Uiteraard kan de regelgeving in zo een delicate en complexe materie altijd beter. Sinds 1995 was deze al goed genoeg, maar de magistratuur maakt van deze problematiek er een soepje van.
Indien er een visie, een beleid inzit, net zoals Franciscus aanhaalt dan is de problematiek al een flink stuk minder, helaas is dit tot op de dag van vandaag zo goed als onbestaand!
Alle problemen daaromtrent oplossen is onmogelijk. Toch blijven een onacceptabel hoog aantal zaken waarbij het gepros het gesmos het gesukkel en getaffel van de magistratuur de bovenhand haalt bij gewone onwil van de ouder waar de kinderen zijn ingeschreven.
Wat bemiddeling betreft: Ja, maar ook daar zien we weer dat onwil te vaak beloont wordt en ook niet voldoende wordt ondersteunt*
* --> Wat bedoel ik hiermee? Als je één partij gebrekkig (onevenwichtige verblijfsregeling) aan een bemiddeling laat beginnen ondermijnt dit al van in het begin de kracht van bemiddeling omtrent de verblijfsregeling
De onwillige ouder laat men weken, zelfs maanden aan een stuk de kinderen vervreemden zonder contact met een magistraat. Nadien als ze er toch werk van gaan maken (kan soms meer dan een jaar duren) dan meent men dat het omdraaien van de hoofdverblijfplaats geen optie meer is en de zorg en gradueel moet opgebouwd worden en opgevolgd worden. Dan is de kans reeel dat er nog eens maanden aan een stuk zogezegd opvolging doet door een onderzoek van een gerechtsdeskundige, maatschappelijke enquete, bezoekruimte, ...
Soms behaalt de onwillige ouder zelfs de slag thuis voor de rechter door het recht op persoonlijk contact op te schorten tot ... jawel tot er rust is gekomen (dit is dus nooit hé !!!) in de situatie.
Het zijn in de eerste plaats de rechters die men dient bij te scholen.
Een latere gerechts deskundige ging nog een stapje verder, moeder chanteerde de kinderen emotioneel wat deskundige kindermishandeling noemde.
of zelfs te sanctioneren indien er onvoldoende adequate hulp en ondersteuning is gekomen om de kindermishandeling in te dijken!
Wie zal hier mee schuldig aan zijn? >> in de eerste plaats schrijven deskundigen dit al niet graag. Uiteraard ondermijnt dit een toekomstige aanstelling. En als de deskundige een omdraaien van de hoofdverblijfplaats advizeerd dan kan het zijn dat een rechter dit afwijst met woorden "ik geloof niet in die orakels" en daar sta je dan weer.
Het is voor een ouder die moet strijden voor zijn mensenrecht, een recht op gezinsleven, een dure en deprimerende problematiek van rechtbank in, rechtbank uit waarbij de verschillende actoren van die justitie eens rond de tafel moeten gaan zitten om een goed gesmeert geheel te vormen.
RR