Hallo
ik heb een zoontje van ondertussen 13 maanden oud. De biologische 'vader' en ik zijn uit elkaar gegaan toen ik 16 weken zwanger was. Hij heeft me tijdens die periode van mijn zwangerschap fysiek en mentaal meermaals zwaar mishandeld en heeft daarvoor in april 2015 een straf en voorwaarden gekregen. Hij heeft na de geboorte nooit omgekeken naar mijn zoon, heeft hem tot op heden niet eens gezien. Mijn zoon is dus ook niet erkent. Ook de familie van mijn ex hebben een grote hekel aan een kind dat ze niet eens (willen) kennen.
Afgelopen zomer heeft hij een week in de gevangenis gezeten doordat hij zijn nieuwe vriendin en haar kindje ook zwaar heeft mishandeld. Hij is nu vrij in afwachting van het proces. Een gevaarlijk man dus.
Ondanks het feit dat hij nog steeds niet heeft omgekeken naar mijn zoon, ben ik toch niet gerust dat hij het nooit zal proberen. Richting het einde van mijn zwangerschap zei hij me namelijk eens dat hij niet geeft om 'dat' kind maar alles zal doen om me te kloten. Sinds september is zijn contactverbod van 6 maanden ook afgelopen dus ik ben dus als de dood dat hij ooit een erkenningsprocedure in gang zal zetten.
Nu heb ik sinds een hele tijd een nieuwe vriend, die voor mijn zoon gewoon zijn papa is. Hij is al zo lang in zijn leven dat hij ook niet beter weet. Mijn vriend ziet zichzelf ondertussen ook als vader van mijn zoon.
Op termijn zouden we dan ook wel willen dat hij mijn zoon adopteert/erkent en dat het dus 'onze zoon' wordt. Ik ben me bewust van de rechten en plichten die mijn huidige partner tegenover mijn zoon zal verwerven. Alleen vraag ik me dus af wat de gevolgen kunnen zijn als mijn ex opeens komt opdraven. Kan hij het vaderschap van mijn huidige vriend ongedaan laten maken en zelf rechten verwerven? Of is dit dan uitgesloten omdat hij al erkent is door een ander?
Ik wil écht niet dat zo'n gek mijn kind kan meenemen. Ik zou nooit gerust zijn en in constante angst leven.
Kan iemand me adviseren?
Alvast bedankt
- Jureca
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Jureca begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
-
Franciscus
- Berichten: 39080
- Juridisch actief: Nee
Als hij nergens vermeld wordt in een officieel document als vader kan uw vriend gewoon uw kind erkennen en is hij de wettelijke vader.
De biologische vader heeft wettelijk geen rechten maar ook geen plichten. Hij kan dus niets eisen.
Uw vriend kan het kind samen met u gaan erkennen bij de gemeente.
Zo ontstaat er een wettelijke (afstammings)band.
De biologische vader heeft wettelijk geen rechten maar ook geen plichten. Hij kan dus niets eisen.
Uw vriend kan het kind samen met u gaan erkennen bij de gemeente.
Zo ontstaat er een wettelijke (afstammings)band.
Indien uw huidige partner uw kind erkent kan de biologische vader een procedure opstarten tot betwisting van de erkenning op voorwaarde dat het kind geen bezit van staat heeft t.o.v. de erkenner. Bezit van staat is niet duidelijk gedefinieerd maar komt erop neer dat de erkenner het kind altijd heeft behandeld, voorgesteld, zich naar de buitenwereld heeft gedragen...alsof het zijn kind was. De notie 'bezit van staat' moet echter wel continu geweest zijn en staat ook op internationaal niveau vrij stevig onder druk.
Er is echter nog één bijkomende beperking: degene die de erkenning betwist en zijn vaderschap opwerpt dient de vordering in te stellen binnen één jaar na de ontdekking (door hem) van het feit dat hij de vader van dit kind is.
Indien in uw geval uw ex (de biologische vader) reeds van bij het begin van de zwangerschap wist dat hij de vader was én u dat kan bewijzen dan zal hij te laat zijn. Werpt hij op dat hij pas recent als bij toeval ontdekt heeft dat hij de vader is dan zou het lastiger kunnen worden. Veel hangt af van concrete elementen en de appreciatie van de rechter. Wat wel vaststaat indien uw huidige partner het kind erkent (een daad die zoals u zelf ook schrijft wel consequenties heeft) de biologische vader een hele kluif zal hebben aan procedures; u pesten zou hem bijgevolg al heel wat waard moeten zijn in advocatenhonoraria.
