Zomer ’22 besluit tot scheiding genomen door de vrouw (na bedrog door haar).
Na bemiddeling voor kinderregeling heb ik de woning verlaten in maart ’23, en woon in een huurhuis.
Ondanks de hoge hypotheek, is de ex in de woning gebleven en betaalt nu alleen de hypotheek.
Op dit moment kan ze de woning niet overnemen en mag ze dit niet van de bank.
Ze is namelijk de afgelopen jaren veel thuis geweest met burnout, dan wat 4/5e werken, of maar 60%. Ik heb om financieel te compenseren wat harder gewerkt en meer dan wat ik extra verdiende in het gemeenschappelijk leven gestopt. Plat gezegd, ze heeft zwaar geprofiteerd van mij. En eens ik weg was, is ze blijven 60% werken. Vermoedelijk heeft ze dus geleefd van haar spaargeld of hulp van de ouders. Niet mijn probleem natuurlijk,
Gelukkig zijn we gehuwd met scheiding van goederen.
Nu is het zo dat de ex bij haar werkgever ontslagen is en een zeer riante ontslagvergoeding gekregen heeft (was lid ondernemingsraad). Ze zou op zich onmiddellijk terug kunnen werk zoeken zonder verlies van deze premie. Maar feit is wel dat ze werkloos is op dit moment.
Ze weigert verder eender wat te regelen, dus in feit ben ik nog steeds gehuwd. En terwijl ik mijn huur betaal, betaalt zij de lening af voor ons beiden (ah ja, sinds mijn vertrek zou ik recht hebben op een bezettingsvergoeding. Dat bedrag vraag ik niet, maar daarmee wordt mijn deel van de lening afbetaald. Bedrag komt ongeveer overeen).
De kinderen zijn 50/50 week/week bij mij/haar. Ik werk nog steeds fulltime en wring mezelf in 1000 bochten om alles rond te krijgen voor de kinderen. Volgend jaar ga ik 90% werken.
Nu, als ik de methode Hobin er bij neem, en we nemen de laatste belastingaanslag er bij (vorig jaar toen ze amper gewerkt heeft), zou het er op neerkomen dat heel het kindergeld naar haar gaat, daarnaast ik nog eens 110€ per kind bovenop moet leggen, en ook nog eens 77% van de overige kosten moet dragen.
Dit wordt natuurlijk ook nog eens in de hand gewerkt door een hogere leefkost bij haar. Zij betaalt namelijk de hypotheek die in realiteit veel te zwaar is voor een huis dat ze van de bank bij verdeling niet zal mogen/kunnen overnemen.
Houdt een rechter enkel met deze berekening rekening? Of komt ook het menselijk aspect ter sprake.
Want zoals ik het nu voel, heeft ze jaren geprofiteerd van mij, en zou ze dit gewoon blijven doen eens alles zo wordt uitgesproken.
Ik heb weliswaar een hoog loon door mezelf op te werken ondanks een diploma middelbaar, zij heeft universitaire studies + specialisaties... Haar loonpotentieel is hoger dan dat van mij.
We zitten dus in een impasse (stilzwijgend, want er wordt niet over gesproken): Als ik de scheiding doorzet, loop ik kans om financieel zwaar onder druk te staan. Maar het eerste wat ik dan moet doen om die kost wat te drukken, is haar woonkost verlagen door onmiddellijk de verdeling van het huis te vragen. Ik wil haar natuurlijk niet op straat zetten, maar ik zou geen andere keuze meer hebben. Vermoedelijk is dit laatste de reden dat ze nog niks verder wil regelen.
Moeilijke vraag misschien, maar wat zouden jullie doen in mijn situatie? Scheiding inzetten met financiële risico’s van dien, of nog wat in de huidige situatie blijven tot ze terug werkt en de lonen wat meer gelijk komen (en ondertussen wordt de overnameprijs van het huis hoger, hetgeen sowieso tot zware discussie zal leiden, want zij is daar niet mee akkoord)?
Advocaten zeggen natuurlijk 'go for it, wachten heeft geen zin.'. (Ah ja, aan een vechtscheiding valt wel wat te verdienen...)