Schadevergoeding voor gederfd genot/teleurstelling?

[Leclub]

Hoi iedereen!

Ik studeer rechten in Nederland en ben bezig met mijn masterthesis. Hiervoor heb ik informatie nodig over de vergoedbaarheid van gederfd genot en teleurstelling als gevolg van wanprestatie in het Belgische recht. Kan iemand me hier meer informatie over geven?

Voor zover ik zelf heb gevonden komt derving van reisgenot in Artikel 19 § 4 Reiscontractenwet wel voor vergoeding in aanmerking. Maar is dit morele schade of materiële schade? En als dit wordt gekwalificeerd als morele schade, waarom is dat dan zo? De reiziger heeft immers een reissom betaald en kan zich door vergoeding van de reissom weer nieuw reisgenot verschaffen. Hoewel de reiziger is geschaad in zijn 'morele belangen' kan de schade wel heel goed in geld worden uitgedrukt en worden begroot op de reissom. Voor zover dan nog schade 'overblijft' zoals teleurstelling en ergernis kan worden gesteld dat dit inderdaad morele schade oplevert, maar waarom komt deze schade van de teleurgestelde reiziger wel voor vergoeding in aanmerking en de schade in de context van wanprestatie van andersoortige overeenkomsten niet. Natuurlijk kent deze regeling een Europese oorsprong, maar dit is toch op zijn minst een vreemde situatie.

In Nederland is het zo dat wanneer iemand kosten heeft gemaakt ter nastreving van een immaterieel voordeel (dus iemand maakt bijvoorbeeld kosten om mee te kunnen doen aan de Dakar-rally en streeft daarmee genot na, maar dit genot wordt door wanprestatie van de wederpartij niet gerealiseerd) deze kosten kwalificeren als vermogensschade en voor vergoeding in aanmerking komen.

Ik heb vrij uitgebreid gezocht, maar ben niet veel informatie over dit onderwerp tegen gekomen. Heeft iemand misschien een idee welke bronnen mij nog verder zouden kunnen helpen?

[j.demoor]

Hieronder enkele arresten ‘morele schade’ die ik in de loop van de jaren opsloeg :

