Bezoekrecht grootouders?

[Ice]

Kunnen grootouders bezoekrecht afdwingen voor hun kleinkind?
Indien ja: waar kunnen ze dan terecht en wat indien bezoekrecht wordt toegestaan en dat bezoekrecht wordt niet nagekomen?

[Lex]

Art. 375bis.De grootouders hebben het RECHT persoonlijk contact met het kind te onderhouden. Datzelfde recht kan aan ieder ander persoon worden toegekend, indien hij aantoont dat hij met het kind een bijzondere affectieve band heeft.Bij gebreke van een overeenkomst tussen de partijen, wordt over de uitoefening van dat recht...beslist door de jeugdrechtbank.(Burgerlijk wetboek)

Bezoekrecht is geen bezoekPLICHT!

[sniper]

kan dit ook als de grootouders als 15 jr geen contact meer hebben met hun eigen kinderen en de kleinkinderen nog maar 6 en 4 zijn?

[Lex]

kan dit ook als de grootouders als 15 jr geen contact meer hebben met hun eigen kinderen en de kleinkinderen nog maar 6 en 4 zijn?

Waarom zou dat niet mogelijk zijn?
Kinderen hebben ook het recht om hun grootouders te (leren) kennen.

De rechter zal moeten oordelen...

[Ice]

Is het dan de jeugdrechtbank die bevoegd is of het vredegerecht?

Het gaat om het volgende: de dochter van mijn zus is getrouwd met een labiel persoon die zware psychische moeilijkheden heeft, tot waanideeën toe, die constant gevoed worden door zijn moeder.

Ze hebben een dochterje van 2 jaar dat zwaar lijdt onder deze gespannen toestand (het kind weegt nog geen 9 kg en heeft een heel verdrietige blik, zeer stil en teruggetrokken)
De dochter wordt zodanig gemanipuleerd en onderdrukt door haar echtgenoot (en zijn moeder) dat zij zelden haar ouders bezoekt om ruzies achteraf te vermijden.
De grootouders willen vooral het kind een adempauze gunnen aangezien de situatie zwaar is voor haar.
Hun enige doel is het welzijn van het kind.

Geslepen als de echtgenoot is beweert hij dat de grootouders het kind mogen zien, echter zij mogen niet aan zijn deur komen (bij de verjaardag van de kleine belde hij zelfs de politie, terwijl ze enkel een cadootje brachten!) en onrechtstreeks verbiedt hij zijn vrouw om haar ouders op te zoeken (door ruzies na een bezoek, om de lieve vrede blijft dus de dochter weg)

Natuurlijk ligt de oplossing van deze situatie bij de dochter, zij kiest om bij haar echtgenoot te blijven ondanks het feit dat de situatie een negatieve invloed heeft op haar kind, maar dat is dan haar keuze.

De grootouders willen zich ook niet mengen hierin maar zij zijn zeer bezorgd voor hun kleinkind.

[Lex]

Is het dan de jeugdrechtbank die bevoegd is of het vredegerecht?

Lees mijn bericht van vandaag 7.09 uur nog 'eens' goed!

[Ice]

Bedankt Lex, en sorry

[sniper]

kan dit ook als de grootouders als 15 jr geen contact meer hebben met hun eigen kinderen en de kleinkinderen nog maar 6 en 4 zijn?

Waarom zou dat niet mogelijk zijn?
Kinderen hebben ook het recht om hun grootouders te (leren) kennen.

De rechter zal moeten oordelen...

ik denk persoonlijk dat ze, in mijn geval, dat recht reeds lang verspeeld hebben
mijn kinderen zullen ze nooit te zien krijgen

[Lex]

ik denk persoonlijk dat ze, in mijn geval, dat recht reeds lang verspeeld hebben mijn kinderen zullen ze nooit te zien krijgen

Wim, als het ooit zover komt....en wat u er ook moge van denken, het aan de rechter om te oordelen over de (bezoek)rechten van de bomma en bompa!!

[sledge]

kan dit ook als de grootouders als 15 jr geen contact meer hebben met hun eigen kinderen en de kleinkinderen nog maar 6 en 4 zijn?

Waarom zou dat niet mogelijk zijn?
Kinderen hebben ook het recht om hun grootouders te (leren) kennen.

De rechter zal moeten oordelen...

ik denk persoonlijk dat ze, in mijn geval, dat recht reeds lang verspeeld hebben
mijn kinderen zullen ze nooit te zien krijgen

ik zit met juist dezelfde situatie. Mijn schoonvader heeft 18 jaar geleden zijn dochter op straat gezet. Tot tweemaal toe hebben wij terug toenadering gezocht, zonder resultaat.

