Een dik jaar terug uren aan het praten geweest met een standvastig man uit Nederland die scheiden als kindermishandeling beschouwd. Zo had hij nog een heel reeks van heel extreme standpunten meer dan eens gevat in oneliners.
Nu is het moeilijk om iemand te verdedigen waarvan ik niet de mening deel. Wat me opviel dat na uren praten ikzelf ook niet in staat was om te zeggen, daar ben je nu fout in, met het bewijs erbij wel te verstaan.
Laat het ons zo stellen: Nederland gaat onderzoeken hoe het komt dat steeds meer kinderen in jeugdzorg belanden. Neutraal zal dit rapport niet echt zijn, omdat het altijd moeilijk is om de opdrachtgever (en de geldschieter) een deel van de schuld te geven. De stijging is ook bij ons ook merkbaar (cfr. te kort om minderjarige te plaatsen.) Toch zal men in dat soort rapporten moeten opnemen hoeveel kinderen uit gebroken gezinnen komen. Dan dien je jezelf kritische vragen te stellen, dat ben je aan jezelf verplicht.
RR
-
roderidder
Topic Starter - Berichten: 2946
- Contacteer: Website
(Echt)scheiding (&kinderen) hulp gevraagd Aub Deel II
Laatst gewijzigd door roderidder op 07 nov 2009 23:03, 1 keer totaal gewijzigd.
-
roderidder
Topic Starter - Berichten: 2946
- Contacteer: Website
44% gevangenen is buitenlander
"44 procent van de bijna 10.000 gevangenen zijn buitenlanders. Een groot deel van de zware misdaad zit in die groep."
Brice De Ruyver (Criminoloog) in Gazet Van Antwerpen, 06 augustus 2009
>> kan iemand van ons eens vragen aan Brice De Ruyver hoeveel van die bijna 10.000 uit een stabiel gezin komt?
Als je als ouder enkel het beste wil voor je kinderen, zal je het goede voorbeeld moeten geven en daar is scheiden tijdens de opvoeding niet bij.
een voorbeeld:
RR
"44 procent van de bijna 10.000 gevangenen zijn buitenlanders. Een groot deel van de zware misdaad zit in die groep."
Brice De Ruyver (Criminoloog) in Gazet Van Antwerpen, 06 augustus 2009
>> kan iemand van ons eens vragen aan Brice De Ruyver hoeveel van die bijna 10.000 uit een stabiel gezin komt?
Als je als ouder enkel het beste wil voor je kinderen, zal je het goede voorbeeld moeten geven en daar is scheiden tijdens de opvoeding niet bij.
een voorbeeld:
Code: Selecteer alles
Met de meeste kinderen die een ouderlijke scheiding hebben meegemaakt, gaat het na verloop van tijd weer goed. Maar een flinke minderheid van de scheidingskinderen, naar schatting ongeveer
30%, houdt kleinere of grotere problemen. Deze problemen kunnen velerlei zijn: gedragsproblemen, internaliserende problemen zoals angst en depressiviteit, minder schoolsucces, problemen met leeftijdsgenoten, meer riskante gewoonten zoals roken, drinken en blowen, en grotere kans op eigen scheiding later. Een reeks van sociaalwetenschappelijke onderzoekingen uit binnen- en buitenland ondersteunt deze uitkomsten.2'3'4'5'6'7'8'9'10
bron: Tijdschrift voor Familie- en Jeugdrecht 2009-02-01
Omgang met scheidingskinderen en ouderlijke ruziesRR
-
roderidder
Topic Starter - Berichten: 2946
- Contacteer: Website
4.6.4 Niet mogen scheiden als de kinderen jonger dan 12 jaar zijn
Een enkele maal is gesteld dat het misschien beter is wanneer mensen met jonge kinderen niet zomaar mogen scheiden. Zelf ben ik hier geen voorstander van, omdat dit vaak niet in het belang van het kind is. Wanneer de ouders steeds ruzie maken, is het voor het kind vaak beter wanneer zij uit elkaar gaan. Ook de zeventien rechters die hun mening hierover gaven, vonden dat dit te ver ging. Wanneer de scheiding op de juiste wijze verloopt, kan deze zelfs in het belang van het kind zijn. Als er zoveel spanningen in het gezin zijn, is het vaak voor iedereen een opluchting dat er door een scheiding een eind aan de spanningen komt. Ouders blijven soms wel bij elkaar met het oog op het belang van de kinderen, maar vaak leidt dit tot spanningen in het gezin. Het verbod om te scheiden gaat dan ook te ver. Vaak is een scheiding de beste oplossing, ook voor de kinderen.