Er is echter nog één bijkomende beperking: degene die de erkenning betwist en zijn vaderschap opwerpt dient de vordering in te stellen binnen één jaar na de ontdekking (door hem) van het feit dat hij de vader van dit kind is.
Indien in uw geval uw ex (de biologische vader) reeds van bij het begin van de zwangerschap wist dat hij de vader was én u dat kan bewijzen dan zal hij te laat zijn. Werpt hij op dat hij pas recent als bij toeval ontdekt heeft dat hij de vader is dan zou het lastiger kunnen worden. Veel hangt af van concrete elementen en de appreciatie van de rechter. Wat wel vaststaat indien uw huidige partner het kind erkent (een daad die zoals u zelf ook schrijft wel consequenties heeft) de biologische vader een hele kluif zal hebben aan procedures; u pesten zou hem bijgevolg al heel wat waard moeten zijn in advocatenhonoraria.
Ik ben geen advocaat, u gebruikt de informatie die ik verstrek strikt op eigen risico. Win steeds gekwalificeerd advies in voor belangrijke beslissingen.
Gelieve vragen te stellen via het forum, NIET via persoonlijke berichten.
Gelieve vragen te stellen via het forum, NIET via persoonlijke berichten.
Mijn huidige partner behandelt en ziet mijn zoon ook echt als de zijne. Hij voelt zich verantwoordelijk voor hem. Hij is zelfs op zoek gegaan naar een andere job om er meer voor hem te kunnen zijn en ook de last wat over onze beide schouders te verdelen. Hij staat ook aangegeven als papa bij de onthaalmoeder. Bezit van staat is voor mijn huidige partner zeker in orde. Ben alleen benieuwd of dit soort dingen sluitend bewijs zijn.
Mijn ex is hier in ieder geval niet van in het bezit aangezien we hem al 16 maanden niet meer gehoord hebben.
Mijn ex roept al heel erg lang tegen iedereen dat hij twijfelt of mijn zoon wel van hem is. Dat om zijn daden te verantwoorden. Slachtofferrol enzo. Dus ik weet niet of dit telt als 'niet wist dat hij de vader was'? Maar aangezien we een relatie hadden toen ik zwanger was en hij zelfs in zijn verklaringen bij de politie vermeld heeft dat hij "Denkt dat hij de vader is, maar het niet zeker weet", denk ik dat er wel genoeg bewijs was dat hij wist dat de kans groot was dat hij de vader is en daar vervolgens niets mee gedaan heeft in bvb de vorm van een DNA-test.
Aan dat laatste trek ik me momenteel erg op. Ook omdat ik gok dat hij buiten de kosten van de procedures ook nog eens de kosten die ik ondertussen al 13 maanden heb, deels zal moeten vergoeden. Lijkt me niet meer dan logisch. Hij zal in ieder geval een hele hoop geld moeten ophoesten om dan nog eens levenslang aan mij, die hij intens haat en veracht, vast te zitten.
Mijn ex is hier in ieder geval niet van in het bezit aangezien we hem al 16 maanden niet meer gehoord hebben.
Mijn ex roept al heel erg lang tegen iedereen dat hij twijfelt of mijn zoon wel van hem is. Dat om zijn daden te verantwoorden. Slachtofferrol enzo. Dus ik weet niet of dit telt als 'niet wist dat hij de vader was'? Maar aangezien we een relatie hadden toen ik zwanger was en hij zelfs in zijn verklaringen bij de politie vermeld heeft dat hij "Denkt dat hij de vader is, maar het niet zeker weet", denk ik dat er wel genoeg bewijs was dat hij wist dat de kans groot was dat hij de vader is en daar vervolgens niets mee gedaan heeft in bvb de vorm van een DNA-test.
Aan dat laatste trek ik me momenteel erg op. Ook omdat ik gok dat hij buiten de kosten van de procedures ook nog eens de kosten die ik ondertussen al 13 maanden heb, deels zal moeten vergoeden. Lijkt me niet meer dan logisch. Hij zal in ieder geval een hele hoop geld moeten ophoesten om dan nog eens levenslang aan mij, die hij intens haat en veracht, vast te zitten.
Ik stel me toch vragen, wat als je breekt met je vriend? Moet hij dan 20 jaar betalen voor een kind dat niet van hem is? Wat met je zoon ga je 50 jaar tegen hem liegen?
Lees ook eens http://www.standaard.be/cnt/dmf20160203_02107099
Lees ook eens http://www.standaard.be/cnt/dmf20160203_02107099
Ja.Ik stel me toch vragen, wat als je breekt met je vriend? Moet hij dan 20 jaar betalen voor een kind dat niet van hem is? Wat met je zoon ga je 50 jaar tegen hem liegen?
