Ik schets even de situatie waarin wij verkeren.
Een 5-tal jaar geleden kochten we een huis op een grond van 7 are. Naast onze woning loopt er een doodlopend wegje waar zes pietluttige huisjes (type ocmw) zij aan zij staan en waarvan het venster op de bovenverdieping uitkijk geeft op onze tuin die zuidwaarts is geöriënteerd. De afstand tussen onze afsluiting en de gevel van de huisjes (m.a.w. de breedte van het wegje) is zo'n 2,5 meter.
De vorige eigenaar gaf aan dat hij totaal geen hinder ondervond van de bewoners van die huisjes en dat hebben wij in den beginne ook als dusdanig mogen ervaren. Na 2 jaar in alle rust te hebben gewoond en tevreden te zijn geweest met onze aankoop is in het huisje dat uitkijk geeft op ons terras een andere bewoner aanbeland. De situatie in dat huisje is ons niet geheel duidelijk, maar we vermoeden dat de bewoner op het gelijkvloers de bovenverdieping onderverhuurd aan de nieuwe bewoner.
En het is deze bewoner die op de bovenverdieping leeft die het onderwerp van onze bezorgdheid is. De voorgevel is maximum drie meter breed en het venster dat loodrecht uitkijk biedt op ons terras meet zo'n 1 meter op 1 meter. Zomer en winter staat het venster open en paradeert die man in zijn halve naakte (enkel een broekje aan denk ik) voor dat venster. Bovendien staat vlak aan dat raam zijn muziekinstallatie en tv, die soms loeihard gaan. In het weekend (en vaak ook in de week) is het er vaak tot laat in de avond of nacht een komen en gaan van mensen die voortdurend kabaal maken en in ontbloot bovenlijf voor het open raam paraderen en naar elkaar schreeuwen.
In het begin hadden we zo iets van 'laisser faire', misschien maken wij wel een punt van niks en is deze situatie wel van voorbijgaande aard. Ons gevoel bleek waarheid te worden toen de bewoner om een duistere reden (veel geruzie gehoord in het wegje, ook wel 's een politiecombi gezien) van de ene dag op de andere verdween. Onze rust kon eindelijk beginnen...
Zo'n zes maanden duurde onze rust tot dit voorjaar de miserie opnieuw begon. De man is blijkbaar teruggekeerd uit het niets en het scenario van vroeger herhaalt zich. Na de nachtelijke feestjes hebben we 's morgens al meermaals champagnekurken, m&m's en sigarettenpeuken op ons terras mogen vinden.
Voor ons is de maat nu echt vol. Wij kunnen amper genieten van een glaasje wijn aan onze tuintafel. Vaak installeren we ons met volle moed op ons terras en proberen we de hinder te negeren, maar iemand die de pieren uit je bord haalt en je tête-à-tête steevast opvrolijkt met z'n knallende deuntjes, daar is de pret ook gauw van af. We probeerden ons terras al wat af te schermen met een paraplu maar dat is slechts een lapmiddel.
Praten met je buren over de hinder die je ervaart, wordt vaak als eerste oplossing gegeven. Eenmaal hebben we vriendelijk verzocht of de muziek niet ietsje stiller kon, de verwijten die we toen naar het hoofd kregen waren niet mals. De piste van de communicatie levert dus geen resultaat op.
Bij het neerschrijven van onze ervaringen heb ik het gevoel dat we echt wel een punt hebben en het een of het ander kunnen eisen van de buurman maar zou dat in werkelijkheid wel zo zijn? Bovendien hebben wij twee kleuters rondlopen die zich ook wel vragen stellen bij dat naaktlopen. Welke stappen ondernemen we best om uit deze voor ons steeds ondraaglijker wordende situatie te geraken?