Beste,
Al jaren doet mijn ex aan oudervervreemding bij de kinderen. Verhalen als "wij mogen van papa jou niet mama noemen want dat moet je verdienen" zijn me niet vreemd.
Oudste zoon, 15 jaar, komt al jaren huilend aan bij mij. Over hoe ze tegen hem doen, hoe hij als dom en autistisch beschuldigd wordt (dit is niet waar, nerge's een medisch document over te vinden). Nu ja... Schrijnende verhalen.
Doch heb ik steeds, dit meen ik, mij ingesteld op de kinderen. Hen verteld hoe jammer ik dit vind voor hen maar dat ik er weinig aan kan doen. Regels daar zijn regels daar, hoe oneerlijk ze ook mogen overkomen. Gezegd dat hij beter eens praat met zijn papa en stiefmama om tot een oplossing te komen en dergelijke.
Ook nooit mijn ex aangesproken erover en mij mooi aan het vonnis gehouden.
Nu heeft de puberzoon een lief. Ik coro'a tijd. Buiten zijn schoolbubbel. Zijn vriendin woont op een uur rijden.
Ik mag een nieuw leventje welkom heten en ben in mijn laatste trimester. Gevaarlijk dus met corona daar mijn longinhoud nu kleiner is door de baby.
Ik heb de zoon verteld dat tien dagen voor hij naar mij komt hij de vriendin niet kan zien. Dat dit jammer is en iedereen keuzes moet maken in deze tijden.
Natuurlijk schiet mijn ex nu onder mijn duiven en rijd hij de zoon met plezier naar die vriendin. Dit resulteert nu in ik die mijn zoon al een maand niet heb kunnen ontvangen.
Heb hierover proberen telefonisch te praten met mijn ex. Hij leek best redelijk aan de telefoon. Maar... Het mocht niet baten. Ook vandaag bracht hij de zoon alweer naar de vriendin, waardoor ik hem volgend weekend ook weer niet kan halen.
Co ouderschap is onmogelijk zo... Als er niet met respect naar elkaar om gegaan kan worden...
Wat kan ik hieraan doen? Ik kan toch niet mijn zoon niet meer zien omdat zijn papa even erge puberkuren vertoond als de zoon zelf? Maar ik kan het ook niet maken extra risico te lopen...
Geen idee wat nog te doen... Iemand tips of raad of... Iets ?
Alvast bedankt