Een derde van de advokaten is bijna altijd verstrooid

[roderidder]

1/3 van de advocaten is bijna altijd vertrooid doch zet 2/3 van de advocaten verder ook al zwemmen ze in het geld

Mogen wij als burger hierover vragen bij stellen?

RR



Vlaamse advocaat kreunt onder werklast

dinsdag 19 mei 2009Auteur: Filip Verhoest BRUSSEL - Vlaamse advocaten werken bijzonder hard. Een deel van hen staat aan de rand van een burn-out.


Van onze redacteur

Eén advocaat op de vijf heeft geregeld het gevoel opgebrand te zijn. Een derde van hen is bijna altijd verstrooid en heeft het moeilijk om geconcentreerd te werken. Acht procent erkent zelfs dat ze vaak het gevoel hebben hun baan niet meer aan te kunnen.

Conclusie? De Vlaamse advocaat ervaart veel stress, meer dan andere beroepen. De verhouding tussen zijn werk en zijn privéleven is uit balans en dat heeft alles met de werklast te maken.

Gelukkig krijgen advocaten veel waardering van hun cliënten en is de werksfeer op hun kantoor in het algemeen goed. Dat zijn positieve buffers tegen een burn-out.

Maar sommige advocaten staan dicht bij de volledige uitputting. Vooral degenen die in hun eentje een kantoor moeten runnen, de 'soloadvocaten', vormen een risicogroep.

Dat alles blijkt uit een onderzoek van ISW Limits, een spin-off van de universiteit van Leuven, in samenwerking met professor Omer Van den Bergh. Het gaat om het eerste onderzoek naar het welzijn van de Vlaamse advocaat. De doelgroep werd in 2007 ondervraagd en de opdracht voor de studie ging uit van de Orde van Vlaamse Balies (OVB) en de Onderlinge Ziekenkas.

Het overgrote deel van de advocaten (85 procent) is tevreden met zijn baan. Vlaamse advocaten zijn gemotiveerd en gedreven. Ze hebben het gevoel dat ze een positieve bijdrage leveren aan de werking van hun kantoor.

Toch loert er volgens het Leuvense onderzoek een gevaar om de hoek. De werkdruk is bijzonder hoog. Werkweken van vijftig, zestig uur zijn eerder regel dan uitzondering. Heel wat advocaten hebben fysieke klachten. Ze zijn zenuwachtig, gespannen, velen klagen over uitputting. Dat zijn typische kenmerken van een nakende burn-out.

Ook emotioneel is de job van advocaat belastend. De cliënten zijn veeleisend. Advocaten ervaren bovendien een grote verantwoordelijkheid en - opvallend - hebben schrik om fouten te maken. De vele wettelijke procedures die ze moeten volgen, zullen hier niet vreemd aan zijn.

Advocaten zijn zelden afwezig, integendeel. Als ze ziek zijn, komen ze toch naar kantoor. Ze lijden niet aan absenteïsme, maar aan presenteïsme.

Met het onderzoek hoopt de Onderlinge Ziekenkas uitval en langdurige afwezigheid van advocaten te voorkomen. Volgens Van den Bergh volstaan 'relaxatietechnieken, massage of yoga' niet. 'Dat kan misschien kortstondig wat verlichting brengen, maar zet op lange termijn geen zoden aan de dijk.'

Toch kunnen advocaten via allerlei opleidingen leren hoe ze hun kantoor, en dus hun leven, beter kunnen managen. Bij mensen in andere beroepscategorieën die dergelijke opleidingen volgden, daalde het doktersbezoek van vier naar tweeëneenhalf per jaar.

Ook de Orde kan soloadvocaten beter ondersteunen. Studenten rechten kan men al tijdens hun opleiding warm maken voor het werken in associatieverband.

Leidinggevende advocaten moeten ten slotte niet alleen veel flexibiliteit van hun advocaten eisen, maar ook flexibiliteit toestaan, bijvoorbeeld door hun werknemers thuis te laten werken als een van de kinderen ziek is.

Toch moeten patrons niet vrezen voor een groot verloop. Vier op de vijf advocaten zegt trots te zijn tot de balie te behoren. Twee derde zou zelfs zijn baan voortzetten 'ook al zwemmen ze in het geld'.

www.fitinjehoofd.be

bron:
http://www.standaard.be/Artikel/Detail. ... d=SI2AET0H

RR

[Vandebos]

Tja zal er wel wat mee te maken dat Belgen klagers zijn zeker?

Sommige mensen schakelen ook voor de gekste dingen een advokaat in... Ik heb gisteren een uitnodiging van het vredegerecht ontvangen voor een verzoening. Huurder is drie weken in appartement en vindt het niet kunnen dat het bestellen en vervangen van het slotje aan de brievenbus drie weken duurt. Heeft er maar ineens een advokaat bijgenomen... (Staat toch zo vermeld op verzoekschrift) Zal leuk worden om uit te leggen aan de vrederechter dat a) medeeigenaars niet zomaar mogen beginnen te prutsen in gemeenschappelijke delen (uitzicht van inkomhal, postbussen moeten hetzelfde blijven qua uiterlijk..) b) Dat het niet zo eenvoudig is om voor postbussen, geïnstalleerd in de vroege jaren 70, nieuwe slotjes te vinden. (wat mijn slotenmaker ondertussen wel gelukt is, moet op maat gemaakt worden --> € 48 voor een slotje van 3 cm³...)

Valt een nutteloos verzoeningsgesprek als deze ook onder tergend en roekeloos geding? (begin in de verleiding te komen)

[JohnD]

Ja, zo ken ik er ook nog van de kant van de huurders. Wat denk je van een verhuurder die nog steeds niet begrijpt dat zoiets als willekeurige kosten niet bestaat. Ofwel zijn kosten vast=forfaitair, ofwel moeten ze met werkelijke uitgaven overeenkomen en dienen dan ook met fakturen bewezen te worden. Daar word dan ook een advokaat voor gebruikt. Ik vraag me dan ook af wat die denkt te kunnen bereiken voor het gerecht en waarom die zijn klient niet inlicht.

Of van hetvolgende: een verhuurder rekent kosten aan voor het onderhoud van een gem. tuin (van een app' blok) waar hij de toegang voor verbied voor de huurders. Een van de huurders weigert hier reeds verschillende jaren voor te betalen. De andere huurders betalen dus wel maar mogen geen gebruik maken van die tuin niettegenstaande hij in het huurkontrakt beschreven staat als "gemeenschappellijke tuin". De verhuurder stapt naar de vrederechter omdat die ene hurrder dus weigert te betalen.

Persoonlijk vind ik dat de straffen wat zwaarder mogen zijn voor dat soort mensen als ze de rechtszaak verliezen.