Kan een ouder goederen of diensten aankopen voor eigen gebruik maar de factuur op naam van het kind zetten?
Kind en ouder hebben elkaar al enige tijd (ong. 2 jaar) niet gesproken of gezien maar het voorval heeft zich al meerdere keren voor gedaan met zowel kleine als grote bedragen.
Volgens mij valt dit onder een vorm van fraude en op geen enkele manier onder artikel 205 Burgerlijk wetboek. Dit aangezien dat de ouder wel zelf nog inkomsten heeft om een menswaardig bestaan te lijden.
Vervolgvraag: welke stappen moeten ondernomen worden om dergelijke situaties in de toekomst te vermijden?