bron: Ursula Heeffler
Vraag is of alle 18 bovenstaande het wel juist hebben... die vraag moeten we durven stellen (of hoe lang duren die spanningen waar hier sprake van is, en hoe groot is dan die schade voor de kinderen)
RR
Een enkele maal is gesteld dat het misschien beter is wanneer mensen met jonge kinderen niet zomaar mogen scheiden. Zelf ben ik hier geen voorstander van, omdat dit vaak niet in het belang van het kind is. Wanneer de ouders steeds ruzie maken, is het voor het kind vaak beter wanneer zij uit elkaar gaan. Ook de zeventien rechters die hun mening hierover gaven, vonden dat dit te ver ging. Wanneer de scheiding op de juiste wijze verloopt, kan deze zelfs in het belang van het kind zijn. Als er zoveel spanningen in het gezin zijn, is het vaak voor iedereen een opluchting dat er door een scheiding een eind aan de spanningen komt. Ouders blijven soms wel bij elkaar met het oog op het belang van de kinderen, maar vaak leidt dit tot spanningen in het gezin. Het verbod om te scheiden gaat dan ook te ver. Vaak is een scheiding de beste oplossing, ook voor de kinderen.
bron: Ursula Heeffler
Vraag is of alle 18 bovenstaande het wel juist hebben... die vraag moeten we durven stellen (of hoe lang duren die spanningen waar hier sprake van is, en hoe groot is dan die schade voor de kinderen)
RR
Dag Tantor,
je kan best naar de jeugdrechter stappen. Die zal dan maatschappelijk onderzoek laten uitvoeren. Je mag niet bang zijn om er geld tegenaan te smijten hé: als je een oplossing wilt van buitenaf (wanneer het niet meer gaat in onderling overleg) dan kost dat geld.
Als je het beste wilt voor de kinderen, dan kijk je toch niet op een euro meer of minder?
Succes
je kan best naar de jeugdrechter stappen. Die zal dan maatschappelijk onderzoek laten uitvoeren. Je mag niet bang zijn om er geld tegenaan te smijten hé: als je een oplossing wilt van buitenaf (wanneer het niet meer gaat in onderling overleg) dan kost dat geld.
Als je het beste wilt voor de kinderen, dan kijk je toch niet op een euro meer of minder?
Succes
Ik ben ook wel voorstander om een verbod tot scheiden in te stellen als er kinderen zijn, die discussie hebben we hier in het verleden al gevoerd...was denk ik in het 'Praatcafe', een dik jaar geleden of zo.RR, dat meen je toch niet hé.
Zowel huwen als kinderen zijn een keuze die een koppel neemt, een keuze waar niemand toe verplicht wordt...wie daar toch voor kiest moet maar de gevolgen ervan dragen...men kan wel de ene partner verplichten om voor de andere (levenslang)onderhoudsgeld te betalen...waarom zou dit dan niet mogelijk moeten zijn?
Het beste willen voor je kind is een subjectief gegeven, mss. is de vader ook van mening dat hij het beste wil voor zijn kinderen...het beste 'willen' voor je kind is daarom nog niet het beste voor kind zelf en al zeker niet als je niet kijkt op een euro meer of minder.Dag Tantor,
je kan best naar de jeugdrechter stappen. Die zal dan maatschappelijk onderzoek laten uitvoeren. Je mag niet bang zijn om er geld tegenaan te smijten hé: als je een oplossing wilt van buitenaf (wanneer het niet meer gaat in onderling overleg) dan kost dat geld.
Als je het beste wilt voor de kinderen, dan kijk je toch niet op een euro meer of minder?
Succes
Bericht gesplitst.Hoi Tantor,
ze hebben jouw vraag blijkbaar gebruikt om een gans ander thema aan te snijden.
