Ik heb een zoon van 25 die niet meer bij mij woont. Hij gaat bijna nooit werken, af en toe via interim, maar vraagt ook geen stempelgeld aan. Hij betaald zijn rekeningen niet, zoals huur, electriciteit, ziekenfonds. De rekeningen stapelen alleen maar op. Het enige dat hij doet is de hele dag op zijn computer spelletjes spelen en chatten met andere personen. Ik heb al overal hulp gezocht voor hem maar nergen kunnen ze me helpen. Het enige antwoord dat ik krijg is dat hij het allemaal zelf moet inzien, maar dat is juist zijn probleem, hij ziet zelf niet dat hij serieus in de problemen geraakt. Nu is mijn vraag, kunnen ze mij voor zijn schulden laten opdraaien? Ik ben alleenstaande maar heb wel eigendom waar ik zelf hard moeten voor werken heb en ik dit niet kwijt wil. Ik heb er al aan gedacht om mijn huis te verkopen maar mijn zoon zegt dat dit niet kan want dat hij er zelf al achter gehoord heeft en dat de helft voor hem en zijn zus is. Met de dochter heb ik helemaal geen problemen. Graag had ik een antwoord gevonden op mijn vraag want ik ben echt ten einde raad.
Alvast bedankt
- Jureca
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Jureca begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
Als je zoon NIET op jou adres staat ingeschreven en jij geen onderhoudsplicht tegenover hem hebt omdat hij nog naar school/unif gaat, is hij zelf verantwoordelijk voor zijn finaciele problemen en moet hij ze zelf oplossen. Schulden van een meerderjarig kind gaan niet over op de ouders of de andere kinderen zolang deze leeft, anders telt erfrecht.
Deze regeling telt echter NIET als je borg hebt getekend voor een lening van hem.
Wat het huis betreft, kan dit enkel mee van hem zijn door erfenis van vader, maar dan nog heb jij het vruchtverbruik en kan hij er niet aan zolang jij leeft. Heb je dat huis zelf gekocht dan is het van jou en heeft hij er niets mee te maken.
Dus wees op dat vlak maar gerust. Men kan niets van jou aanslagen voor zijn schulden, zolang je geen borg staat voor zijn leningen.
Leren met zijn geld omgaan is inderdaad iets dat hij zelf zal moeten doen en sommige mensen hebben daar harde en pijnlijke lessen voor nodig. Sommige leren dat zelfs nooit.
Deze regeling telt echter NIET als je borg hebt getekend voor een lening van hem.
Wat het huis betreft, kan dit enkel mee van hem zijn door erfenis van vader, maar dan nog heb jij het vruchtverbruik en kan hij er niet aan zolang jij leeft. Heb je dat huis zelf gekocht dan is het van jou en heeft hij er niets mee te maken.
Dus wees op dat vlak maar gerust. Men kan niets van jou aanslagen voor zijn schulden, zolang je geen borg staat voor zijn leningen.
Leren met zijn geld omgaan is inderdaad iets dat hij zelf zal moeten doen en sommige mensen hebben daar harde en pijnlijke lessen voor nodig. Sommige leren dat zelfs nooit.
-
Sophie Delaere
- Berichten: 20
- Locatie: Pittem
Beste,
In principe is je zoon meerderjarig en moet hij zelf voor zijn schulden opdraaien. Er zijn daar echter correcties aan.
1.Teken NOOIT borg voor je zoon. Dan kan de gerechtsdeurwaarder en zijn SE'ers jou aanspreken. Het is dus best dat je NIETS tekent. Tijdens een zomerstage bij een gerechtsdeurwaarder heb ik al dergelijke drama's meegemaakt. Onvermijdelijk zetten ze je op straat.
