Situatieschets :
Onze ouders zijn reeds vele jaren gescheiden, na een vechtscheiding waar ze allebei nog steeds geen vrede mee hebben. Moeder is er 73, vader 76. Moeder woont in Spanje, vader tot voor een paar jaar ook, maar die heeft zonder enige vorm van formaliteit of uitschrijven ginds plotseling zijn koffers genomen, zijn spullen in een zeecontainer geduwd en is een vliegtuig opgestapt richting Belgie, en heeft zich aangeboden bij het OCMW van de gemeente waar één van de kinderen woont. Met alle organisatorische gevolgen vandien.
We zijn met drie kinderen, waarvan er één in het Verenigd Koninkrijk woont, één in Spanje die zich ontfermt over de moeder en één dus in Belgie. Deze laatste heeft een drankverslaving en aggressieprobleem alsook een berg schulden en probeert steeds de foute kant van de wet op te zoeken. Hij is het die vader heeft overtuigd om richting Belgie te komen, zodat hij er voor zou kunnen 'zorgen'. Langs vaders kant was de reden om 'de verloren zoon, terug op het rechte pad te proberen krijgen en te ondersteunen'
Vader en moeder waren niet meteen de zorgzame types, ze hebben op een gegeven moment alles verkocht in Belgie, hebben voor de oudste zoon een huurcontract geregeld in Belgie toen die 25 was met de opdracht voor de jongere broer 23 (die toenmalig reeds met een drank/drugs problematiek kampte) te zorgen en zijn met de noorderzon vertrokken richting Spanje samen met de jongste van de drie die toen 14 jaar was. Ginds is hun relatie die al van bij het prille begin een uitdaging was met periodiek geweld als resultaat, onherroepelijk verbrokkeld en uiteindelijk uitspraak van de scheiding.
Op zijn 35ste is de oudste zoon de liefde gevolgd richting het Verenigd Koninkrijk, heeft daar een nieuw leven opgebouwd, en is de middelste van de drie achtergebleven in Belgie. Dat is enige tijd goed gegaan tot deze laatste twee maal na elkaar gescheiden is en bij hem de stoppen zijn doorgeslaan en de drank zijn persoonlijkheid volledig heeft overgenomen. Op dat moment is hij ook geweldadig beginnen worden naar zijn onmiddelijke omgeving met eindeloze smssen en emails met bedreigingen van dood en geweld naar familieleden toe als ze zijn instructies niet zouden volgen en hem niet zouden helpen met centen. Tevens dreigende handelingen richting zijn ex-vrouw waarbij meermaals de politie is moeten komen opdraven met een lijvig strafregister als gevolg. De communicatie tussen de zoon in Belgie en de zoon in het Verenigd Koninkrijk is reeds jaren geleden compleet stopgezet ten gevolge van deze bedreigingen, en gsm nummer, facebook, en andere kanalen staan geblokkeerd voor de eerste partij vanwege de zware emotionele impact die deze communicaties met zich mee hebben gebracht.
Zowel de zoon in Belgie als de vader hebben een ideefix in hun hoofd dat hetgeen er in hun leven fout gaat altijd de schuld van anderen is en totaal niks te maken heeft met hun eigen acties. Vader houdt er ook al jaren aan om de kinderen ervan op de hoogte te stellen dat ze hun maar beter schrap kunnen zetten want dat er onderhoudsplicht geldt in Belgie en hij daar gebruik van gaat maken.
Vader heeft de laatste jaren voor hij richting Belgie vertrok dus alles wat hem financieel reste na de scheiding over de balk gegooid en was nooit tevreden met zijn pensioen alhoewel dat toereikend zou moeten zijn om mee rond te komen, zeker in Spanje, maar natuurlijk niet als je 2 maal per dag op restaurant wil gaan en geen enkel compromis wil aanvaarden etc ... Er zijn oplossingen aangeboden geweest door de zoon in Spanje, maar niets was goed genoeg.
Vader heeft net voor zijn vertrek ook een lening gekregen tbv 5000 euro van de zoon in Spanje om de container met de spullen te kunnen betalen om zijn verhuis richting Belgie te doen. Dit zou prompt terugbetaald worden eens in Belgie maar dit is nog steeds niet gebeurd en er wordt regelmatig gedaan door vader alsof deze lening nooit bestaan heeft.
Zowel vader als de middelste zoon zitten nu op OCMW. Vader heeft pensioen, zoon zit op een uitkering met schuldbemiddeling.
Tav de zoon in het Verenigd Koninkrijk is er vanuit de ouders nooit enige stap ondernomen om fysiek contact te onderhouden gedurende de laatste 27 jaar. Er is nooit sprake geweest van eens op bezoek komen voor geboortes van kinderen, memorabele aangelegenheden, nooit eens iemand die de moeite heeft getroost om het vliegtuig te nemen om op bezoek te komen. Het was altijd aan de zoon zelf om de stap te zetten op bezoek te komen richting Spanje met het hele gezin en alle kosten vandien om toch een vorm van normaliteit te proberen handhaven en tevergeefs zijn ouders de kans te geven hun rol richting kleinkinderen op te nemen. Er was in het begin al eens een sporadisch telefoongesprek, vervolgens veranderde dat in een email om de paar maanden en daarna helemaal niks meer buiten eens een sms voor de verjaardag van één van de kinderen als die al niet zoals gebruikelijk vergeten werd.
