Michelle Martin?

[de reden]

Van zodra een dader geen gevaar meer vormt, is het nutteloos die persoon nog langer vast te houden.

Zoals hier eerder al gezegd: iemand die een passionele moord pleegt, is daarna meestal geen gevaar voor de maatschappij meer. Deze mensen hoeven dus niet gestraft te worden?

dus dat de partner 7 spetten diep ligt is te verwaarlozen, het ontradende effect van een lange straf voor kandidaten is ook te verwaarlozen.

[JPV]

Ik denk dat Tsunami het heeft over de passionele moorden uit onweerstaanbare dwang. daar heeft het begrip "ontrading" geen enkele betekenis

[Gebruiker21]

Ik denk dat hoe lager de mogelijk straf, hoe kleiner de weerstand tegen de drang zal zijn... . Een stukje lekkere turamisu is voor mij ook onweerstaanbaar. Een lekker stukje tiramisu waar ik €10 moet voor betalen is al ietsje minder onweerstaanbaar. Een stukje tiramisu waar ik een week voor in de gevangenis moet, laat ik links liggen. Ik trek het een beetje in het belachelijke, maar de renedering erachter meen ik wel. Ik ben er van overtuigd dat bij veel moorden waar "onweerstaanbare drang" gepleit wordt, de dader daadwerkelijk afgewogen heeft (zei het misschien héél erg kort) of zijn daad de jaren gevangenis die volgen wel waard zijn.

[Tsunami]

Van zodra een dader geen gevaar meer vormt, is het nutteloos die persoon nog langer vast te houden.

Zoals hier eerder al gezegd: iemand die een passionele moord pleegt, is daarna meestal geen gevaar voor de maatschappij meer. Deze mensen hoeven dus niet gestraft te worden?

Als zij geen gevaar voor de samenleving vormen... en dit is te beoordelen door een team van deskundigen.

Van zodra een dader geen gevaar meer vormt, is het nutteloos die persoon nog langer vast te houden.

Zoals hier eerder al gezegd: iemand die een passionele moord pleegt, is daarna meestal geen gevaar voor de maatschappij meer. Deze mensen hoeven dus niet gestraft te worden?

Wel gestraft, niet noodzakelijk opgesloten. Alles hangt af van de omstandigheden (kader) waarin die moord gepleegd is. Soms geeft men nu al de vrijspraak, terwijl dat ook er overkomt voor de familie van de overledene (begrip: onweerstaanbare dwang).

Je hebt anderen waarvan imho duidelijk lijkt dat ze geen gevaar (meer) vormen voor de samenleving, maar wel gestraft moeten worden of een gepaste begeleiding moeten krijgen. Je hebt anderen die duidelijk hun fout niet inzien en een (zware) straf moeten krijgen.

Iemand die door drank/drugs/... iemand vermoord, is vaak niet gebaat met een opsluiting. Wel met een begeleiding. Je kan die begeleiding combineren met bepaalde jobs in zorgcentra. Dat zal méér verhelpen dan die persoon te laten kennismaken met veel criminelen.

Perfect verwoord.

Ik denk dat veel mensen rechtspraak nog altijd verwarren met wraak, en die twee zouden strict gescheiden moeten zijn.

Van zodra een dader geen gevaar meer vormt, is het nutteloos die persoon nog langer vast te houden.

Zoals hier eerder al gezegd: iemand die een passionele moord pleegt, is daarna meestal geen gevaar voor de maatschappij meer. Deze mensen hoeven dus niet gestraft te worden?

dus dat de partner 7 spetten diep ligt is te verwaarlozen, het ontradende effect van een lange straf voor kandidaten is ook te verwaarlozen.

Harde straffen werken niet als afschrikmiddel. Sla er de statistieken op na in de VS bv en vergelijk de staten met doodstraf en de staten zonder doodstraf. Zware straffen schrikken niet of nauwelijks af.

Het schrikt misschien af bij gewone burgers die anders ook geen criminele feiten zouden plegen, maar niet of nauwelijks bij meedogenloze psychopaten...

[Gebruiker21]

Ik denk dat veel mensen rechtspraak nog altijd verwarren met wraak, en die twee zouden strict gescheiden moeten zijn.

Een definitie van "wraak" is "Nare handeling waarmee je iemand straft die jou onrecht heeft aangedaan." In kan je de uitspraak van een rechtbank dus bestempelen als "wraak".

Rechtstpraak is nog altijd meer dan "kijken hoe je een misdadiger zo snel mogelijk terug in de maatschappij krijgt zonder dat hij een gevaar vormt." En gelukkig maar... Ik ben niet voor een oog-om-oog tand-om-tand rechtstpraak, maar de evolutie naar een rechtspraak waar er nauwelijks gestraft, maar eerder "begeleid wordt", zie ik ook niet zitten...

