Dag forumleden
Ik ben gediagnosticeerd met ass (autisme spectrum stoornis).
Op school deed ik alles tamelijk goed en ik ben nu anderhalf jaar afgestudeerd.
Verder kan ik mijn aandoening tamelijk goed verbergen.
Nu dat ik afgestudeerd ben ervaar ik soms last met het verkrijgen van een job en met het behouden van een job door discriminatie vanwege ass.
Nu ga ik aan mijn vierde job beginnen.
Bij mijn derde job heb ik geen last gehad van discriminatie, maar deed ik een interimjob van drie maanden. Geen enkele collega had hier weet van mijn aandoening en ze hebben mij binnen hetzelfde bedrijf zelfs teruggevraagd op een andere functie, maar ik had al een andere job.
Ik heb echter veel schrik dat ik op mijn nieuwe job ook last zal ondervinden van discriminatie.
Wat kan ik hier allemaal tegen doen?
- Winston
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
-
Franciscus
- Berichten: 39287
- Juridisch actief: Nee
Eens lezen:
http://www.google.be/url?sa=t&rct=j&q=& ... 9003,d.d24" onclick="window.open(this.href);return false;
http://www.google.be/url?sa=t&rct=j&q=& ... 9003,d.d24" onclick="window.open(this.href);return false;
In feite is het zeer simpel: als je je opleiding met succes hebt afgerond en je voelt je in een bepaalde job goed en je kan het ook, dan moet je aan je toekomstige werkgever gewoon niet melden dat je ASS hebt. Het is natuurlijk belangrijk dat je goed afweegt of het een job is die je aankan. En dan kan er nooit van discriminatie sprake zijn, vermits niemans weet dat je ASS hebt. Blinden en gehoorgestoorde mensen integreren zich ook in gewone jobs. Maar ze kiezen uiteraard voor jobs die ze kunnen uitoefenen ondanks hun beperking.
Je hebt al een positieve ervaring achter de rug, dus je wéét dat je het kan. Neem zeker contact op met de jobbegeleidingsconsulenten van de VDAB (of actiris voor BX) om meer specifiek een aangepaste job te vinden. Ze hebben daar veel ervaring mee én ze zijn discreet. én het is gratis.
Je hebt al een positieve ervaring achter de rug, dus je wéét dat je het kan. Neem zeker contact op met de jobbegeleidingsconsulenten van de VDAB (of actiris voor BX) om meer specifiek een aangepaste job te vinden. Ze hebben daar veel ervaring mee én ze zijn discreet. én het is gratis.
je mag er zelfs over liegen, net zoals bij een zwangerschap. Zie: http://www.jobat.be/nl/artikels/mag-ik- ... anger-ben/" onclick="window.open(this.href);return false;
Ter aanvulling: Liegen mag uiteraard voor zaken die tot uw priveleven behoren. Uiteraard us het liegrecht niet absoluut. Zo zijn er bepaalde regels voor tewerkstelling van zwangere vrouwen (Bv. Niet toegelaten in bepaalde labo's enz.). Logischerwijs kan liegen dus enkel voor zover dat geen invloed heeft op de veiligheid enz.
Voor wat betreft ASS zie ik op dat vlak niet direct beperkingen. Dus kan je volgens mij dit perfect voor jezelf houden. Bovendien kunnen werknemers met ASS volgens mij zelf een grote meerwaarde bieden op bepaalde vlakken.
Voor wat betreft ASS zie ik op dat vlak niet direct beperkingen. Dus kan je volgens mij dit perfect voor jezelf houden. Bovendien kunnen werknemers met ASS volgens mij zelf een grote meerwaarde bieden op bepaalde vlakken.
Bedankt voor jullie reacties.
Op mijn eerste job was er weet van mijn diagnose. Men had toen gevraagd of ik gediagnosticeerd was met het syndroom van asperger en ik was toen zo stom om eerlijk een ja te beantwoorden. Ik moest daar ook samenwerken met een andere dienst en iemand had dat tegen hen verteld toen ik daar drie maanden werkte en die waren daar niet zo tevreden mee. Die keken eerst al op mij neer vanwege mijn leeftijd en toen ook vanwege mijn ass.
