Best,
Graag had ik uw advies in onderstaande situatie.
Ik ben reeds 5 jaar samen met mijn vriendin die invalide is.
Ze lijd oa aan Borderline personality disorder, angststoornissen, hart, maag en rug problemen, pees gescheurd in de voet door een dansongeval, waardoor ze nu niet goed meer kan stappen, fybromialgie en insomnia.
In die 5 jaar heb ik meegemaakt hoe ze werd weggestuurd als patient bij een huisdokter in antwerpen, omdat ze zich geen raad meer wist. Dan naar een andere huisarts geweest in Merksem die mijn vriendin ook maar enkel zag als ze op afspraak of de open raadpleging ging, wat door haar gesteldheid onmogelijk is. Dus werd steeds alleen maar medicatie voorgeschreven zonder dat er echt uitgezocht werd of het wel de correcte medicatie was.
Door haar hartproblemen zijn we naar Oudenaarde verhuisd voor de rustige omgeving. Opnieuw een huisdokter opgezocht die de hartproblemen van mijn vriendin niet ernstig nam en haar verplichtte om een heel aantal medicatie die ze nodig heeft, omdat hij er nog nooit van gehoord had. Na een second opinion is gebleken dat mijn vriendin op het randje van een hartaanval stond. Uiteindelijk heeft mijn vriendin aan zijn wensen tegemoet gekomen en is ze gestopt met Alprazolan en Dominal. Medicatie die ervoor zorgt dat haar emoties onder controle blijven en dat ze enige nachtrust krijgt. Het gevolg, enorme emotionele opflakkeringen en slapeloze dagen en nachten.
Hoeveel keer we dat ook zeiden, voor hem is een goede nachtrust illusie en de diagnose van fybromialgie deed deze af als massa hysterie.
Hierna zijn we terug hervallen op enkel maar voorschriften krijgen van de medicatie die hij wil voorschrijven (Risperdal, waarvan de bijwerkingen gewichtstoename, psychoses en insomnia zijn).
Terug naar een andere arts gestapt, nu 3 weken geleden. We hebben die 1x gezien en voor de rest horen we die niet meer.
Ondertussen gaat het heeeeeel slecht met mijn vriendin en staat ze op het punt om de hoop volledig op te geven. De enige oplossing die ons wordt aangereikt is een opname wat met haar psychische problemen alleen maar op een ramp kan uitdraaien.
Ze wordt volledig links gelaten en als ik bel krijg ik als antwoord dat het dossier nog niet is overgekomen van de vorige huisarts, alsof dat de rekening van mijn vriendin maakt.
Ik heb al verschillende malen op het punt gestaan om een klacht neer te leggen tegen de huisartsen, maar daar moet je dan ook weer centen hebben voor een advocaat en geloof me, invalide zijn in België kost geld, veel geld. Zelfs de broodnodige hulp die ze nodig heeft moet ik uit eigen zak betalen.
Wat kan je me aanraden te doen?