Indien het item in het praatcafé belandt, dan wil ik daar ook wel eens mijn ongezouten mening over geven, maar hier niet!
mvg
Bij deze krijgt u de kans om ongezouten uw mening te geven!
Ik heb de discussie een jaar geleden niet gevolgd.
Ik denk niet dat het voor kinderen aangenaam is als de ouders blijven ruziën, de sfeer gespannen is, en de ouders zo opgeslorpt worden door hun eigen irritaties ten aanzien van hun partner..tenzij dat ook verboden wordt.
Elke situatie vergt een verschillende benadering, misschien zou het voor sommige mensen beter zijn indien ze niet scheiden, en voor anderen juist wel.
Uit ervaring weet ik dat de spanningen zo groot kunnen zijn (enkel spanningen zonder fysiek huiselijk geweld), dat men daar als volwassene nog steeds de gevolgen van draagt, en die zelfs jammer genoeg onbewust doorgegeven worden aan de eigen kinderen.
Ik denk niet dat het voor kinderen aangenaam is als de ouders blijven ruziën, de sfeer gespannen is, en de ouders zo opgeslorpt worden door hun eigen irritaties ten aanzien van hun partner..tenzij dat ook verboden wordt.
Elke situatie vergt een verschillende benadering, misschien zou het voor sommige mensen beter zijn indien ze niet scheiden, en voor anderen juist wel.
Uit ervaring weet ik dat de spanningen zo groot kunnen zijn (enkel spanningen zonder fysiek huiselijk geweld), dat men daar als volwassene nog steeds de gevolgen van draagt, en die zelfs jammer genoeg onbewust doorgegeven worden aan de eigen kinderen.
Mijn oprechte dank Lex,
zie hier dan mijn ongezouten mening(en):
het strafbaar maken van uit de echt te scheiden in het belang van het kind is de meest oubollige uitspraak die ik in de laatste jaren gehoord heb. Inderdaad oubollig, je kan dan hierbij aanvullend ook schrijven: ....en de vrouw terug aan de haard!
Vroeger bleven de mensen idd samen zogezegd "voor de kinderen" maar dat is larie! Vroeger bleven de mensen samen uit schaamte/voor het gemak/wegens de grote afhankelijkheid van de meestal niet werkende huisvrouw van haar man. Wat er vroeger aan bastaarden geboren is, dat hoeft verder ook géén betoog. De vrouw is tegenwoordig nog maar een schim van hoe ze thans nog steeds door "vrouwe justitia" wordt aanzien. Het grote aantal echtscheidingen nu zijn dan ook puur een gevolg van de grotere verworvenheden van de vrouw.
Ik zou durven stellen: ipv het verbod te scheiden, zou er beter een verbod komen op trouwen. Vroeger had de vrouw idd een beschermende vleugel nodig, en moest ze trouwen, wilde ze enkele zekerheden hebben in het leven, voor haarzelf en de kinderen. Nu allang niet meer.
Maar daar moeten de wetteksten dringend aan aangepast worden.
Kinderen krijgen is dan ook een puur natuurlijk fenomeen gevoed door de drang naar procreatie.
De kinderen van nu zijn nog steeds dezelfde kinderen als vroeger. Alleen worden ze nu niet meer opgevoed in de geest van de bijbel en jezus en maria en bakske vol met stro.
Er ontsporen trouwens nu niet meer kinderen dan vroeger:alleen heeft men nu voor alles wel een naam: ADHD,ADD enz
mvg Hendrik
zie hier dan mijn ongezouten mening(en):
het strafbaar maken van uit de echt te scheiden in het belang van het kind is de meest oubollige uitspraak die ik in de laatste jaren gehoord heb. Inderdaad oubollig, je kan dan hierbij aanvullend ook schrijven: ....en de vrouw terug aan de haard!
Vroeger bleven de mensen idd samen zogezegd "voor de kinderen" maar dat is larie! Vroeger bleven de mensen samen uit schaamte/voor het gemak/wegens de grote afhankelijkheid van de meestal niet werkende huisvrouw van haar man. Wat er vroeger aan bastaarden geboren is, dat hoeft verder ook géén betoog. De vrouw is tegenwoordig nog maar een schim van hoe ze thans nog steeds door "vrouwe justitia" wordt aanzien. Het grote aantal echtscheidingen nu zijn dan ook puur een gevolg van de grotere verworvenheden van de vrouw.