2.Laat hem niet bij je wonen (bv. als hij uit zijn huis wordt gezet) Niettegenstaande dat je misschien medelijden met hem hebt, mag je dat niet doen. Er geldt dan een vermoeden dat alles in je huis ook wel eens van hem kan zijn. Bezit geldt als titel, zo heet dat (art. 2279 B.W.): de gerechtsdeurwaarder mag je inboedel opschrijven en dan ligt de bal in jouw kamp om te bewijzen dat dit allemaal jouw zuurverdiende centjes zijn en niet die van je zoon. Bewijs kan aan hand van facturen en foto's maar dat is niet evident.
het enige wat je kan doen, is hem zijn lot laten ondergaan en dan kan hij, mits zijn medewerking schuldbemiddeling vragen bij het OCMW. Ik weet dat het hard is, maar uiteindelijk heb je hem zijn opvoeding gegeven en moet hij , gezien zijn leeftijd in staat zijn om te weten wat hij moet doen.
Soms is het dus beter dat hij eens met de gevolgen geconfronteerd wordt, dan rest hem nog voldoende tijd om hem nog te herpakken.
Wat je huis betreft:
indien het huis mede-eigendom was van je man en jou en er is niets anders geregeld in een huwelijkscontract, dan heb je het vruchtgebruik. Je huis verkopen kan dan niet, zonder de toestemming van je dochter en zoon. Zij hebben idd een reserve voor het deel van hun vader zogezegd.
Indien je zelf het huis kocht (na een echtscheiding bv.), mag jij ermee doen wat je wil. Je mag gerust verkopen en al het geld opdoen.
Je mag luisteren en hem goede raad geven maar niets tekenen en hem niet bij je in huis laten wonen.
Het heeft geen zin om hem een vis te geven, uiteindelijk moet hij zelf leren vissen, als je begrijpt wat ik bedoel.
Courage.
In principe is je zoon meerderjarig en moet hij zelf voor zijn schulden opdraaien. Er zijn daar echter correcties aan.
1.Teken NOOIT borg voor je zoon. Dan kan de gerechtsdeurwaarder en zijn SE'ers jou aanspreken. Het is dus best dat je NIETS tekent. Tijdens een zomerstage bij een gerechtsdeurwaarder heb ik al dergelijke drama's meegemaakt. Onvermijdelijk zetten ze je op straat.
2.Laat hem niet bij je wonen (bv. als hij uit zijn huis wordt gezet) Niettegenstaande dat je misschien medelijden met hem hebt, mag je dat niet doen. Er geldt dan een vermoeden dat alles in je huis ook wel eens van hem kan zijn. Bezit geldt als titel, zo heet dat (art. 2279 B.W.): de gerechtsdeurwaarder mag je inboedel opschrijven en dan ligt de bal in jouw kamp om te bewijzen dat dit allemaal jouw zuurverdiende centjes zijn en niet die van je zoon. Bewijs kan aan hand van facturen en foto's maar dat is niet evident.
het enige wat je kan doen, is hem zijn lot laten ondergaan en dan kan hij, mits zijn medewerking schuldbemiddeling vragen bij het OCMW. Ik weet dat het hard is, maar uiteindelijk heb je hem zijn opvoeding gegeven en moet hij , gezien zijn leeftijd in staat zijn om te weten wat hij moet doen.
Soms is het dus beter dat hij eens met de gevolgen geconfronteerd wordt, dan rest hem nog voldoende tijd om hem nog te herpakken.
Wat je huis betreft:
indien het huis mede-eigendom was van je man en jou en er is niets anders geregeld in een huwelijkscontract, dan heb je het vruchtgebruik. Je huis verkopen kan dan niet, zonder de toestemming van je dochter en zoon. Zij hebben idd een reserve voor het deel van hun vader zogezegd.
Indien je zelf het huis kocht (na een echtscheiding bv.), mag jij ermee doen wat je wil. Je mag gerust verkopen en al het geld opdoen.
Je mag luisteren en hem goede raad geven maar niets tekenen en hem niet bij je in huis laten wonen.
Het heeft geen zin om hem een vis te geven, uiteindelijk moet hij zelf leren vissen, als je begrijpt wat ik bedoel.
Courage.
Bedankt voor de reacties tot hiertoe. Nu ben ik toch al een beetje gerust gesteld. Mijn huis staat wel degelijk op mijn naam alleen want ik ben 6 jaar geleden gescheiden en heb mijn ex-man uitgekocht. Ik zou het spijtig vinden dat je een huis bezit en zelf niet zou mogen beslissen wat je er mee doet. Nogmaals bedankt.
