#9 , 09 jun 2020 06:42
Ik wijk even af van de situatie van de vraagsteller en neem een eenvoudiger voorbeeld.
Echtpaar, man overlijdt aan 83 jaar, één gemeenschappelijk kind, geen huwelijkscontract, geen testament, geen eigen vermogen, geen enkel passief. 400.000 in de gemeenschap = 200.000 in de nalatenschap.
Aandelen in de nalatenschap:
- de weduwe krijgt het levenslang vruchtgebruik op 200.000
- elk kind krijgt de blote eigendom van 100.000
Te betalen successierecht:
- de weduwe: niets (vrijgesteld op een roerende verkrijging die minder dan 50000 waard is)
- elk kind: 5.280
- totaal voor alle erfgenamen: 10.560.
Als die 10.560 betaald worden met geld dat uit de erfenis komt,
dan blijft de weduwe het levenslang vruchtgebruik hebben op 189.440.
Dat lijkt me niet neutraal, want ze was niets verschuldigd.
Besluit: "eerst de successierechten betalen met geld uit de erfenis en dan verdelen" lijkt een normale toepassing van de regel van drie. En zolang de fiscus evenredig berekend heeft, kan men dat foutloos toepassen. Bijvoorbeeld:
- 2 niet-familieleden krijgen elk 45% van een erfenis; een derde krijgt 10% (OK, want ze worden globaal belast)
- 3 kinderen van een weduwe krijgen elk 1/3 van de erfenis (OK, want ze hebben hetzelfde tarief en hetzelfde aandeel).
Maar niet (en dat zijn de meest voorkomende erfenissen waaronder die van de vraagsteller):
- als er broers samen erven met neven (verschillend tarief)
- als een langstlevende echtgenoot samen erft met kinderen (zelfde tarief, maar de vrijstellingen voor de echtgenoot zijn immens (gezinswoning volledig en eerste 50000 roerend))
- zodra er een gehandicapte persoon bij de erfgenamen zit
- zodra iemand een extra levensverzekering krijgt of een bepaalde schenking kreeg.