Op mijn twee laatste jobs heb ik het niet vermeld. Bij mijn laatste job had niemand weet van mijn diagnose, maar dit was een interim en bij mijn job daarvoor is men het volgens mij achteraf te weten gekomen, aangezien ik stage heb gedaan op een andere dienst binnen hetzelfde bedrijf en de school had mijn stageplaats toen ingelicht over mijn diagnose.
Op mijn volgende job weet men het niet en ik ben ook van plan om dit zo te houden.
Op mijn eerste job was er weet van mijn diagnose. Men had toen gevraagd of ik gediagnosticeerd was met het syndroom van asperger en ik was toen zo stom om eerlijk een ja te beantwoorden. Ik moest daar ook samenwerken met een andere dienst en iemand had dat tegen hen verteld toen ik daar drie maanden werkte en die waren daar niet zo tevreden mee. Die keken eerst al op mij neer vanwege mijn leeftijd en toen ook vanwege mijn ass.
Op mijn twee laatste jobs heb ik het niet vermeld. Bij mijn laatste job had niemand weet van mijn diagnose, maar dit was een interim en bij mijn job daarvoor is men het volgens mij achteraf te weten gekomen, aangezien ik stage heb gedaan op een andere dienst binnen hetzelfde bedrijf en de school had mijn stageplaats toen ingelicht over mijn diagnose.
Op mijn volgende job weet men het niet en ik ben ook van plan om dit zo te houden.
Ik heb al een contract getekend voor een nieuwe job en ik start over een week. Ik solliciteer gewoon binnen mijn studiegebied op de manier zoals iedereen dat doet. Maar binnen mijn studiegebied zijn bijna alle jobs redelijk gestructureerd. Ik heb wel hulp gevraagd aan iemand om mijn cv en brieven na te kijken en om mij te leren solliciteren. En dat heeft heel goed geholpen. Ik heb ook twee goede referentiepersonen die ik kan opgeven (1 bij de eerste werkgever en 1 bij de laatste werkgever).In feite is het zeer simpel: als je je opleiding met succes hebt afgerond en je voelt je in een bepaalde job goed en je kan het ook, dan moet je aan je toekomstige werkgever gewoon niet melden dat je ASS hebt. Het is natuurlijk belangrijk dat je goed afweegt of het een job is die je aankan. En dan kan er nooit van discriminatie sprake zijn, vermits niemans weet dat je ASS hebt. Blinden en gehoorgestoorde mensen integreren zich ook in gewone jobs. Maar ze kiezen uiteraard voor jobs die ze kunnen uitoefenen ondanks hun beperking.
Je hebt al een positieve ervaring achter de rug, dus je wéét dat je het kan. Neem zeker contact op met de jobbegeleidingsconsulenten van de VDAB (of actiris voor BX) om meer specifiek een aangepaste job te vinden. Ze hebben daar veel ervaring mee én ze zijn discreet. én het is gratis.
Nu krijg ik een tijdelijk contract en de kans is vrij groot dat ik daarna tewerkgesteld wordt bij mijn laatste job of waar ik nu zal werken. Bij mijn laatste werkgever werd ik binnen dezelfde organisatie teruggevraagd om eventueel te komen werken vanaf maart, maar dan op een andere dienst. Ik heb hen dan vermeld dat ik al een contract heb getekend en toen heb ik gezegd dat ze mij mogen contacteren als dit contract gedaan is en ze hebben mij in de werfreserve gezet.
-
Gebruiker21
- Berichten: 10787
- Juridisch actief: Nee
Als je je ASS verzwijgt voor je werkgever, kan je uiteraard achteraf nooit claimen dat je gediscrimineerd werd op basis van je ASS. Uw werkgever kan u niet discrimineren op basis van iets waar hij geen weet van heeft!Op mijn volgende job weet men het niet en ik ben ook van plan om dit zo te houden.