[JPV]

Ik denk dat hoe lager de mogelijk straf, hoe kleiner de weerstand tegen de drang zal zijn... . Een stukje lekkere turamisu is voor mij ook onweerstaanbaar. Een lekker stukje tiramisu waar ik €10 moet voor betalen is al ietsje minder onweerstaanbaar. Een stukje tiramisu waar ik een week voor in de gevangenis moet, laat ik links liggen. Ik trek het een beetje in het belachelijke, maar de renedering erachter meen ik wel. Ik ben er van overtuigd dat bij veel moorden waar "onweerstaanbare drang" gepleit wordt, de dader daadwerkelijk afgewogen heeft (zei het misschien héél erg kort) of zijn daad de jaren gevangenis die volgen wel waard zijn.

het begrip onweerstaanbare drang houdt net in dat er geen afweging was (of toch geen die op iets sloeg). Cassatie: "Beschikt beklaagde over een keuze waardoor er een conflict rijst tussen twee belangen, is er geen sprake van overmacht. " (en dan ook geen onweerstaanbare drang)

Je trekt iets in belachelijk dat geen goeie vergelijking is. Bij die tiramisu ben je niet in staat van krankzinnigheid en word je ook niet gedwongen door een macht die je niet kan weerstaan, gezien je nog een effectieve keuze had... Bij passionele moorden mét onweerstaanbare dwang wordt geoordeeld dat er geen keuze voor die persoon was.

Een definitie van "wraak" is "Nare handeling waarmee je iemand straft die jou onrecht heeft aangedaan." In kan je de uitspraak van een rechtbank dus bestempelen als "wraak".

Als het de bedoeling van de maatschappij zou zijn om nare handelingen te stellen. Het lijkt me niet de bedoeling van een maatschappij om naar (in de zin van "onrechtvaardig") te doen.

[Tsunami]

Ik denk dat veel mensen rechtspraak nog altijd verwarren met wraak, en die twee zouden strict gescheiden moeten zijn.

Een definitie van "wraak" is "Nare handeling waarmee je iemand straft die jou onrecht heeft aangedaan." In kan je de uitspraak van een rechtbank dus bestempelen als "wraak".

Rechtstpraak is nog altijd meer dan "kijken hoe je een misdadiger zo snel mogelijk terug in de maatschappij krijgt zonder dat hij een gevaar vormt." En gelukkig maar... Ik ben niet voor een oog-om-oog tand-om-tand rechtstpraak, maar de evolutie naar een rechtspraak waar er nauwelijks gestraft, maar eerder "begeleid wordt", zie ik ook niet zitten...

In de gevallen waar de beklaagde effectief kan geherintegreerd worden in de maatschappij, ben ik daar groot voorstander van om te focussen op herintegratie en niet zozeer op straf.
Bij iemand die wél een gevaar voor de samenleving zal blijven (tijdelijk dan wel definitief) is opsluiting natuurlijk nodig. Iemand als Dutroux lijkt me in de categorie te vallen waar opsluiting wél nodig is om de maatschappij te beschermen tegen dit gevaarlijk individu. Indien het echter gaat om iemand die wél perfect geherintegreerd kan worden in de samenleving, is de situatie totaal anders.

In welke categorie Michelle Martin valt, dat is iets dat ik overlaat aan deskundigen met verstand van zaken.

[Franciscus]

is volgende tekst in strafwet
art 71 SWB: Er is geen misdrijf, wanneer de beschuldigde of de beklaagde op het ogenblik van het feit in staat van krankzinnigheid was of wanneer hij gedwongen werd door een macht die hij niet heeft kunnen weerstaan.

Drang geen dwang

[Patrick M.]

Gisteren nog in de kranten, de rechter stelde namelijk letterlijk dat de waarheid toch niet te achterhalen viel en dat de slachtoffers en nabestaanden maar gewoon de pagina moesten omdraaien en verder moesten gaan met hun leven. Hij voegde er zelfs aan toe dat als hij de waarheid zou kennen, hij die niet zou delen met de ouders van de slachtoffers.
Ik dacht altijd dat een rechter de plicht had om aan waarheidsvinding te doen?
Hoe zou hij anders over een dossier kunnen oordelen?
Dus met andere woorden, jullie zijn je dochters kwijt, leer ermee leven, er zit nog iemand in de gevangenis en de andere loopt vrij rond. en als diegene die vrij rond loopt mij de waarheid verteld dat vertel ik het de ouders toch niet.
Ik vind dit heel raar en een ex rechter onwaardig.

[JPV]

hij is geen rechter, maar een ex-rechter. Hij heeft uds geen plicht om aan waarheidsvinding te doen en zeker niet in dossiers die nooit van hem waren. Die plicht hebben zelfs huidige rechters niet, om waarheidsvinding te doen in andere dossiers. Meer zelfs, zelfs rechters die een zaak hadden moeten zich hoeden om zich nog uit te spreken over afgesloten dossiers.

Het is ook niet zo dat het verhaal dat Martin eventueel later zou vertellen, ook effectief de waarheid is. Het is een verhaal, niet meer dan dat. En dat verhaal kan juist zijn, maar ook fout. Neem jij als (fictieve) ex-rechter dan de beslissing om een mogelijke leugen aan de ouders van iemand te vertellen?

[Patrick M.]

Waarom moeten huidige rechters niet aan waarheidsvinding doen. Daar draait toch heel het juridisch systeem op, op waarheid.
Ik vind dit een straffe uitspraak.
Dan is het spreekwoord wat rond gaat dus toch waar dat...gelijk hebben is één ding, gelijk krijgen is een ander ding.

[JPV]

Waarom moeten huidige rechters niet aan waarheidsvinding doen.

Ze moeten aan waarheidsvinding doen, ze moeten dat echter doen in de dossiers die ze behandelen. Net zoals een bakker ook zich moet houden aan de voedselveiligheidsvoorschriften, maar daarom nog niet mag ingrijpen als een andere bakker zijn handen niet wast nadat hij naar het toilet gaat.

Het is niet omdat je denkt gelijk te hebben, dat je stelling dan ook klopt. Onthou dit gezegde eens, zal je beter passen