Na al die jaren zit de man in problemen (schulden, deurwaarders,.....) en belt ons op. We vermoeden dat hij niet opgezet was met het feit dat we hem niet te woord wilden staan. Na enige tijd belde hij terug omdat hij had vernomen dat hij al drie jaar een kleinkind had en hij eiste bezoekrecht. Gezien de ruzie gingen we hier niet op in en iets later stak de brief van de jeugdrechtbank in de bus.....hij eist dus een bezoekrecht gelijk aan een ouder en met dwangsommen.

De zaak sleept nu al bijna drie jaar aan, ondertussen heeft hij enkel maar een verjaardagskaartje gestuurd, nooit een brief om het verleden uit te praten, zoals de zaken nu staan komt het met deze man nooit meer goed. Haat is het enige waaraaan we denken als we aan die man denken.

En wat met de jeugdrechtbank van Antwerpen ? Na lang aandringen krijgen we toch een maatschappelijk onderzoek. We weten ondertussen dat de man op een ander adres woont dan zijn inschrijvingsadres (zelf op onderzoek gegaan en fotodossier samengesteld) en zijn job kwijt is. Wij hebben brieven verzameld van zijn eigen familie en twee andere dochters aangaande hun opvoeding. Ze werden door dezelfde jeugdrechtbank geplaatst in een pleeggezin omdat de vader niet voor hen kon zorgen na zijn echtscheiding van zijn tweede vrouw. Nu zou je denken dat dit voldoende zou zijn ???

Wat er tijdens de gesprekken met de maatschappelijk onderzoekster werd gezegd (dat zij onze weigering begrijpt en dat het niet in het belang is van ons kind om betrokken te raken in het conflict), staat niet in haar verslag. In het verslag zegt zij dat bezoekrecht niet echt aan de orde is, maar indien de rechter dit toch toestaat dat het in een neutrale ruimte dient te gebeuren. Wat ze niet schrijft is dat ze hier ook geen oplossing in zag..........tot zover mijn geloof in die instantie.

Na het maatschappelijk verslag duurt het meer dan een jaar tot mijn schoonvader zijn besluiten neerlegt.....ahja, hij is heel geïnteresseerd in zijn kleinkind. Voor ons is het al lang duidelijk dat hij ons enkel voor de rechter trekt omdat wij hem niet hielpen na 18 jaar afwezigheid.

Nu dienen wij onze besluiten binnen te brengen en is het weer bang afwachten.

Moeten wij nu echt onze zoon bij een wildvreemde man achterlaten waarvan wij weten dat hij helemaal geen interesse heeft in onze zoon, enkel in ons mentaal te kraken ?

Wij werden door zijn andere dochters in het bezit gesteld van de vonnissen waarbij zij geplaatst werden, inzake een POS opvoeding. De raadsheer van mijn schoonvader wenst deze uit het dossier te weren omdat we ze niet in ons bezit mogen hebben.... lees : omdat ze de ware aard van zijn client duidelijk maken.

Mijn vraag is dus : is er ergens rechtspraak te vinden waarbij bezoekrecht wordt geweigerd aan een grootouder ?

De raadsheer van mijn schoonvader is trouwens nog straffer, die schrijft dat er helemaal geen assertieve band hoeft te zijn tussen grootvader en kleinkind, volgens rechtspraak uit Gent is een bloedband voldoende om bezoekrecht te krijgen.

[roderidder]

Artikel 8 IVRK

1. De Staten die partij zijn, verbinden zich tot eerbiediging van het recht van het kind zijn of haar identiteit te behouden, met inbegrip van nationaliteit, naam en familiebetrekkingen zoals wettelijk erkend, zonder onrechtmatige inmenging.

2. Wanneer een kind op niet rechtmatige wijze wordt beroofd van enige of alle bestanddelen van zijn of haar identiteit, verlenen de Staten die partij zijn passende bijstand en bescherming, teneinde zijn identiteit zo snel mogelijk te herstellen.

De identiteit van een kind wordt gevormd. Door het afnemen van zijn (groot)ouders berooft men het kind van een deel van zijn identiteit in wording. Contact hebben met grootouders is in het algemeen m.i. niet alleen een meerwaarde voor het kind, maar dus ook een recht van het kind.

rechtspraak om het te staven heb ik niet

RR

[sniper]

De identiteit van een kind wordt gevormd. Door het afnemen van zijn (groot)ouders berooft men het kind van een deel van zijn identiteit in wording. Contact hebben met grootouders is in het algemeen m.i. niet alleen een meerwaarde voor het kind, maar dus ook een recht van het kind.

als het ooit tot een rechtzaak mocht komen zal er één en ander naar boven komen dat mijn ouders terecht niet in een gunstig daglicht zal stellen
hun idee over opvoeden is zoveel mogelijk slaan, om de kinderen braaf te krijgen
ik wil dat mijn kinderen dat deeltje van hun 'identiteit' onthouden blijft

[varinia]

misschien is het antwoord al gegeven en sorry als dat het geval is, maar ik heb echt raad nodig.

