Schadevergoedingen natte vinger werk?

[Schumacher]

Iets wat ik me als beginnend rechtenstudent al een tijdje afvraag als ik correctionele zaken (meestal diefstal, maar ook vaak drugs) zie verschijnen in de media:

Hoe bepaalt men de schadevergoeding hierbij?

Dit bv. http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/regio ... /1.2245640
Mij lijkt het dat de rechter een schatting maakt op basis van de bekentenissen van de dader rekening houdend met de eis van de benadeelde partij.

Las bv. laatst ook een zaak met een schuldeis van €10 000, terwijl de dief maar 3x was betrapt voor een waarde van in totaal €500, en ook enkel en alleen deze diefstallen had toegegeven, en ander bewijs voor diefstal ontbrak.
De schuldeiser had kunnen nagaan hoe vaak de dader zijn zaak had betreden, en gewoon op basis daarvan zijn schadevergoeding berekend, er van uitgaand dat hij bij elke betreding gestolen had en ook elke keer voor dat bedrag.
Heeft die schadevergoeding dan ook effectief enige kans op slagen om toegekend te worden als elke andere bewijslast ontbreekt voor de andere diefstallen en dief ook enkel de 3 feiten bekend?

Ook Lidl in de 1ste case heeft volgens mij gewoon hun eis tot schadevergoeding bepaalt op het bedrag dat er de laatste keer gestolen was x het aantal vermoedelijke feiten..
Lijkt mij toch puur natte vinger werk?

Is dit iets dat enkel de strafrechter kan uitspreken, of ook een burgerlijke rechtbank nadat de strafrechter zijn straf heeft gesproken? Ik dacht dat een burgerlijke rechtbank echt pure bewijslast moest hebben (dus echt een bewijs van de ontvreemde goederen en de waarde ervan), klopt dit? En mag een strafrechter dan wel gissen?

Maar opent dat dan niet de deur voor misbruik vanwege de schuldeiser? Dus aangeven dat een gestolen goed vele malen meer waard is dan de werkelijke waarde (bv. voor een juwelier lijkt het me vrij simpel om te zeggen dat een gestolen sieraad van 500 euro 10 000 waard was en ook zoveel schadevergoeding eisen).
Of als particulier wiens portefeuille is gestolen aangeven dat daar €100 000 cash geld in zat terwijl er in werkelijkheid maar kleingeld inzat, en die € 100 000 ook terugeisen van de dief?
Onder het mom van men kan maar proberen en als ik de helft van mijn schadeclaim krijg doe ik nog een goede zaak..

[Weo]

Ik vrees eigenlijk dat dit een vraag is die het forum iets te boven gaat. Je kan dit immers niet in een paar simpele puntjes uitleggen. Er zijn immers zoveel factoren en zoveel soorten schade(vergoedingen): materieel, immaterieel, lichamelijk, gederfde winst, bepaling ex aequo et bono, ... .

Ga er alleszins maar van uit dat de rechter de hoogte van de toegekende schadevergoeding wel degelijk goed zal onderbouwen (al zie je af en toe ook wel kemels), anders stel je je vonnis/arrest toch sowieso bloot voor een eenvoudig beroep of verbreking in Cassatie. Al is een schadevergoeding bepalen in sommige gevallen geen evidentie.

Als je benieuwd bent naar hoe een rechter dit exact doet/verwoordt, kan je dit als rechtenstudent eenvoudig opzoeken. Je kan in principe inloggen op sites als jura.be, jurisquare, juridat, ... daar vind je onnoemelijk veel rechtspraak. Daarnaast heb je een bib vol rechtsleer/rechtspraak ter beschikking. Doe eerst een algemeen boek open mbt een bepaald rechtstak (strafrecht, intellectueel recht, privaatrecht, ...) lees wat er in staat over de schadevergoeding en lees vervolgens een aantal integrale vonnissen/arresten. Je zal dan wel bepaalde tendensen zien.

Maar, zoals ik al zei, veel te omvangrijk om hier op in te gaan.

[giserke]

Het probleem in België is dat rechters hun vonnissen zeer beperkt moeten motiveren.
België is daarvoor in het verleden al vaak voor veroordeeld geweest door Europa.

Hierdoor is het zeer moeilijk te bepalen waarop de rechtbank zich exact baseert
om een bepaalde schadevergoeding toe te kennen.