Heeft u toevallig gestudeerd in Gent onder professor Engels? Die zegt nog steeds iedere keer "wat je ooit doet, teken NOOIT een borg"Beste,
In principe is je zoon meerderjarig en moet hij zelf voor zijn schulden opdraaien. Er zijn daar echter correcties aan.
1.Teken NOOIT borg voor je zoon. Dan kan de gerechtsdeurwaarder en zijn SE'ers jou aanspreken. Het is dus best dat je NIETS tekent. Tijdens een zomerstage bij een gerechtsdeurwaarder heb ik al dergelijke drama's meegemaakt. Onvermijdelijk zetten ze je op straat.
Een kennis van mij zat in hetzelfde geval. Haar zoon had zware problemen en er kwam zelfs geweld aan te pas (ca idem leeftijd).
Zij kon hem niet buitenzetten wegens 'te gevoelig'. Uiteindelijk is hij in de psychiatrie geraakt, en zo is hij nu uiteindelijk bezig met begeleid zelfstandig wonen.
De vrouw zit nu financieel wel aan de grond, omdat ze geen nee kon zeggen. Laat het aub zo ver niet komen.
Zij kon hem niet buitenzetten wegens 'te gevoelig'. Uiteindelijk is hij in de psychiatrie geraakt, en zo is hij nu uiteindelijk bezig met begeleid zelfstandig wonen.
De vrouw zit nu financieel wel aan de grond, omdat ze geen nee kon zeggen. Laat het aub zo ver niet komen.
Sorry dat ik zo laat reageer op je antwoord maar ik ben 2 weken op vakantie geweest. Nee, zover zal ik het niet laten komen. Ik heb overal hulp voor hem proberen te zoeken maar ik loop gewoon overal met mijn hoofd tegen een muur. Omdat hij meerderjarig is moet hij zelf hulp zoeken maar het probleem is dat hij niet beseft dat hij problemen heeft. Ik ben 3 weken geleden met hem naar een centrum voor geestelijke gezondheidszorg geweest en daar zeiden ze me gewoon dat ik hem moet loslaten, al weet ik wat dan de gevolgen zullen zijn. Dus ik heb hem gezegd dat ik nog wel wil helpen met zijn was en kuis te doen maar dat hij voor de rest maar zelf moet bezein. Ondertussen is er nog niks veranderd aan de situatie. Er moeten eerst ergere dingen gebeuren voor men hier in Belgi? iets doet en ondertussen kan je alleen maar lijdzaam toekijken wat als moeder zeker niet gemakkelijk is.
Nogmaals bedankt voor je berichtje
Nogmaals bedankt voor je berichtje
inderdaad: loslaten is enige oplossing, hoe hard dit ook moge klinken. Iedereen is verantwoordelijk voor zichzelf. Je kan niet verantwoordelijkheid voor hem blijven voelen tot hij 50 is h?? Je moet een grens trekken om jezelf op alle vlakken te beschermen. Als moeder is dat soms moeilijk, ik begrijp het.Sorry dat ik zo laat reageer op je antwoord maar ik ben 2 weken op vakantie geweest. Nee, zover zal ik het niet laten komen. Ik heb overal hulp voor hem proberen te zoeken maar ik loop gewoon overal met mijn hoofd tegen een muur. Omdat hij meerderjarig is moet hij zelf hulp zoeken maar het probleem is dat hij niet beseft dat hij problemen heeft. Ik ben 3 weken geleden met hem naar een centrum voor geestelijke gezondheidszorg geweest en daar zeiden ze me gewoon dat ik hem moet loslaten, al weet ik wat dan de gevolgen zullen zijn. Dus ik heb hem gezegd dat ik nog wel wil helpen met zijn was en kuis te doen maar dat hij voor de rest maar zelf moet bezein. Ondertussen is er nog niks veranderd aan de situatie. Er moeten eerst ergere dingen gebeuren voor men hier in Belgi? iets doet en ondertussen kan je alleen maar lijdzaam toekijken wat als moeder zeker niet gemakkelijk is.
Nogmaals bedankt voor je berichtje