Hoe lossen we dit op?

[Nathalieve]

Een heel verhaal, maar ik zou graag weten of iemand ons hierin raad kan geven:

Op 08/02/2015 tekenden wij een belofte van aankoop voor een huis waar we al jaren van droomden. Het huis stond net te koop en de verkopers gaven ons op dat moment de indruk dat er heel wat kandidaat-kopers geïnteresseerd waren. Eén dag later vernamen echter wij zeer slechte nieuws: mijn zus heeft kanker in stadium 4 met heel slechte prognose. Ik ben het enige familielid die voor haar kan zorgen. We hebben toen goed nagedacht en besloten dat de combinatie zorg en verhuis niet realistisch was (mijn zus woont in Schoten en ik in Kruibeke). Diezelfde dag nog (dus 1 dag na het ondertekenen van de compromis) hebben we situatie uitgelegd aan de verkopers met de vraag om de compromis te vernietigen, het was toch slechts 1 dag later. Helaas wilden de verkopers dit niet. We hebben toen geprobeerd via telefoon en mail om begrip voor de situatie te krijgen maar we vingen bot. Het was ofwel 10% schadevergoeding betalen zoals vermeld in de belofte van aankoop ofwel zaak voor de rechtbank en een gedwongen verkoop.

De opschortende voorwaarde in verband met het niet verkrijgen van de lening hebben we bewust niet aangewend, we wilden gewoon eerlijk blijven, snel handelen en hun geleden schade vergoeden aangezien deze beperkt was. Maar de verkopers lieten ons ettelijke keren smeken en gaven ons verder geen hoop op een redelijke minnelijke schikking. Omdat we erg bang werden van de dreiging van advocaten, gedwongen verkoop of een schadevergoeding van 34.000 Euro, en omdat al mijn energie naar mijn zus moest kunnen gaan hebben we uiteindelijk zelf voorgesteld om 2.500 Euro te betalen om hun door ons veroorzaakte leed te vergoeden en hen de kans te geven om op langere termijn een koper te vinden (alhoewel we al eerder hadden voorgesteld de geïnteresseerden zelf te verwittigen dat de koop niet ging doorgaan). Dit was op de dag dat de compromis zou vervallen, de verkopers lieten ons verstaan dat dit onze laatste kans was om een geschikt voorstel te doen. In het daarop volgend telefonisch contact vroegen ze bijna het dubbele, om zo 6 maanden overbruggingskrediet te kunnen betalen, want door ons zou het nu veel langer duren vooraleer hun woning zou verkocht worden. We zijn dan uiteindelijk op 22/02/2015 een bedrag van 3.200 Euro overeengekomen om hen die ruimte te geven om hun huis dus langer te koop te kunnen stellen. Diezelfde dag hebben we dat geld cash betaald en op 03/03 stond het huis niet meer te koop op Immoweb en was het "te koop"-bord verwijderd van de gevel, enkele dagen later dus. Als ik nu terugkijk op die periode waren wij continu in staat van paniek en in een rollercoaster van allerlei emoties (ook het verlies van het huis kwam erg hard aan bij ons, ik droom nu nog van dat huis), en nu voelen we ons door onze zwakke positie toen misbruikt.

Dus tussen het ondertekenen van de onderhandse compromis (nog niet geregistreerd bij notaris) en de verkoop aan iemand anders liggen 3 weken. Tussen het vervallen van de compromis op 22/02 en de verkoop aan iemand anders (t.t.z. het verwijderen van de advertenties, dus eigenlijk NA de onderhandelingen en verkoop) ligt 1 week.

Hebben wij recht om (een deel van) dat geld terug te vragen aangezien ze ons hadden voorgehouden dat ze nu veel meer tijd gingen nodig hebben om hun huis te verkopen en wij dus moesten betalen voor de extra kosten van het overbruggingskrediet? Als ik zo naar de timing kijk hadden zij op het moment dat ze geld aan ons vroegen al een andere koper. Welke schade hebben wij dan uiteindelijk aan hen berokkend? Het zou toch moeten volstaan dat wij de effectief geleden schade vergoeden? Is dit een zaak die voor de rechter kans maakt? We zijn bang om nog meer geld te verliezen als we nu te snel naar een advocaat stappen, ik weet ook helemaal niet hoe zoiets gaat...

