We weten allen dat het in psychiatrie moeilijker is om een diagnose te stellen dan bij een armbreuk.
Feit is wel dat het stellen van een foute diagnose grote gevolgen kan hebben.
Zelf heb ik heel lang geleden het volgende mogen ervaren.
Na langdurige familieruzies volgde een vraag tot collocatie die werd bevestigd met de diagnose schizofrenie ( die na 2 minuten onderzoek werd vastgesteld door een arts van een UZ). Ik werd naar een instelling gebracht.
Ik wist zelf heel goed dat dit niet klopte en dat wisten ze in die instelling ook wel. Ik kreeg GEEN medicatie toegediend. Omdat er geen ziektesymptomen waren te onderdrukken. Toch heeft men die diagnose uit het UZ misbruikt om de collocatie te kunnen verantwoorden.
Mijn huidige arts heeft een verslag opgevraagd en daarin stond dat ik GEEN medicatie nam.
Hij zegt: 1) ik weet dat je niet schizofreen bent of was, dus ik begrijp inderdaad goed dat ze je geen medicatie gaven.
2) indien men consequent had willen zijn, had men wel medicatie toegediend of het tenminste zo op papier gezet.
Kort samengevat ben ik het slachtoffer geworden van een psychiater die me op basis van een verkeerde diagnose heeft gecolloceerd. Het feit dat hij schriftelijk toegeeft van me geen medicatie te hebben toegediend, zegt volgens mijn huidige psychiater toch wel duidelijk dat hij niet correct was.
Hoe zit dit juridisch?
PS liever geen commentaar op: collocatie doet men niet zomaar, ik ken de "officiële" wetten en regels, alleen liggen die in de praktijk soms ver verwijdert van hoe het hoort. Overal lopen dingen wel eens verkeerd.