Ik zou een kort beeld willen schetsen van de evolutie van de speekseltest in het verkeer, vervolgens hier een aantal vragen bij willen stellen en uiteindelijk mijn persoonlijke situatie mededelen. Het is een lange tekst, maar in principe kan dit u ook overkomen.
VROEGER
Bij een positieve speekseltest tijdens een verkeerscontrole werd er een tegenanalyse uitgevoerd via een bloedafname.
Deze bloedafname werd gedaan door een derde en onafhankelijk partij: de arts.
We spreken dus over een -tegenanalyse-: een analyse via een andere vorm van onderzoek: bloed. Uitgevoerd door een derde, die onafhankelijk is, en die in dit geval bovendien een grotere zekerheid biedt mbt het correct uitvoeren van medische handelingen.
HEDEN
Op dit moment (in onze regio) is de tegenanalyse van een positieve speekseltest: een 2e speekseltest, die bovendien afgenomen wordt door dezelfde partij.
——————————————-
1)Nam de rechtszekerheid hierdoor af?
2)Is rechtszekerheid een onderdeel van veiligheid voor de burger?
3)”De bloedanalyse is te kostelijk en te omslachtig.”
Dat was de motivering om de bloedanalyse te vervangen door een 2e speekseltest.
-Kostelijk-
De kosten van de arts zijn voor de verliezende partij en de speekselanalyse is 99% nauwkeurig. Dus dan kunnen we stellen dat de kosten van de arts in 99% van de gevallen voor rekening zijn van de bestuurder die een eerste positieve speekseltest aflegde.
-Omslachtig-
Als het oproepen van een arts te omslachtig is… dan stel ik mij de vraag waar de grens getrokken wordt over wat omslachtig is en niet.
5)De controle is er voor de veiligheid van de burger en de testen die uitgevoerd worden zijn gebaseerd op het afwijkend gedrag dat de bestuurder vertoont in het verkeer indien bepaalde stoffen aanwezig zijn in een bepaalde hoeveelheid. Zoals bv. Alcohol.
Waar is de wetenschappelijke basis waarin wordt aangetoond dat de hoeveelheid die men momenteel als tolerantiewaarde beschouwt wel werkelijk een invloed heeft op het gedrag van een bestuurder?
Want bepaalde stoffen die men detecteert zijn geen actieve stoffen, maar wel afbraakstoffen.
Hetgeen betekent dat de actieve stof, die het gedrag van de bestuurder wél beïnvloedt, niet meer aanwezig is, maar wel afbraakstoffen die erop wijzen dat er in een nabij of verder verleden contact is geweest met de actieve drug.
Hoe ver men terug gaat hangt af van de tolerantiewaarde.
Bij bloed liggen die tolerantiewaarden veel hoger dan bij speeksel.
6) Men gaat voor een 0 tolerantie over de gehele lijn: actieve stoffen, afbraakstoffen enz…
7)Proportionaliteitsbeginsel en fair play
—————————————————-
Als men zijn rechten pas na de afname van het speekselstaal medegedeeld krijgt… recht op weigering en vraag naar een dokter…
Als men het resultaat van de analyse pas na ruim 3 maanden krijgt toegezonden met de vraag of men een tegenanalyse wens van datzelfde staal…
Een arts bellen is te omslachtig, maar als men een tegenanalyse wilt van een 3 maanden oud staal, door henzelf afgenomen, dan moet men hoeveel aangetekende brieven verzenden binnen een termijn van “”14””dagen?
“De afname werd gedaan door een deskundige”: terwijl het een agent in opleiding was die niet wist hoe de test werkte…
Maar we zijn het dan toch eens over 1 ding: de afname moet gedaan worden door een deskundige.
Persoonlijk vind ik dit geen manier van behandeling van de belastingbetalende burger. Een verzuim van behoorlijk bestuur. Er werd een negatief bloedstaal afgenomen door mijn arts vlak na de controle, dus het geheel krijgt juridisch een staart.
Ik wil trouwens nog even vermelden dat de kennisgeving van de aangetekende zending, bevattende het resultaat van de analyse, geacht wordt gedaan te zijn de dag na neerlegging van de brief bij de post. Hierna heeft men 14 dagen de tijd om een tegenanalyse aan te vragen, dit via 3 aangetekende zendingen, waarbij het moment van kennisgeving is: bij ontvangst van de brieven.
Dus de kennisgeving van de persoon die zich moet verweren vond al plaats voordat de brief aangekomen is… maar de kennisgeving van uw verweer vind plaats bij ontvangst van de brieven.
