ik denk dat in uw geval best kiest voor gelijk verdeeld verblijfsco-ouderschap, gekoppeld aan de maandelijkse betaling van gedeelde biezondere kosten. Wat houdt dit in: Kinderen verblijven gelijkmatig verdeeld bij de respectievelijk ouders; 1 ouder neemt de domciliering op zijn/haar adres. Maar door deze gelijkmatige verblijfsregeling (die expliciet in het EOT moet vermeld staan) wordt het belastingsvoordeel ook gelijk verdeeld en toegekend aan beide ouders. De kinderbijslag en eventuele studietoelage gaat naar de ouder waar de kinderen gedomicilieerd zijn en die worden gebruikt voor schoolkosten en biezondere medische kosten. (specialisten, orthodontie, kiné) Daar wordt een transparante boekhouding van bijgehouden waaruit blijkt dat de remgelden, inschrijvingsgelden en boeken daarmee betaald worden. Binnen die gedeelde kosten vallen ook de grote kledingsaankopen zoals jassen en schoenen en eventueel bovenkleding. Ook hiervan wordt een transparante boekhouding bijgehouden mét de aankoopbonnen....
Uiteraard overstijgen de maandelijkse biezondere kosten en grote aankopen het kindergeld. Voor de aankopen die overleg vereisen en waar grote prijsverschillen in bestaan, moeten beide ouders akkoord zijn: bvb: de bril, dure of minder dure schoenen, jassen etc....zijn ze dat niet, en de ene ouder wenst toch persé die dure jas te kopen, dan kan de andere ouder de helft van een middenklasse product terugbetalen. Deze werkwijze verhindert dat kooplustige ouders zomaar dure dingen aankopen zonder overleg. Want wat ze in zo'n geval dan aan luxe uitgeven, zullen ze zelf moeten financieren
De discutabele uitgaveposten: een kot financieren behoort niet tot de plicht van een ouder als er een school of unief met openbaar vervoer bereikbaar is. Het abonnement voor openbaar vervoer uiteraard wel. Een bezoek aan de huisart en bijhorende medicijnen behoort tot de interne gezinskosten en wordt betaald door de ouder waar het kind op dat ogenblik verblijft. Tandarts en specialisten zijn dan weer gedeelde kosten. Een GSM: je bent niet verplicht een smartfoon mét maandelijks abo te betalen. Een simpele herlaadbare kaart- GSM is net zo goed. (het gaat om de bereikbaarheid) en ook hoeveel er herladen wordt is onderhandelbaar.
Een laptop voor school die heen en weer meeverhuist kan een tweedehands zijn of een nieuwe: maar daar zijn de ouders hety dan samen ook over eens. In geval men het niet eens is over de prijsklasse, kan je alweer het bedrag geven dat je voor een middenklasse laptop zou betalen. Wil de andere ouder daar meer voor geven is dat een persoonlijke keuze. Of wil het kind een laptop waar je zware games mee kan spelen? Dan is er ook niets mis mee dat dit kind bijlegt en er voor gaat klussen of babysitten; Daar doe je je kind niets tekort mee, integendeel. Het leert nog iets bij ook
De kosten eigen aan het huishouden zijn dan: wanneer het kind in jouw gezin verblijft: uitstappen die door jou binnen jouw verblijfstijd georganiseerd worden, ook voeding, verzorging enz. Om teveel heen- en weerverhuis en zoekgeraakte sokken te vermijden, raad ik gezinnen aan om per kind een vaste thuiscollectie Tshirts, ondergoed, sokken en pyama's aan te schaffen. Het is dan alleen de bovenkleding die meeverhuist.
Met deze regeling kan de ouder die het financieel breder heeft ook meer investeren in de "luxe" van noodzakelijke aankopen en voldoet de financieel zwakkere ouder toch aan zijn plichten. Als de financiele situatie wijzigt, kan de andere ouder die rol overnemen. Heel belangrijk: dit wordt NIET aan de kinderen gecommuniceerd. Waarom? Het zijn hun zaken niet wie de meeste centen investeert in een dure jas. Het zijn de ouders die dit samen aankopen....Ouders die samenzijn vertellen dat ook niet aan hun kinderen.