De princiepsarresten inzake morele schade zijn:Cass. 26 juli 1852,Pas. 1852,I,461;Cass. 17 maart 1881,Pas. 1881,I,163;zie voorts:Cass.15 juni 1937,Pas. 1937,I,186;Cass. 15 november 1938,Pas. 1938,I,354;Cass. 4 december 1967,Pas. 1968,I,448,Arr.Cass. 1968,480; Cass. 7 december 1970,Pas. 1971,I,319,Arr.Cass. 1971,339,R.G.A.R. 1971,nr.8637;Cass.10 oktober 1972,Pas. 1973,I,147,Arr.Cass. 1973,146,R.W. 1972-73,718;R.G.A.R. 1973,nr.9001,J.T. 1973,163,noot TUNC,A.;SCHRYVERS,J.,Evaluation et réparation des préjudices extrapatrimoniaux,R.G.A.R. 1993,nr.12.168;CARETTE,A.,Kan een handelsvennootschap morele schade lijden wegens aantasting van haar eer en goede naam ?(noot onder Antwerpen 4 februari 1992),R.W. 1992-93,258-260;VANDERWECKENE,M.,Pretium doloris(noot onder Corr.Namen 16 november 1989),R.G.A.R. 1993,nr.1290;PEVERNAGIE,W.,Morele schade 'ex haerede'(noot onder Corr.Kortrijk 23 oktober 1992,Corr.Antwerpen 20 oktober 1992,Rb.Dendermonde 21 september 1992)De Verz. 1993,116-120;VANDERWECKENE,M.,Dommages moreaux et expertise médicale,R.G.A.R. 1993,nr.12.136,15p.;de rechtsvordering tot schadevergoeding voor morele schade heeft tot doel de pijn,de smart of enig ander moreel leed te lenigen.Het morele leed dat de ouders ondergaan ten gevolge van aan hun kind overkomen letsels,maakt in principe daarop geen uitzondering uit en behoort niet enkel tot het meevoelen,het medelijden van een normaal beleefd ouderschap,Cass. 3 februari 1987,R.W. 1987-88,220,noot;een man vormt met bijzit reeds gedurende meer dan tien jaar een feitelijk gezin.De bijzit is evenwel nog niet uit de echt gescheiden.Als die bijzit in een ongeval overlijdt,heeft de bijwonende man recht op een vergoeding lastens de aansprakelijke voor de geleden morele schade.1De aansprakelijke kan zich niet op het overspel beroepen om aan zijn verplichting tot vergoeding van schade te ontsnappen.De overspelige relatie kan enkel door de bedrogen echtgenote worden ingeroepen in het kader van een vordering tot echtscheiding op grond van overspel1,Cass.(verenigde kamers) 1 februari 1989,Rev.Liège 1989,720,J.T. 1989,354,R.G.A.R. 1989,nr.11.517,noot DALCQ,R.,Not.Fisc.M. 1991,114,noot GERLO,J.,Het concubinaat en het Hof van Cassatie;1Cass. 15 februari 1990,J.T. 1990,216,noot,R.W. 1990-91,339-340,noot,Not.Fisc.M. 1991,115,noot GERLO,J.;voor de toekenning van morele schadevergoeding is niet vereist dat het slachtoffer(met zware mentale achterstand) er zich van bewust kan zijn dat de vergoeding die schade wil compenseren,Cass. 4 april 1990,Bull. 1990,913,noot,HERVE,L.,In dubio pro dementia ou de quelques aspects de la réparation du dommage moral subi par une personne handicapée mentalement,J.T. 1992,829-835;SCHRIJVERS,J.,De arrogantie van de jurist(juridische problemen rond morele letselschade),R.W. 1994-95,1219-1223;MAERTENS,A.,CORNELIS,L.,La réparation du dommage moral subi par une personne mentalement handicapée en droit belge,ERPL 1996,240-247,bespreking Bundesgerichtshof(D) 13 oktober 1992 en van Cass. AR8004,4 april 1990;Hoewel de morele schade ten gevolge van een blijvende arbeidsongeschiktheid geleidelijk wordt geleden,kan de feitenrechter beslissen dat die schade een vaststaande schade is die in haar geheel kan worden geraamd vanaf de consolidatiedatum,en dat bijgevolg,met het oog op het volledige herstel van die schade en ter compensatie van de uitgestelde betaling van de vergoeding,met ingang van de consolidatiedatum compensatoire intrest moet worden toegekend,Cass. 11 oktober 2000(D. t. W.),R.W. 2002-03/5,182,noot;De seksuele schade kan een specifieke morele schade vormen,los van andere vormen van morele schade,zoals de schade door gederfde levensvreugde,Cass. 22 oktober 2003(B.L./W.M.),R.W.2006-07,827-828,Noot.;De rechtsvordering tot schadevergoeding wegens morele schade heeft tot doel de pijn,de smart of enig ander moreel leed te lenigen en in die mate de schade te herstellen. Het morele leed dat een echtgenoot ondergaat ten gevolge van de letsels van de andere echtgenoot,maakt in principe daarop geen uitzondering,Cass. 20 februari 2006(V.I.V./Z.),R.W.2008-09,1143;De rechter kan de morele schade bepalen op grond van de kapitalisatiemethode en deze raming baseren op de overweging dat deze berekening van de schade waarvan het bedrag per dag gekend is,de meest objectieve is om het slachtoffer te vergoeden voor de toekomstige schade.Door te oordelen dat de kapitalisatie van de morele schade op basis van een forfaitaire dagvergoeding niet mogelijk is,schenden de appelrechters art.1382 en 1383 B.W.,Cass. 6 mei 2011(A.B./E.),R.W.2012-13,558;De rechter kan de morele schade van een slachtoffer vergoeden door gebruik te maken van de kapitalisatiemethode.Het is hem niet verboden te oordelen dat die berekeningswijze objectiever is om een vaste schade waarvan de dagwaarde gekend is te extrapoleren naar de toekomst,zelfs als ze forfaitair werd vastgesteld.De huishoudelijke,kostenbesparende activiteit van het slachtoffer maakt een economische waarde uit waarvan het verlies tijdens de periode van blijvende arbeidsongeschiktheid kan worden vergoed,Cass. P14.1121.F,19 november 2014,R.W.2016-17,2016-17,100;Artikel 1382 van het Burgerlijk Wetboek schendt niet de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met de artikelen 23 en 27 van de Grondwet en met artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, in de interpretatie dat het zich niet ertegen verzet dat aan een rechtspersoon die is opgericht en in het rechtsverkeer optreedt ter verdediging van een collectief belang, zoals de bescherming van het leefmilieu of bepaalde bestanddelen ervan, een morele schadevergoeding wegens aantasting van het collectief belang waarvoor hij is opgericht kan worden toegekend, die verder gaat dan een symbolische vergoeding van één euro,Grondwettelijk Hof 007/2016,21 januari 2016;SOMERS,S.,Over de concrete begroting van morele schade,R.W.2016-17,1377-1383,Noot onder Grondwettelijk Hof 007/2016,21 januari 2016.

[mava105]

Gelden die wetten echter ook in Nederland? (TS studeert in NL)