Maar stel nu dat je fouten maakt door je ASS, of in de clinch komt met collega's hierdoor, dan kan je werkgever je hier voor ontslagen. De fouten / strubbelingen hadden wel een reden: uw ASS, maar aangezien je werkgever hier niet van op de hoogte was, kan je moeilijk van hem verwachten dat hij hier rekening mee houdt. Ontslag zal in dat geval terecht zijn (en zelfs als hij weet dat je ASS hebt, kan ontslag terecht zijn).
Het is niet "me auto" of "me geld", maar "mijn / m'n auto" of "mijn / m'n geld"!
Hou er rekening mee dat je werkgever geen reden hoeft op te geven om je te kunnen ontslaan!
Hou er rekening mee dat je werkgever geen reden hoeft op te geven om je te kunnen ontslaan!
Maar ik heb nergens fouten gemaakt.Als je je ASS verzwijgt voor je werkgever, kan je uiteraard achteraf nooit claimen dat je gediscrimineerd werd op basis van je ASS. Uw werkgever kan u niet discrimineren op basis van iets waar hij geen weet van heeft!Op mijn volgende job weet men het niet en ik ben ook van plan om dit zo te houden.
Maar stel nu dat je fouten maakt door je ASS, of in de clinch komt met collega's hierdoor, dan kan je werkgever je hier voor ontslagen. De fouten / strubbelingen hadden wel een reden: uw ASS, maar aangezien je werkgever hier niet van op de hoogte was, kan je moeilijk van hem verwachten dat hij hier rekening mee houdt. Ontslag zal in dat geval terecht zijn (en zelfs als hij weet dat je ASS hebt, kan ontslag terecht zijn).
-
MissChilli
- Berichten: 63
Dat kan nog komen.
Bij mij ging alles heel goed tot we naar de bijbouw verhuisden. Heeft me tot grote ergernis van de bazen maanden gekost om me aan te passen aan een nieuwe omgeving (6m verder, erg hé)
Nieuwe pc: problems
Collega die absoluut op mijn plaats wou zitten: problems
Nieuwe printer en ik zie natuurlijk alleen maar dat de stekker een andere kleur heeft: problems
Leveranciers die hun werk niet goed doen zodat ik het mijne niet kan doen zoals ik wil en gewoon ben: ik ontplof
De problemen zijn dan in de eerste plaats dat de concentratie weg is wat fouten veroorzaakt en veel wrevel bij collega's en bij mezelf.
Ook roepen uit het niets is niet vreemd. Als ik het te bont maak roepen ze mij op aspergemanier tot de orde en lachen we er eens mee.
Doe dat eens zonder dat ze weten dat je er in feite niets aan kunt doen? NUL begrip hé.
Ik lig ook buiten, maar dan door economische redenen want al bij al heeft mijn baas veel begrip voor mijn situatie en ze hebben het 14 jaar uitgehouden. Het moet zijn dat mijn werk naar behoren is anders zouden ze de BS van gedragsstoornissen er niet bijgenomen hebben.
Hadden ze het niet geweten lag ik waarschijnlijk na 14 dagen buiten.
Eerlijk zijn. Er zijn nu éénmaal mensen op de wereld die WEL begrip hebben
Bij mij ging alles heel goed tot we naar de bijbouw verhuisden. Heeft me tot grote ergernis van de bazen maanden gekost om me aan te passen aan een nieuwe omgeving (6m verder, erg hé)
Nieuwe pc: problems
Collega die absoluut op mijn plaats wou zitten: problems
Nieuwe printer en ik zie natuurlijk alleen maar dat de stekker een andere kleur heeft: problems
Leveranciers die hun werk niet goed doen zodat ik het mijne niet kan doen zoals ik wil en gewoon ben: ik ontplof
De problemen zijn dan in de eerste plaats dat de concentratie weg is wat fouten veroorzaakt en veel wrevel bij collega's en bij mezelf.
Ook roepen uit het niets is niet vreemd. Als ik het te bont maak roepen ze mij op aspergemanier tot de orde en lachen we er eens mee.