Bedankt alvast!

[JPV]

wat bent u op papier overeengekomen?

[Nathalieve]

Bedankt voor uw reactie.
Bij de ondertekening van de belofte van aankoop zouden we 10% schadevergoeding betalen als we zouden afzien van de koop. Tijdens de verschillende telefoongesprekken nadien om begrip te krijgen voor de situatie zei de verkoper dat ze geen schadevergoeding zouden vragen als ze een andere koper voor hun huis zouden hebben. Wat ze dus volgens ons toen al hadden, er waren immers veel kandidaat-kopers, het huis was een buitenkans, een week na onze betaling was de verkoop al helemaal rond... Ik wil graag de geleden schade vergoeden, dat is niet meer dan normaal. Het bedrag dat wij hebben betaald diende om 6 maanden overbruggingskrediet voor de verkopers te voorzien, dat was zo besproken. Na de betaling is er enkel een document opgesteld dat zij dat geld hebben ontvangen en dat de belofte tot aankoop niet meer geldig is.

Ik vind het niet eerlijk dat ze een schadevergoeding vragen terwijl er in principe geen of weinig schade is. Het feit dat ze plots akkoord gingen met een minnelijke schikking had bij ons de ogen moeten openen, de reden dat ze daarmee akkoord gingen kan niet anders zijn geweest dan dat er een ander koper was en dat ze toch nog aasden op een extraatje, wij stonden immers met onze rug tegen de muur. Ik voel me daar enorm slecht bij, zelf ben ik steeds recht door zee.

Ik heb spijt dat we dat huis niet hebben kunnen kopen, maar ik kon dit niet laten doorgaan met alles wat erbij komt te kijken terwijl mijn zus (pas 48 jaar) zo'n zware strijd moet leveren, en zoals het er nu voorstaat die strijd misschien zal verliezen... Ze heeft me elke dag nodig, ik werk en heb 2 jonge kinderen en sta er voor de rest ook alleen voor (geen familie), dus ik had in feite geen keuze en kon de koop niet laten doorgaan.

Enfin, ik denk dat er niks meer aan te doen is aangezien we niets in ons voordeel op papier hebben staan. Maar ik vind het heel frustrerend, in Nederland heb je bijvoorbeeld 3 dagen na het tekenen van een aankoopbelofte om erop terug te komen.

[JPV]

de 3200 is puur juridisch gezien, een goedkope deal voor jullie. Ze hadden effectief veel meer kunnen eisen en als je akkoord gaat met een vast percentage (die 10%) kan je niet eisen dat je enkel de "werkelijke" schade zou moeten betalen. Indien je dat niet eerlijk vindt, NOOIT akkoord gaan met zo'n deal van 10% of redenen van overmacht in steken. Nu natuurlijk te laat.

Menselijk begrijp ik dat jullie een heel emotionele situatie hebben, maar, even advocaat van de duivel spelend, ik versta niet hoe een verhuis het onmogelijk zou maken om goed voor je zus te zorgen. Kruibeke => Schoten is nu ook niet ondoenbaar qua afstand. Er zijn veel kleine families die véél verder van elkaar wonen. Bovendien hoef je niet onmiddellijk te verhuizen (je kon mogelijks een overbruggingskrediet vragen aan je bank) en gezien een stadium IV van kanker idd een héél slecht signaal is, is de kans niet onbestaande dat je zus vlug overleden is (wat ik voor alle duidelijkheid niet hoop). Kan het niet zijn dat het kanker-argument daardoor voor de tegenpartij niet als een écht argument overkwam (als je wat minder sociaal voelend bent?)

