Hallo,
Ik zal de context zo summier mogelijk proberen oplijsten.
We verwachten een ingebrekestelling/dagvaardiging van de advocaat van mijn schoonvader om onze kinderen te zien (3 en 1 jaar).
Het verhaal van mijn vrouw:
- Beide ouders aan de drank en toen ze zelf 16j was besefte ze dat dit zeer fout aan het lopen is en vraagt haar vader om te scheiden.
De vader was op dat moment nog de grootste steun aangezien de moeder volledig loco ging.
- Vader wordt depressief en mijn vrouw moet plots zelf instaan voor een heel huishouden, terwijl een master diploma halen etc... ze wonen sinds haar +-20j apart van haar moeder.
- De jaren gaan verder en de spanningen tussen vader en dochter lopen hoger op, maar er is wel frequent contact.
Haar vader is een zeer duidelijke narcist die geen tegenspraak duldt en alles wat hij wilt is wet. Mijn vrouw laat haar niet doen en wordt nog zelfstandiger en heeft hem minder en minder nodig. Dit wringt natuurlijk voor zijn ego, want hij is ten slotte de pater familias en heeft nauwelijks grip op mijn vrouw. Dit kabbelt verder tot enkele maanden geleden.
- schoonvader wordt ernstig ziek en krijgt al snel een terminale diagnose (hooguit enkele weken te leven). Dochter start procedure voorlopig bewind gelet op de vechtscheiding die al 7 jaar loopt met haar moeder waar beslissingen genomen moeten worden, maar ook de dagdagelijkse administratie. Haar vader zijn hersenen zijn volledig aangetast door ammoniak die de lever door alcoholmisbruik niet meer kan afbreken.
Wonder boven wonder komt hij er toch nog door na enkele weken, hij kan nog maanden/jaren leven mits een dieet en als de medicatie werkt (diagnose is nu levercirrose eindstadium).
- Op het moment dat de zaak voorkomt bij de vrederechter heeft hij een helder moment en liegt hij gewoon tegen de vrederechter in het nadeel van mijn dochter. Geen voorlopig bewind toegekend.
De volledige discussie ga ik jullie besparen, maar de stiefmoeder heeft hier een zeer groot aandeel in. Zij heeft ervoor gezorgd dat ze tijdens zijn verblijf in het ziekenhuis wettelijk zijn gaan samenwonen en naar de notaris zijn gegaan om mijn vrouw maximaal te onterven in haar voordeel.
Beide zijn elkaar waard als het aankomt op leven op drama, manipulatie en emotionele chantage. Daarin hebben ze elkaar wel gevonden.
Dus de strijd tussen dochter/vader/stiefmoeder is begonnen.
- Als het van ons afhangt verbreken we het contact volledig met hen, maar anticiperend op het recht op omgangsrecht laten we toe dat mijn schoonvader de kleinkinderen mag zien op onze voorwaarden (bij ons thuis en alleen, zonder stiefmoeder).
Sinds hij uit het ziekenhuis is (eind april) en vandaag heeft hij welgeteld 2x gevraagd om de kinderen te zien.
De eerste keer hebben we gewoon normaal gedaan tegen hem en zat hij gewoon in de zetel te kijken naar hoe onze kinderen aan het spelen waren.
Hij is sinds de opname niet meer dezelfde, zeer verward en om de zoveel tijd moet hij terug naar het ziekenhuis omdat hij totaal van de wereld is door de opbouw aan ammoniak in de hersenen en vocht in zijn buik.
De tweede keer was dit weekend.
Hij heeft 2u met de kinderen "gespeeld" (lees: erbij gestaan en af en toe eens geduwd op de schommel) tot hij aan HET gesprek begon met mijn vrouw (waar mijn dochters bij waren!).
Hij eiste dat de situatie van vroeger opnieuw ingevoerd wordt, namelijk onze oudste dochter 1x om de 2 weken gaan afhalen op school en wij die 's avonds bij hen blijven eten.
Bijkomend dreigde hij met nog een rechtszaak, maar daar hebben we hem niet laten uitspreken en gewoon buiten gezet. We laten ons niet chanteren in ons eigen huis.
Na een uur stonden er foto's van onze kinderen op facebook, terwijl mijn stiefmoeder (schoonvader heeft geen verstand van facebook) heel goed weet dat wij geen enkele foto op sociale media willen. SMS gestuurd naar schoonvader dat hij geen toestemming heeft, na 24u nog geen reactie dus klacht ingediend bij Facebook wegens schending privacy, foto's verwijderd na 48u.
Samengevat: er was dus vóór de opname een gedoogd contact waarin iedereen de schijn hoog hield. Na de opname is er een serieuze vertrouwensbreuk ontstaan waarna wij besloten hebben om alle contact te verbreken (op het bezoekrecht op onze voorwaarden na) met beiden. De drama die beide met zich meebrengen hoeven we niet meer in ons leven.
Dus we verwachten een brief van zijn advocaat en zijn er zeker van dat hij doorgaat tot hij zijn gelijk krijgt of tegen de muur loopt bij de rechter.
Dat de relatie met ons daarbij volledig verpest wordt speelt geen rol. Zolang hij maar zijn gelijk haalt.
Bemiddeling lijkt dus ook geen optie, al is dat wellicht de eerste stap.
Wat zijn onze kansen denken jullie om maximaal de situatie te behouden zoals ze nu is (dat enkel hij bij ons bezoekrecht heeft)?
Wij zien dit als positieve elementen:
- wij stonden, ondanks de situatie open voor het feit dat hij de kinderen mag zien bij ons
- hij heeft er slechts 2x gebruik van gemaakt op 4 maanden
- hij zoekt conflict op in het bijzijn van onze kinderen
- hij schendt de privacy van onze kinderen
- hij zal vermoedelijk geen enkele toegeving willen doen tijdens een bemiddeling, terwijl wij dit proactief al gedaan hebben.
Dit moet toch ook meespelen in het oordeel van een rechter?
- zijn gezondheidssituatie laat het niet toe om alleen voor 2 kinderen te zorgen. De stiefmoeder laat hem in deze toestand zelfs met de auto rijden.
Wie let op onze kinderen als hij terug een aanval krijgt?
In ons nadeel:
-wij verbreken het contact (zij spelen de slachtofferrol)
-ze hebben uiteraard veel foto's van gelukkige kinderen van vóór deze periode..
- ze hebben bij wet recht op persoonlijk contact (maar moet dat dan zonder onze aanwezigheid??)
We willen absoluut vermijden dat onze kinderen naar hen gaan.
Alleen zullen zij het niet opgeven tot ze dit kunnen bereiken.
Ik denk dat wij moeten aantonen dat dit niet in het belang van het kind is, maar hoe? Uiteraard zal ze eens lachen als ze haar grootouders ziet...
Hopelijk kan iemand hier met verstand van zaken een inschatting maken van onze kansen?
Alvast bedankt