Ik zou durven stellen: ipv het verbod te scheiden, zou er beter een verbod komen op trouwen. Vroeger had de vrouw idd een beschermende vleugel nodig, en moest ze trouwen, wilde ze enkele zekerheden hebben in het leven, voor haarzelf en de kinderen. Nu allang niet meer.
Maar daar moeten de wetteksten dringend aan aangepast worden.
Kinderen krijgen is dan ook een puur natuurlijk fenomeen gevoed door de drang naar procreatie.
De kinderen van nu zijn nog steeds dezelfde kinderen als vroeger. Alleen worden ze nu niet meer opgevoed in de geest van de bijbel en jezus en maria en bakske vol met stro.
Er ontsporen trouwens nu niet meer kinderen dan vroeger:alleen heeft men nu voor alles wel een naam: ADHD,ADD enz
mvg Hendrik
Verbeter me als ik het verkeerd zie, maar tussen de regels door lees ik dat het ‘belang van ouders’ primeert boven het welzijn van (uw) kinderen?Uit ervaring weet ik dat de spanningen zo groot kunnen zijn (enkel spanningen zonder fysiek huiselijk geweld), dat men daar als volwassene nog steeds de gevolgen van draagt, en die zelfs jammer genoeg onbewust doorgegeven worden aan de eigen kinderen.
Ja, dat klopt toch?
Contente ouders, geven contente kinderen!
Trouwens: het is toch niet omdat je kinderen hebt dat je eigen leven dan stopt!?
"je kinderen zijn je kinderen niet,ze zijn de zonen en dochters van 's levens hunkeren naar zichzelf, ze komen door je maar zijn niet van je en hoewel ze bij je zijn, toch behoren ze je niet toe. Je kan hen geven van je liefde, maar niet van je gedachten, want zij hebben hun eigen gedachten"....
Contente ouders, geven contente kinderen!
Trouwens: het is toch niet omdat je kinderen hebt dat je eigen leven dan stopt!?
"je kinderen zijn je kinderen niet,ze zijn de zonen en dochters van 's levens hunkeren naar zichzelf, ze komen door je maar zijn niet van je en hoewel ze bij je zijn, toch behoren ze je niet toe. Je kan hen geven van je liefde, maar niet van je gedachten, want zij hebben hun eigen gedachten"....
Neen, ik bedoel dat ik uit mijn ervaringen die ik als kind had, in een gezin waar er continu spanningen waren, vandaag daar zelf dus van die jeugd, de gevolgen van draag. En dat, het zou kunnen, dat mijn kinderen daar zelfs nog hinder van ondervinden (van mijn jeugdervaringen).
Precies!met dank aan Kahlil GibranJa, dat klopt toch?
Contente ouders, geven contente kinderen!
Trouwens: het is toch niet omdat je kinderen hebt dat je eigen leven dan stopt!?
"je kinderen zijn je kinderen niet,ze zijn de zonen en dochters van 's levens hunkeren naar zichzelf, ze komen door je maar zijn niet van je en hoewel ze bij je zijn, toch behoren ze je niet toe. Je kan hen geven van je liefde, maar niet van je gedachten, want zij hebben hun eigen gedachten"....
Ieder zijn mening natuurlijk maar als ik zie dat mijn kinderen beginnen te lijden onder een ruzie, die ik ook al eens heb met mijn man, dan doe ik het nodige om de ruzie bij te leggen...liever toegeven dan dat ik mijn eigen geluk nastreef en dat ten koste van mijn kids.Ja, dat klopt toch?
Contente ouders, geven contente kinderen!
Trouwens: het is toch niet omdat je kinderen hebt dat je eigen leven dan stopt!?
"je kinderen zijn je kinderen niet,ze zijn de zonen en dochters van 's levens hunkeren naar zichzelf, ze komen door je maar zijn niet van je en hoewel ze bij je zijn, toch behoren ze je niet toe. Je kan hen geven van je liefde, maar niet van je gedachten, want zij hebben hun eigen gedachten"....
Liefde geven, zoals jij het omschrijft, is er ook voor zorgen dat kids niet de speelbal worden tussen twee partners.