Mijn zoon en zijn vriendin zijn uit elkaar gegaan toen hun zoontje 18 maanden oud was en zijn vriendin nam hun zoontje mee.
Het kind werd ingeschreven bij mijn zoon aangezien ze in het huis van mijn zoon woonden, zij was nog altijd ingeschreven bij haar ouders omdat ze er nooit aan gedacht heeft haar adres te veranderen.
Nu mocht mijn zoon zijn kind niet meer zien van haar ouders behalve 1 maal per week 2 uur in het gezelschap van haar ouders.
Ze had aan haar ouders gezegd dat mijn zoon haar geslagen heeft, wat gelogen was en wat ze nadien ook zei.
Ondertussen starten wij een rechtzaak via de familierechtbank en nu meer dan 2 jaar later hebben we nog altijd maar 1 weekend op de 2 en eerst totaal geen vakanties en nu vanaf woensdagavond het weekend dat hij om de 2 weken bij hem is.
De reden ? het kind is te klein om al zo lang naar de papa te gaan.
De vader staat hier volledig buiten omdat de rechter vind dat het kind een band moet kunnen opbouwen met de moeder. En wat met de vader ? is dat niet nodig ? Ze beslissen wel dat mijn zoon onderhoudsgeld moet betalen maar voor de rest zich eigenlijk niets moet aantrekken van de opvoeding van zijn eigen zoon.
Ondertussen is dat manneke ziek geworden en moeten ze regelmatig naar het ziekenhuis en ook daar probeert ze mijn zoon buiten te houden, afspraken verzetten zonder dat mijn zoon van iets weet en hem uit het dossier laten zetten zodat mijn zoon telkens terug naar het ziekenhuis moet bellen om dat terug aan te passen. Ondertussen hebben ze in het ziekenhuis ook al een apart dossier en kunnen ze mijn zoon niet meer verwijderen.
Ondertussen betaal ik de advocaat omdat mijn zoon dat niet kan betalen maar zijn al mijn spaarcenten er bijna door. Volgens de wet heeft een vader evenveel rechten als een moeder maar blijkbaar kan een rechter daar anders over beslissen.
Het feit dat mijn zoon zijn kind niet veel ziet wil natuurlijk ook zeggen dat wij als grootouders, overgrootouders, zussen en broers, vrienden, ... dat manneke ook amper zien en dat mijn zoon de weinige tijd toch probeert te verdelen over iedereen.
We overwegen nu om in beroep te gaan omdat we beseffen dat na al die tijd het geen zin heeft om verder te gaan met deze rechter, ze legt telkens nieuwe dingen op die we in het verleden al zelf voorstelden zoals bemiddeling, maar de moeder wil dat niet, nu psychologische hulp (zelf te betalen natuurlijk) maar daar zegt de psycholoog direct dat hij moet beseffen dat het niet goed is dat het kind op 2 plaatsen gaat.
Wat dan met mensen die onderling co-ouderschap afspreken, moeten ze daar dan ook tussen komen ?
We zijn een beetje ten einde raad, iemand die hier meer over weet ?