Mijn schoonouder (zeer emotioneel labiele mensen en moeilijk in omgang) hebben mijn vanaf dag één niet kunnen aanvaarden.

Toen ik van mijn eerste kind zwanger was hadden we amper contact en toonde ze amper interesse, ze hadden namelijk een ander kleinkind (zoontje van mijn schoonzus) wat veel belangrijker was.

De eerse 6 maand na de geboorte van mijn dochter hebben ze nooit de moeite genomen om ze te bezoeken, enkel omdat WIJ naar hen toestapte en zeiden hier is jullie kleindochter begonnen ze na lange moeite terug met ons te praten.

Na up en downs werd ik weet zwanger en ook daar was dan weer weining interesse. Enkel wanneer wij vroegen of ze ons dochter wilde bijhouden zagen ze haar, voor de rest ging alle aandacht naar de andere ondertussen al twee kleinkindjes van mijn schoonzus.

In ieder geval heb ik hen NOOIT tegen gehouden mijn kindjes te bezoeken, de deur stond altijd open en ik hield ze met zo veel mogelijk op de hoogte.(zindelijkheid, eerste tandjes enz.)
Nu is er weer een slechte periode aangebroken zal ik maar zeggen en spreken ze weer niet tegen ons en beweren ze dat ik hen de kinderen ontzeg. Ik kwam uit de lucht gevallen want tot 2 x maal toe had ik de voorbije twee maanden gevraagd of de kindjes mochten komen slapen bij en ZIJ zelf lieten het afweten.

Ook onze zondaagse etentjes werden door HEN telkens wéér geanuleerd en toch blijkt dat ook mijn fout. Na veel pijn te hebben gehad (want het voelt alsof je kind word afgewezen) dachten mijn man en ik, ze zullen nooit veranderen we trekken ons het niet meer aan.

Vandaag dan plots kregen we van mijn schoonvader op een dreigende toon te horen dat hij naar de vrederechter zou stappen om bezoeksrecht te eisen....ik weet dat grootouders dat kunnen omdat dat hun "recht" is, maar wat zijn MIJN rechten?????????? want ik zei tegen mijn schoonvader dat de vrederechter helemaal niet hoefde en we zo toch konden afspreken maar dat wilde hij niet. Hij is zo'n soort man die alles op ZIJN manier wilt.... hij doet dit om de kindjes op ZIJN voorwaarde te kunnen verkrijgen maar ik zie dat echt niet zitten

Het zijn het soort mensen die kinderen van alchohol laten sippen omdat het "schattig" is, waarvan de thuiswonende zoon verbaal agressief is naar de kindjes omdat hij mij niet kan verdragen en vuile taal gebruikt.

Zijn er manieren dat ik de touwtjes in handen heb, dat ik akkoord ga maar steed aanwezig ben op de toegekende tijd aan hen?????? Ik vind de omgeving niet veilig voor de kindjes en zou inwendig sterven moest ik hen alleen mee laten gaan.

DUs, heb ik rechten? zijn er manieren om dit tegen te gaan of ervoor te zorgen dat hij niet te veel eist. Hij had nooit interesse in de kinderen en nu eist hij het terwijl ik de kinderen nooit heb weg gehouden van hen....

HELP

[Olé ola]

1,5 jaar geleden heb ik hier een gelijkaardig topic opgestart. Mijn schoonouders, die zélf het contact met ons hebben verbroken, eisten via de jeugdrechter bezoekrecht voor ons zoontje (dat toen een maand of 6 was).
Wel, ze hebben het niet gekregen.
Oa. omdat ze ons -als ouders- overal en open en bloot heel erg zwart maakten.
Jeugdrechter wist ook dat de kans heel groot was dat ze dit ook bij ons kind zouden doen.

De identiteit van een kind wordt gevormd. Door het afnemen van zijn (groot)ouders berooft men het kind van een deel van zijn identiteit in wording. Contact hebben met grootouders is in het algemeen m.i. niet alleen een meerwaarde voor het kind, maar dus ook een recht van het kind.

wat dit betreft: een jeugdrechter weet ook wel dat dit niet altijd opgaat. Als de grootouders bezoekrecht alleen willen opeisen om de ouders te treffen, dan is dat bezoekrecht geen meerwaarde voor het kind.

[sledge]

was dit de jeugdrechter van antwerpen ?