Lees ook eens http://www.standaard.be/cnt/dmf20160203_02107099
Behalve indien men de erkenning alsnog kan betwisten omwille van bedrog (Vb: samenwonend koppel, vrouw bevalt, partner erkent kind, komt er echter een paar maand later achter dat ze een affaire heeft gehad en hij niet de vader is). In dit geval onmogelijk aangezien de erkenner -veronderstel ik- weet dat hij niet de verwekker is. Enige mogelijkheid om er 'vanaf' te raken: latere adoptie van het kind door een derde.
Ik zou nooit aanraden om zoiets te doen want het heeft m.i. meer risico's dan voordelen (emotionele aspecten buiten beschouwing latend). Hier was het niet de erkenner die de vraag stelde dus dat aspect speelt niet.
Ik ben geen advocaat, u gebruikt de informatie die ik verstrek strikt op eigen risico. Win steeds gekwalificeerd advies in voor belangrijke beslissingen.
Gelieve vragen te stellen via het forum, NIET via persoonlijke berichten.
Gelieve vragen te stellen via het forum, NIET via persoonlijke berichten.
Mijn zoon mag steeds de waarheid weten hoor. Ik zou niet willen dat mijn zoon mij later zal beschuldigen van liegen. Hij mag het oneens zijn met mijn keuze om hem zo ver mogelijk fysiek en wettelijk van mijn ex weg te houden, maar op dit moment is dat het beste. Dat zal niemand me nooit kunnen verwijten. Mijn ex heeft zijn vriendin na mij van de trap geduwd en messen naar haar gegooid nadat hij haar kleine een mes in haar buik heeft gestoken. Gelukkig leeft ze nog maar ik mag er niet aan denken dat we co-ouderschap hadden en dat mijn kind had geweest. Hij zou onderandere verklaard hebben dat hij in een bepaalde situatie flipte als hij terugdacht aan mij en toen compleet door het lint ging met alle gevolgen van dien. Niet bepaald een veilige omgeving voor mijn zoon, aangezien hij op mij lijkt 
.
Delphine Boël heeft een totaal andere situatie als de mijne. Ze zijn totaal niet te vergelijken. In een normale situatie hadden we vast gewoon co-ouderschap.
We zijn ons ervan bewust dat als mijn huidige partner mijn zoon erkent, daar consequenties aan verbonden zijn als we uit elkaar zouden gaan. Het is ook niet dat we morgen naar het gemeentehuis stappen. Het is gewoon een optie dat we sterk overwegen in de toekomst.
.Delphine Boël heeft een totaal andere situatie als de mijne. Ze zijn totaal niet te vergelijken. In een normale situatie hadden we vast gewoon co-ouderschap.
We zijn ons ervan bewust dat als mijn huidige partner mijn zoon erkent, daar consequenties aan verbonden zijn als we uit elkaar zouden gaan. Het is ook niet dat we morgen naar het gemeentehuis stappen. Het is gewoon een optie dat we sterk overwegen in de toekomst.
Het werkt langs 2 kanten. Indien uw partner uw zoon als de zijne beschouwt en er altijd mee voor heeft gezorgd, geeft adoptie hem behalve plichten ook rechten, mocht het ooit tot een scheiding komen. Ik kan me voorstellen dat je in zo'n geval als vaderde band wil behouden met een kind waar je van kleins af als mee-ouder bij betrokken bent geweest.
Daar bestaan regels voor in het Wetboek Internationaal Privaatrecht. Is hier echter niet van toepassing.Als een jonge man een jonge moeder leert kennen uit het buitenland, en hij besluit dat kind te erkennen, dit via een valse aangifte dan zal iedereen hier zeggen dit is fraude. Gooi die vrouw en kindhet land uit en de man de cel in.
Beter een wettelijke oplossing vinden.
Ik ben geen advocaat, u gebruikt de informatie die ik verstrek strikt op eigen risico. Win steeds gekwalificeerd advies in voor belangrijke beslissingen.
Gelieve vragen te stellen via het forum, NIET via persoonlijke berichten.
Gelieve vragen te stellen via het forum, NIET via persoonlijke berichten.
Dit is niet echt relevant hier?Als een jonge man een jonge moeder leert kennen uit het buitenland, en hij besluit dat kind te erkennen, dit via een valse aangifte dan zal iedereen hier zeggen dit is fraude. Gooi die vrouw en kindhet land uit en de man de cel in.
Beter een wettelijke oplossing vinden.