Geachte,
In mijn hoedanigheid als treinbegeleidster werd ik op 15/11/2016 slachtoffer van slagen en verwondingen. Nou ja, "slagen en verwondingen" en de bijhorende aansprakelijkheid, daar draait de discussie net om.
Feit is dat de reiziger kwam aangelopen toen het vertreksein al gedraaid was, en de trein op ieder moment kon aanzetten. Op de aankondigingsborden stond dan ook al klaar en duidelijk "NIET MEER INSTAPPEN!" genoteerd en ook ik zelf heb duidelijk teken gedaan dat het niet mocht. Stond zoals onze reglementering het beschrijft, in mijn laatste open deur, met armen en benen gespreid (zodat de boodschap dat je niet meer moet instappen ook duidelijk zou zijn) aan het wachten tot de trein aanzet om deze te sluiten. Hoewel ik ook nog eens "neen, neen, neen!" riep toen ik hem dichterbij zag komen, veegde meneer hier vierkant zijn voeten aan en liep hij recht tegen mijn arm aan zodat ik op mijn rug in de trein ben gevallen. Twee reizigers hebben mij toen moeten recht helpen en de trein was inmiddels al in beweging toen ik nog net met mijn sleutel de deur kon sluiten.
Gelukkig is zijn identiteit bekend, maar meneer betwist dat dit slagen en verwondingen zijn en al zeker het feit dat hij aansprakelijk zou zijn voor mijn 6 dagen werkonbekwaamheid die erop volgden. Volgens hem zijn dit geen slagen en verwondingen omdat hij niet de bedoeling had om mij een kwetsuur aan mijn rug te bezorgen, hij heeft me nl. idd niet geslagen of een duw gegeven. Verder stelt hij ook dat IK mijn kwetsuren volledig aan mezelf te danken heb, omdat het enkel de spoorwegwet is dat iemand verbiedt om nog in te stappen als de trein vertrekkensklaar is en het vertreksein reeds gegeven is, maar de strafwet niemand verbiedt om zijn trein te willen halen. Het was dus maar aan mij om opzij te gaan als ik hem zag aanlopen, i.p.v. dat hij zou moeten stoppen, aangezien ik niet bevoegd ben om mensen de weg te versperren;
Dit kan toch ECHT niet waar zijn?! Naast de werkonbekwaamheid die het spoor vergoed, heb ik ook in mijn privé heel wat schade geleden; Zo heb ik omwille van de helse rugpijnen mijn fitness en tennislessen gemist, waarvoor ik nochtans euro's heb moeten neertellen om ze bij te wonen. Ook de morele schade is er geweest. Zelfs al wil ik aannemen dat het geen vrijwillige slagen en verwondingen zijn, er bestaat toch ook zoiets als onopzettelijke slagen en verwondingen door onvoorzichtigheid? Mijn inziens getuigt het gewoon van ongeziene arrogantie om nu nog alles volledig op me af te willen schuiven, zeker wetende dat meneer blijkbaar nog een rechtenprofessor blijkt te zijn!!!