is: betekenis vol straffen van de dader alsook de dader gradueel zijn rechten als ouder ontnemen.
Hierin kunnen wij elkaar deels vinden:
Omdat ik uit ervaring weet dat men juridisch quasi niks kan doen tegen zulke vorm van kindermishandeling
Er is een verschil tussen kunnen en willen. Rechters hebben een veel te grote vrijheid inzake het begrip "belang van het kind".
Er dient een cultuuromslag te komen binnen justitie waarbij de overlegcultuur gehonoreerd dient te worden en "vrede tussen de ouders" centraal dient te staan.
De bilocatiewet heeft die overlegcultuur tussen ouders flink bevorderd maar helaas niet voldoende. Justitie zou dit meer moeten laten primeren, maar dit doen ze niet graag. Eigenlijk komt het op neer dat ze een striptease moeten doen en meer macht moeten delen met diegene die zou moeten zorgen voor de diagnoze en remedie. Vergeet niet dat heel wat rechtsgeleerden denk maar aan notaris, deurwaarder, advocaat hier een flink stuk van hun inkomen halen.
RR