Doe dat eens zonder dat ze weten dat je er in feite niets aan kunt doen? NUL begrip hé.
Ik lig ook buiten, maar dan door economische redenen want al bij al heeft mijn baas veel begrip voor mijn situatie en ze hebben het 14 jaar uitgehouden. Het moet zijn dat mijn werk naar behoren is anders zouden ze de BS van gedragsstoornissen er niet bijgenomen hebben.
Hadden ze het niet geweten lag ik waarschijnlijk na 14 dagen buiten.
Eerlijk zijn. Er zijn nu éénmaal mensen op de wereld die WEL begrip hebben
-
Gebruiker21
- Berichten: 10787
- Juridisch actief: Nee
Als je ASS geen invloed heeft op hoe je werkt / presteert / met collega's omgaat, dan zie ik niet in waarom je het zou vernoemen. Je werkgever hoeft dit niet te weten.Maar ik heb nergens fouten gemaakt.
Maar als je ASS hebt, terwijl het geen enkele invloed heeft op hoe je werkt en met mensen omgaat, dan zal dit toch een héél erg lichte vorm zijn, die het vermelden sowieso niet echt waard is.
Het is niet "me auto" of "me geld", maar "mijn / m'n auto" of "mijn / m'n geld"!
Hou er rekening mee dat je werkgever geen reden hoeft op te geven om je te kunnen ontslaan!
Hou er rekening mee dat je werkgever geen reden hoeft op te geven om je te kunnen ontslaan!
Mijn nickname is niet toevallig "asperger". Ik lijd aan het syndroom van asperger, een vorm van autisme.
Nochtans weet bijna niemand dit. In het "slechtste" geval denkt men dat ik een combinatie van koppigheid en bedeesdheid vertoon.
Het heeft me nooit echt beperkt tijdens mijn leven.
Op de middelbare school waren de meeste leraars hierdoor wel "misleid": tijdens het jaar vonden ze mij maar niets en kreeg ik maar matige puntenbeoordelingen, maar
op examens was ik steevast de beste van de klas. Dus per saldo heb ik er eigenlijk nooit echt nadeel bij gehad, ik was sowieso toch bij de besten van de klas op het einde
van het jaar. In die periode wist ik zelf niet wat er scheelde, er was ook geen diagnose gesteld, die kwam eerst nadat ik al lang volwassen was.
Ik heb daarna probleemloos verder gestudeerd aan de universiteit en nooit minder dan grote onderscheiding behaald.
Ik heb drie universitaire diploma's behaald.
Mijn loopbaan is ook voorspoedig verlopen. Intussen wist ik wel wat er "schortte" maar dat kon ik steeds op beredeneerde wijze opvangen en verstoppen. Wel soms ten koste van een enorme hoeveelheid energie. Toen ik een hogere leidinggevende functie kreeg toegewezen moest ik me op het gebied van sociale contacten wel erg schrap zetten.
Zoals kenmerkend is voor dit syndroom waren vergaderingen met veel aanwezigen echte kwellingen voor mij. En nog meer als ik ze zelf
moest voorzitten. Aanwezigheid in een groep mensen die door elkaar discussiëren geeft me een angstgevoel, zomaar, zonder reden.
Ik ving mijn probleem als voorzitter op door bewust op dictatoriale wijze de vergaderingen en discussies te leiden. Dat was dan ook het beeld dat de meesten toen van mij kregen.
Enkele keren is het voorgevallen dat ik in een totale staat van verwarring terecht kwam als voorzitter. Dat heb ik dan telkens opgevangen met het excuus dat ik onwel was geworden en frisse lucht nodig had.
En ja, ik ben ook gehuwd en heb kinderen. Ze weten hoe "lineair" ik kan reageren maar zoeken daar geen slechte bedoelingen achter.
Soms vragen ze me wel om te stoppen met het rangschikken en herschikken van voorwerpen in huis waarvan ik vind dat ze verkeerd geplaatst zijn.
