Ik heb een arrest ontvangen van het hof van beroep betreffende de alimentatie.
Mijn ex heeft alle truken van de foor gebruikt om zo weinig mogelijk te moeten betalen en de rechter is daar gewoon in mee gegaan.
Kan dat zomaar? Ik dacht dat een rechter slim genoeg was om dat te doorzien en ben zwaar teleurgesteld. Ik vrees dat mijn vertrouwen in justitie nooit meer zal terugkomen na alles wat de kinderen en ik al hebben moeten meemaken.
Schets:
Kinderen zijn 3 weekends van de 4, de helft van de zomervakantie, kerst- en paasvakantie en elke krokus- en herfstvakantie bij ex. Dat ik nog amper quality time heb met de kids heb ik ondertussen al kunnen verteren, maar daar gaat het nu niet om.
Kinderen zijn 2 en 3 jaar. Sinds de oudste naar school gaat, werk ik niet meer op woensdag, zodat ik er voor hen kan zijn. De jongste gaat dan ook niet naar de crèche, maar blijft thuis.
Ex vond het niet eerlijk dat hij voltijds werkte en dat loon dus zou vergeleken worden met mijn 4/5-loon. In die situatie verdienden wij exact evenveel. Ik verdien dus meer dan hij als we aan hetzelfde regime zouden werken.
Ex woont bij zijn ouders (heeft dus geen huishouden te doen) en ziet de kinderen enkel in het weekend. Bovendien heeft hij zijn 4/5 maar aangevraagd voor een periode van een paar maanden. Mijn tijdskrediet loopt tot 2022 en ik ben niet van plan om op woensdag nog te werken zo lang de kinderen naar school gaan. Mij werd wijsgemaakt dat de rechter hier rekening mee houdt en dat ze kijken naar wat hij kan verdienen en niet naar wat hij verdient.
Dat is dus niet het geval. Rechter heeft beide 4/5 lonen met elkaar vergeleken. Wetende dat hij na nieuwjaar gewoon weer voltijds gaat werken en terug meer verdient. Dat kan allemaal zomaar...
Ex heeft ook een compromis getekend voor een huis in dezelfde gemeente waar ik woon en heeft de zaak terug laten aanhangig maken bij eerste aanleg om terug week/week te eisen, hij verklaart daarin zelfs dat hij al op dat nieuwe adres woont, terwijl er enkel nog maar een compromis is. De notaris die die verkoop regelt heeft mij persoonlijk opgebeld om te vragen hoe het nu eigenlijk zat met ons gezamenlijk huis, want dat mijn ex graag een overbruggingskrediet wou nemen op zijn helft om zo dat huis in mijn gemeente te kunnen kopen. Ik heb uitgelegd dat ik al 2,5 jaar probeer om dat huis verkocht te krijgen, soit aan hem, soit aan iemand anders, maar dat hij dat tegenhoudt en dat ik dus geen borg zou staan voor zijn overbruggingskrediet.
Volgens mij is het onmogelijk dat een bank hem de lening heeft toegestaan voor dat huis, vermits dat om een lening ging van 1032 euro en hij de lening van ons gemeenschappelijk huis ook nog draagt (707 euro). Hij heeft afzonderlijke woonst gekregen in dat huis, maar heeft daar geen gebruik van gemaakt om de woonstvergoeding aan mij te kunnen ontlopen. Ik geloof nu wel dat hij dat huis gekocht heeft, want hij heeft aan de kinderen al verteld dat ze naar een nieuw huisje gaan, maar dat kan nooit met die lening zijn. Hij zal hulp van zijn ouders gekregen hebben, vermoed ik.
De rechter schrijft nu in zijn arrest dat ex 1032 euro woonlasten heeft en na aftrek van die lasten op een bestaansminimum leeft.
Daardoor moet hij maar 30 euro alimentatie betalen per kind.
De kinderen zouden 1100 euro per maand gemiddeld kosten.
Ik krijg 60 euro alimentatie en 267 euro kindergeld. De rest moet ik dragen. Ze schrijven dat onze lonen in een verhouding van 58% (mijn) en 42% (zijn) zitten en dat de kinderen 75% van de tijd bij mij zijn en 25% van de tijd bij hem.
Dat kan toch nooit rechtvaardig zijn, een bedrag van 30 euro per kind op die gegevens?? De rechter heeft zelfs geen bewijs van die lening gevraagd en dat gewoon als waar beschouwd. Kan dat zomaar eigenlijk??
Advocaat zegt "ik vrees dat het is wat het is".
Is dat zo????