Ik heb in opdracht van een verblijfsregeling over een zeer jong kind (nog geen 2) een maatschappelijk onderzoek gehad van een jusititieassisent. Ik ben de moeder.
Tijdens haar feedbackgesprek kreeg ik letterlijk te horen dat ik volgens haar een depressie had en een thuispsycholoog moest krijgen. Toen ik haar zei dat ze geen arts is en dit niet mag doen, heeft ze in haar verslag de depressie beschreven (in de trant van moeder dient versterkt te worden blabla). En in de plaats van thuispsycholoog heeft ze geschreven thuisbegeleiding.
De rechter is (ook al heb ik attesten van psychiater, psycholoog, huisarts en crèche) mee gegaan in haar verhaal. Absurd.
Ik heb klacht ingediend tegen haar uitspraken bij de Vlaamse ombudsdienst. Volgens hun zijn er geen fouten gemaakt want ze heeft geschreven (moet op krachten komen en geen depressie) en ze raadde thuisbegeleiding aan in de vorm van een maatschappelijk werker of opvoeder (geen thuispsycholoog, want dit mocht ze niet). Ze speelde geen psychiater.
Dan is dit toch puur laster en eerroof? Nergens worden er voorbeelden gegeven dat ik mijn kind niet goed verzorgde? Ik bracht het naar de crèche gaf het structuur, zorg en liefde. Nergens geeft dat mens feiten op haar 'gevoel'. Kan ik hiervoor naar de politie gaan?