#12 , 28 jun 2010 18:12
Feit 1 : een duw omdat hij niet vlug genoeg uitwijkt, lijkt mij toch ook een opzettelijke daad, dat de tegenpartij opzettelijk geduwd heeft, heeft hij ook nooit betwist.
Het is juist hier dat het schoentje wringt. Het zou inderdaad het gerecht moeten zijn die recht spreekt, maar hier worden enkel naar de ongelukkige gevolgen gekeken en niet naar de oorzaak. Het is een kwestie van actie-reactie met jammer genoeg kwalijke afloop.
Geen van beiden partijen had de bedoeling de tegenpartij werkelijk schade toe te brengen.
De tegenligger is wat gefrustreerd omdat hij op zijn route steeds schoolgaande fietsers tegenkomt die niet vlug genoeg uitwijken, en hier en daar eenen een duw geeft (getuignissen van andere jongeren (slachtoffers) werden bijgevoegd bij het PV).
De tegenligger verklaart ook niet dat hij, als het ware werd aangevallen, door mijn zoon.
Ik moet wel zeggen dat ik U reactie ten volle begrijp en dat dit ook onze eerste reactie was en dat dit ook de eerste reactie van de politie was.
Ik geef inderdaad toe dat het recht niet in eigen handen mag genomen worden. Maar wat moet je in dergelijke situaties doen. Niets?? en hopen dat hij u niet meer duwt, naar de politie gaan ? om wat te zeggen, ik ben geduwd geweest, gevallen maar ik heb niets, 't is maar maar om te zeggen zodat je het weet. Wat gaan ze met zo'n verklaringen doen of moeten ze op iedere hoek een politieagent of camera plaatsen om alles in de gaten te houden. Men kan ook nog proberen om hem te doen stoppen om alles eens met elkaar te bespreken, maar hoe doe je dat als je tegenligger 25km/u rijdt, misschien zou hij dan ook ten val komen wegens wegversperring.
Ik wil het nu niet helemaal in het belachelijke trekken, maar hij heeft ook van ons , onze eerste reactie gehad, "WAT hebt ge nu weer gedaan, enz. ge kent dat wel, " Hij begrijpt de situatie weet dat hij in de fout is gegaan, maar hij vindt het evenmin fair dat de oorzaak, de eerste duw, in wezen niet veroordeeld wordt.