De zoon in Belgie heeft nu aan de zoon in Spanje (deze communiceren nog steeds met elkaar, al is het ook regelmatig op een gespannen manier) laten weten dat er een verzoek tot aanwezig zijn op een zitting met de vrederechter ivm aanstelling van een bewindvoerder is gevraagd aan alle partijen. Deze brieven zijn nog steeds niet aangekomen bij de beide partijen in het buitenland, maar de brief is voorgelezen geweest aan de zoon in Spanje door de zoon in Belgie en maakt gebruik van de zin 'U wordt partij in het geding tenzij u zich hiertegen verzet op de zitting'
Twee dingen hier, er wordt een zitting belegd bij vader thuis met alle partijen op 21 december omdat die zich niet meer kan verplaatsen, dus niet op het vredegerecht of ergens op neutraal terrein.
Ten eerste is het onmogelijk voor de partijen gevestigd in het buitenland om hierbij aanwezig te zijn vanwege het feit dat dit net voor kerst is, te kort dag, werkverplichtingen etc ... Beide partijen zijn zelfstandig. Dit is tevens de duurste periode van het jaar om te reizen en na 2 jaar covid regels en totaal gebrek aan steun is het heel erg moeilijk voor beide partijen om dit financieel rond te krijgen.
Tweede ding is dat er gezien de bedreigingen eerder geuit door de zoon in Belgie richting de zoon in het Verenigd Koninkrijk geen enkele manier is waarop deze laatste in één kamer wil verblijven met de eerste partij ten gevolge van het grote onveiligheidsgevoel dat niet geheel ongegrond is gezien het strafregister van de eerste partij. Er zijn in het verleden ook dingen gebeurd tussen vader en zoon die nu in het Verenigd Koningkrijk woont die hij gecompartimentaliseerd heeft om mentaal verder te kunnen met zijn leven en die hij voor de goede vrede en zijn eigen geestelijke welzijn liever niet oprakelt of moet aanhalen om zich van zijn onderhoudsplicht te moeten ontdoen, de vrees is dat er hier voor zover er al geen onherstelbare schade is gemaakt dat waarschijnlijk de zaken nog erger zou maken.
De beide partijen in het buitenland wensen zich te onthouden van enige vorm van aansprakelijkheid tav de twee partijen in Belgie gezien de gespannen toestand en de aanhoudende pogingen om wat er met veel moeite opgebouwd wordt weer gelijk met de grond te maken door de twee partijen in Belgie. Er is geen enkele sprake van financieel verantwoordelijk gedrag van deze laatste partijen, en ze scheppen er genoegen in om ervoor te zorgen dat de rest in hun optiek 'zal boeten'... wordt ook zo gecommuniceerd.
Beide partijen in het buitenland vinden het een positieve zaak dat er over bewindvoering gepraat wordt jegens hun vader, al is het maar ter bescherming tegen de zoon in Belgie die reeds aggressief uit de hoek is gekomen richting vader als er geld nodig is, maar wensen geen partij te zijn in het geding zelf. De erfenis wordt sowieso geweigerd door henzelf en hun kinderen. Hier wordt ter bescherming van de kleinkinderen voor schuldenlast geen aanspraak op gemaakt.
Vraag is hoe moet dit nu verder?
a) In hoeverre is dit 'verzoek' tot aanwezigheid verplicht om bij te wonen?
b) In hoeverre is dit een poging van het ocmw om partijen officieel te betrekken bij het dragen van kosten voor de bewindvoering en ten gevolge daarvan verdere gemaakte kosten richting onderhoudsplicht? Of zijn deze twee zaken losgekoppeld van elkaar ? En is het al dan niet beter wel of niet te communiceren?
c) Indien de aangetekende zendingen niet aankomen of getekend worden waar sta je dan juridisch aangezien er wordt gezegd dat je partij wordt in het geding tenzij je je ertegen verzet op de zitting. (dus aanwezig moet zijn). Ik veronderstel dat dan eerst het verzoek tot aanwezig zijn op de zitting moet afgeleverd worden.
d) Is er een procedure om ervoor te zorgen dat de partijen apart kunnen gehoord worden op een veilige manier zodat er geen dreiging tot fysiek geweld plaatsvindt? En zo ja, hoe gaat dat dan in zijn werk ? Moet dit aangevraagd worden rechtstreeks bij de vrederechter? Kan dat schriftelijk? Of doe je dat beter via een advocaat? Kan je je laten vertegenwoordigen op de zitting etc ...
e) Kunnen deze zittingen niet op afstand/online plaatsvinden? Er wordt ook geen enkel gewag gemaakt van billijke opties voor de partijen in het buitenland die geen dure verplaatsingen met zich meebrengen.
f) In hoeverre is het voor de partijen in het buitenland mogelijk om zich te beroepen op het verleden om aan de onderhoudsplicht te ontkomen op een vertrouwelijke manier zonder dat er een kernbom in wat rest van de familie wordt gedropt? Of is er geen enkele andere manier en dient dit openbaar te gebeuren op een zitting? Of is dit communicatie die met het OCMW moet gebeuren en confidentieel kan blijven?
g) Tot waar reikt de Belgische wetgeving territoriaal gezien? en indien hier niet op ingegaan wordt heeft dit dan eventueel gevolgen wanneer de in het buitenland gevestigde broers voet op belgische bodem zetten?
h) Is er ergens een manier om uit te zoeken welke gemeentes en OCMW diensten de onderhoudsplicht niet toepassen zoals bvb in Gent?
Wat is hier de beste strategie om dit op te lossen?