Mensen met niet extreme vormen van autisme kunnen vrij normaal functioneren. Volledig verborgen houden voor de allernaaste familieleden is evenwel onmogelijk.
ps: ik heb NOOIT tegenover werkgevers, van mijn "probleem" enige melding gegeven;
in de enkele voorvallen waar sommigen vragen stelden maakte ik me er steeds met een kwinkslag vanaf
Nochtans weet bijna niemand dit. In het "slechtste" geval denkt men dat ik een combinatie van koppigheid en bedeesdheid vertoon.
Het heeft me nooit echt beperkt tijdens mijn leven.
Op de middelbare school waren de meeste leraars hierdoor wel "misleid": tijdens het jaar vonden ze mij maar niets en kreeg ik maar matige puntenbeoordelingen, maar
op examens was ik steevast de beste van de klas. Dus per saldo heb ik er eigenlijk nooit echt nadeel bij gehad, ik was sowieso toch bij de besten van de klas op het einde
van het jaar. In die periode wist ik zelf niet wat er scheelde, er was ook geen diagnose gesteld, die kwam eerst nadat ik al lang volwassen was.
Ik heb daarna probleemloos verder gestudeerd aan de universiteit en nooit minder dan grote onderscheiding behaald.
Ik heb drie universitaire diploma's behaald.
Mijn loopbaan is ook voorspoedig verlopen. Intussen wist ik wel wat er "schortte" maar dat kon ik steeds op beredeneerde wijze opvangen en verstoppen. Wel soms ten koste van een enorme hoeveelheid energie. Toen ik een hogere leidinggevende functie kreeg toegewezen moest ik me op het gebied van sociale contacten wel erg schrap zetten.
Zoals kenmerkend is voor dit syndroom waren vergaderingen met veel aanwezigen echte kwellingen voor mij. En nog meer als ik ze zelf
moest voorzitten. Aanwezigheid in een groep mensen die door elkaar discussiëren geeft me een angstgevoel, zomaar, zonder reden.
Ik ving mijn probleem als voorzitter op door bewust op dictatoriale wijze de vergaderingen en discussies te leiden. Dat was dan ook het beeld dat de meesten toen van mij kregen.
Enkele keren is het voorgevallen dat ik in een totale staat van verwarring terecht kwam als voorzitter. Dat heb ik dan telkens opgevangen met het excuus dat ik onwel was geworden en frisse lucht nodig had.
En ja, ik ben ook gehuwd en heb kinderen. Ze weten hoe "lineair" ik kan reageren maar zoeken daar geen slechte bedoelingen achter.
Soms vragen ze me wel om te stoppen met het rangschikken en herschikken van voorwerpen in huis waarvan ik vind dat ze verkeerd geplaatst zijn.
Mensen met niet extreme vormen van autisme kunnen vrij normaal functioneren. Volledig verborgen houden voor de allernaaste familieleden is evenwel onmogelijk.
ps: ik heb NOOIT tegenover werkgevers, van mijn "probleem" enige melding gegeven;
in de enkele voorvallen waar sommigen vragen stelden maakte ik me er steeds met een kwinkslag vanaf
"Politici verkiezen echter liever de bedenkelijke heldenstatus van betweter te belichamen tegenover die van de minus habens." (Victor Dauginet in "Het belaste land", pagina 72)
Bedankt voor de reactie.
ps: ik heb NOOIT tegenover werkgevers, van mijn "probleem" enige melding gegeven;
in de enkele voorvallen waar sommigen vragen stelden maakte ik me er steeds met een kwinkslag vanaf
Ik heb nu een maand een andere job en ik heb daar momenten dat ik mij ongemakkelijk voel.
Ik ben al aangesproken op dingen, maar het is niet dat men mij heeft gevraagd of ik ass/asperger heb en nochtans werkt daar wel iemand die dat alles weet over ass.
Ze reageerde eerder van je bent hier nieuw en overal zijn een beetje andere gedragscodes, je bent jong, je hebt een ander diploma, ik zal u eens een tip geven voor hoe je een telefoon moet opnemen, doe eerst alles met de klant en dan die paar muisklikken met de computer,...