[Nathalieve]

Ik begrijp wat je zegt, en bedankt om met mij je gedachten te wisselen, ik weet dat ik het alleen vanuit ons standpunt zie. Ik denk wel dat ze de ernst van de kanker van mijn zus begrepen, maar het is zo moeilijk uit te leggen dat het voor mij onmogelijk is om de zorg te combineren met de verkoop van ons eigen huis, de gezinslast en de verhuis. Schoten-Kruibeke is dankzij de Kennedytunnel en de ring soms een rit van 2 uur. Ik overdrijf niet. Daarbij komt dat mijn zus dikwijls naar Leuven moet (de laatste 3 weken een 5-tal keren). Ik heb geen ouders (invalide), schoonouders (overleden) of babysit, opvang is moeilijk (mijn zoontje van 9 heeft autisme). Mijn vrije tijd gaat volledig op aan de zorg, de ondersteuning, de gesprekken met de dokters, de prof, het lezen van de verslagen, de verzorging van de stoma en de uitslag,... en ik zou het niet anders willen, het is mijn zus. Ik heb inderdaad bekeken of we een overbruggingskrediet voor een jaar of zo zouden aankunnen maar dat was helaas financieel niet mogelijk. Alles wordt zo zakelijk en feitelijk bekeken, ik vraag me soms af waar de menselijkheid is.

Het gaat er mij vooral over wat er gezegd is geweest: dat onze koop zonder gevolg zou worden geannuleerd als ze een nieuwe koper zouden hebben, dat onze schadevergoeding hen tijd moest geven om een nieuwe koper te vinden. En daar hebben ze zich niet aan gehouden, er was al een koper, ik voel me bedrogen. Die som is misschien wel een goedkope deal maar voor ons een hele hoop geld dat we niet waren kwijt geweest als die mensen zich aan hun woord hadden gehouden. Maar ik begrijp dat uit juridisch standpunt ik geen poot heb om op te staan en ik zal er dus mee moeten leren leven. Ik zou de beslissing opnieuw nemen, ik kan mijn zus toch niet in de kou laten staan, ze is een alleenstaande moeder en heeft geen rijbewijs (op dit moment zou ze toch niet fysiek in staat zijn om te rijden moest ze een rijbewijs hebben) en ze is bang, heel erg bang, heeft me nodig.

[JPV]

Is het niet mogelijk dat je zus, indien de nood zo hoog is en je eigen situatie moeilijk ligt, bij jullie komt inwonen?

Je kan trouwens mogelijks wat financiële hulp aanvragen (zelfs in jullie huidige situatie): http://www.lieverthuislm.be/mantelzorgpremies.html" onclick="window.open(this.href);return false;

Juridisch lijkt me er echter idd niets aan te doen. Jullie voelen je imho terecht bedrogen, al bestaat de kleine kans wel dat ze, pas nadat jullie het huis niet meer kochten, ze de oude geinteresseerden (die het huis mogelijks nog niet gezien hadden, omdat ze alle bezoeken stopgezet hadden na het compromis) gecontacteerd hebben en een van hen direct toegezegd had. Ik zou me dan ook niet meer op deze zaak concentreren en alle tijd in je zus steken. Mocht je tijd tekort komen: er bestaat de mogelijkheid om tijdskrediet te nemen om voor je zus te zorgen: zowel 4/5e, halftijds of voltijds tijdskrediet. Financieel valt de 4/5e enorm goed mee, halftijds is vaak nog doenbaar, voltijds is een kostelijke grap.

[Kingfisher]

Juridisch gezien moest je 10% betalen. Elke euro die je minder moet betalen is een gunst van de verkoper. Die gunst heb je gekregen omdat het invorderen van die 10% waarschijnlijk veel tijd zou vragen, en ook omdat het huis vrij snel opnieuw verkocht was. Nogmaals, je bent hier goed weg gekomen. Ik begrijp dat het pijn deed, maar het had veel erger kunnen zijn.