Ons moeder overleed eind januari. De nalatenschap zou vereffend worden door een notaris. Aangezien de notaris niets van zich liet horen, nam ik vandaag zelf de touwtjes in handen en informeerde voor een afspraak.
De ondertekening van de aangifte van de nalatenschap zou pas kunnen geschieden 2 dagen voor het verstrijken van de aangifte. Hier was ik boos om, aangezien de erfgenamen (kinderen) zich in bochten moeten wringen.
Om een beetje voorbereid te zijn op deze nalatenschap, heb ik deze namiddag informatie trachten te verkrijgen op het vredegerecht. Ons moeder haar patrinonium werd immers beheerd door een advocaat-bewindvoerder. Op het vredegerecht liet me met mondjesmaat informatie zien: de eindboekhouding van de advocaat-bewindvoerder. Dit document zou ook verstuurd worden naar de notaris.
Aangezien ik op het vredegerecht geen kopie kreeg, ben ik met de doodsbrief en mijn identiteitskaart doorgereisd naar het bankkantoor van moeder.
Ook daar ik maar met mondjesmaat informaite. Ik kreeg de stand van haar spaarrekening en de waarde van enkele obligatiesfonden medegedeeld. Voor de 3 Tak23 verzekeringen moest ik me wenden naar de hoofdzetel. Het totale bedrag ken ik hier van. Dit werd in de aanvang meegedeeld door de advocaat-bewindvoerder. Ik wou echter méér weten, namelijk wie de begunstigden waren van deze tak23-verzekeringen. Ons moeder had immers volmacht gegeven aan mijn broer voor haar financiële afhandelingen tot de advocaat-bewindvoerder alles overnam (op vraag van de overige kinderen).
Om meer te weten over de tak23-verzekeringen en over de verrichtingen van de spaargelden ... van de laatste 3 tot 10 jaar moet ik over een "erfrechtverklaring" beschikken. Tot op heden hebben we nog geen erfrechtverklaring ontvangen van de notaris. Dus op dit ogenblik kan ik geen enkele informatie opvragen.
Moeder beschikte ook over een bankkluis. Tussen de woorden door van de advocaat-bewindvoerder vernamen we dat onze broer, ondanks hij geen volmacht meer had, toch nog de kofferzaal was binnengegaan. Onze broer gaf zeer laattijdig de safesleutel af aan de advocaat-bewindvoerder. Aan de bediende vroeg ik of ik het boek mocht inkijken of daar melding van was gemaakt. Ook daar ving ik bot. Een erfrechtverklaring en toelating van Leuven was hiervoor nodig.
Tenslotte werd er terug over cijfers gesproken. Ik haalde bij de bediende aan dat onze broer voor 29 000 € geld had verduisterd van moeders rekening. Hier werd flink over doorgepraat. Ik vroeg aan de bediende of dit ook werd medegedeeld aan de notaris. "Neen," zei hij, "enkel het bedrag dat nog ter beschikking stond op de sterfdag. De bank heeft nog altijd een bankgeheim."
Hier brak mijn klomp! Successierechten kunnen immers tot 3 jaar terug gaan, maar dat blijkt zo niet te zijn, enkel als zoiets werd geregeld door een notaris (notariële schenkingen). Ik keek hier van op. De laatste maanden heb ik kosten nog moeite gespaard om onze kinderen een bankgift te geven (aangetekend schrijven) ... Bij overlijden mogen onze kinderen deze giften aangeven, maar ze mogen die ook achterwege houden. Volgens de bediende geldt dit enkel maar als bewijs dat het wit geld is.
Voor wat betreft de inhoud van moeders kluis: deze was nog niet geopend door de notaris. De bankbediende had hier ook vragen bij.
Weldra ontmoeten we elkaar (zussen en broers) bij de notaris om de aangifte te ondertekenen, de verdeling gebeurt op een later tijdstip.
Met de ondertekening moeten we niet akkoord gaan, maar wat moeten we doen als de notaris zich nog geen moeite heeft gedaan om de verrichtingen van de laatste 3 jaren na te kijken en blijkbaar nog niet op de hoogte is van de verduisterde sommen.
Had de notaris de plicht niet ons eerder op te roepen?
Had de notaris ook de plicht niet om ons eerder een erfrechtverklaring te geven?
Op de verduisterde som geld heeft onze broer normaal geen recht meer. De aangegestelde notaris is wel zijn vriend en zou deze verduistering misschien wel met de mantel van liefde toedekken. Dit dulden we niet. De dossierbeheerder van de notaris zei als we niet tot een akkoord komen, dan zouden ze wel achteraf zien welke stappen ze zouden moeten nemen. Het bedrag is te groot om door het vredegerecht te laten regelen. De volgende stap zal dus de Rechtbank van Eerste Aanleg zijn.
Kunnen wij ook de notaris vragen of eventueel de hoofdzetel van de bank om alle afschriften van de spaarrekeningen op te vragen van de laatste 8 jaar, want sinds 2000 had onze broer volmacht over alles.
Van de grote som verduisterd geld zijn we op de hoogte. De advocaat-bewindvoerder heeft dit trachten terug te eisen, maar blijkbaar heeft mijn broer die oproep niet beantwoord. Onze broer zei "jullie mogen nog zo veel processen als jullie willen, het geld geef ik niet terug!"
Wat gebeurt er als hij halsstarrig blijft weigeren het geld terug te geven?
De aangifte van nalatenschap staat voor de deur. Als we achteraf nog achterhalen via oude bankafschriften dat onze broer nog meer verduisterd heeft, hoe wordt dit dan geregeld?