Dat is ondertussen veranderd, maar men snapt het plaatje wel, denk ik zo
Dus de kennisgeving van de persoon die zich moet verweren vond al plaats voordat de brief aangekomen is… maar de kennisgeving van uw verweer vind plaats bij ontvangst van de brieven.
Dat is ondertussen veranderd, maar men snapt het plaatje wel, denk ik zo
Of kort samengevat:
het resultaat van de analyse dient binnen de 14 dagen medegedeeld te worden.
Indien mogelijk…
In dit geval pas na 94 dagen.
En dat versturen ze dan met een aangetekend schrijven waarbij men afwijkt van de algemene regelgeving mbt kennisgeving -> de dag waarop de postbode zich aanbiedt is de dag van kennisname.
Dit passen ze aan naar: de dag nadat de brief bij de post werd afgeleverd is de dag van kennisname.
De ontvanger heeft geen idee op welke dag zij die brief hebben afgegeven op het postkantoor, en ten tweede: als zij de vrijheid nemen om van 14 dagen 94 dagen te maken… om vervolgens een termijn van 14 dagen te bepalen met een aangetekend schrijven waarvan onbekend is waarbinnen zich die 14 dagen zich juist bevinden…
Alle respect voor mensen met een fetish waarbij ze graag op zich laten kakken… maar ik ben geen fan
het resultaat van de analyse dient binnen de 14 dagen medegedeeld te worden.
Indien mogelijk…
In dit geval pas na 94 dagen.
En dat versturen ze dan met een aangetekend schrijven waarbij men afwijkt van de algemene regelgeving mbt kennisgeving -> de dag waarop de postbode zich aanbiedt is de dag van kennisname.
Dit passen ze aan naar: de dag nadat de brief bij de post werd afgeleverd is de dag van kennisname.
De ontvanger heeft geen idee op welke dag zij die brief hebben afgegeven op het postkantoor, en ten tweede: als zij de vrijheid nemen om van 14 dagen 94 dagen te maken… om vervolgens een termijn van 14 dagen te bepalen met een aangetekend schrijven waarvan onbekend is waarbinnen zich die 14 dagen zich juist bevinden…
Alle respect voor mensen met een fetish waarbij ze graag op zich laten kakken… maar ik ben geen fan
Ik zie geen argument dat dit zou staven.1)Nam de rechtszekerheid hierdoor af?
Ter plaatse een speekselanalyse doen van een 10tal minuten tegenover met de bestuurder naar een dokter gaan is wel degelijk een verschil in omslachtigheid.3)”De bloedanalyse is te kostelijk en te omslachtig.”
Net zoals bij alcohol reageert iedere mens anders op deze stoffen. Dronkenschap (geen controle hebben over je daden) is een aparte inbreuk in de verkeerswetgeving.Waar is de wetenschappelijke basis waarin wordt aangetoond dat de hoeveelheid die men momenteel als tolerantiewaarde beschouwt wel werkelijk een invloed heeft op het gedrag van een bestuurder?
De aanwezigheid van enkel afbraakstoffen is niet strafbaar. De worden gedetecteerd om problematisch gebruik op te sporen en te zien of de persoon verslaafd is. Een verslaafd iemand is rijongeschikt.Want bepaalde stoffen die men detecteert zijn geen actieve stoffen, maar wel afbraakstoffen.
U behoort zelf de wet te kennen.Als men zijn rechten pas na de afname van het speekselstaal medegedeeld krijgt… recht op weigering en vraag naar een dokter…
Normaal hebt u zelf uw afname gedaan en deze dan overhandigt aan de politie.Maar we zijn het dan toch eens over 1 ding: de afname moet gedaan worden door een deskundige.
Door welk labo werd dit staal onderzocht? eentje door het parket erkent? Zo niet, heeft je onderzoek geen waarde. Veel labo's hanteren minimum waarden die veel hoger liggen maw zijn deze labo's dus niet nauwkeurig genoeg. Deze spreken pas van een aanwezigheid vanaf een bepaalde bodemwaarde die veelal te hoog ligt.Er werd een negatief bloedstaal afgenomen door mijn arts vlak na de controle, dus het geheel krijgt juridisch een staart.
Je eigen arts is partijdig. Een niet-behandelend geneesheer is vereist.
fout: Bij een positieve speekseltest werd een analyse uitgevoerd om uw waarden te kennen.Bij een positieve speekseltest tijdens een verkeerscontrole werd er een tegenanalyse uitgevoerd via een bloedafname.
Fout: na de speekseltest volgt een speekselanalyse.Op dit moment (in onze regio) is de tegenanalyse van een positieve speekseltest: een 2e speekseltest,