Samen met mijn ex heb ik twee kinderen. De omgangsregeling is week om week. Dit jaar wilde mijn ex 10 dagen op reis en heb ik dit aanvaard. Nu wil ze volgend jaar de kinderen (6 en 8) voor 3 weken meenemen naar Vietnam. Dit is voor mij gevoelsmatig en werkgerelateerd niet haalbaar. Kan ze voor zoiets naar de rechtbank stappen om die 3 weken te krijgen?
Mij lijkt het sterk, zeker aangezien er niets fundamenteel is veranderd in de afgelopen 5 jaar.
Iedereen alvast bedankt voor het antwoord.
- Winston
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
Zij kan inderdaad naar de rechtbank stappen om dit te verkrijgen. Dat is wat er gebeurd als ouders het niet eens zijn over verblijf: de familierechter beslist in hun plaats.
Meestal is het zo dat er tijdens de vakantie een andere regeling is, bv twee weken/twee weken, zodat iedereen de kans krijgt om op reis te gaan e.d. Bij jullie is dat niet het geval, wat eerder uitzonderlijk is, zeker op die leeftijd.
De kans dat een ouder gelijk krijgt als hij naar de familierechter stapt om te vragen om in de vakantie af te wijken van de week/week, is vrij groot. Dit kan dan voor eenmalige afwijking, maar het kan ook zijn dat uw ex dan zal vragen om gewoon de vakantieregeling voor altijd te wijzigen.
Maar drie weken is dan weer veel ... onmogelijk om te zeggen wat de rechter zou beslissen, maar ze kan het in ieder geval zeker vragen. Wenst u dit niet, zorg dat u dan ook goede argumentatie hebt (en evet bewijzen: werk, ...) waarom u dit niet ziet zitten. Gewoon 'drie weken mijn kinderen niet zien' kan onvoldoende blijken.
U kan uiteraard ook onderling afspreken dat uw ex deze tijd compenseert en u de kinderen op een andere moment, als het u uitkomt, meer ziet.
Meestal is het zo dat er tijdens de vakantie een andere regeling is, bv twee weken/twee weken, zodat iedereen de kans krijgt om op reis te gaan e.d. Bij jullie is dat niet het geval, wat eerder uitzonderlijk is, zeker op die leeftijd.
De kans dat een ouder gelijk krijgt als hij naar de familierechter stapt om te vragen om in de vakantie af te wijken van de week/week, is vrij groot. Dit kan dan voor eenmalige afwijking, maar het kan ook zijn dat uw ex dan zal vragen om gewoon de vakantieregeling voor altijd te wijzigen.
Maar drie weken is dan weer veel ... onmogelijk om te zeggen wat de rechter zou beslissen, maar ze kan het in ieder geval zeker vragen. Wenst u dit niet, zorg dat u dan ook goede argumentatie hebt (en evet bewijzen: werk, ...) waarom u dit niet ziet zitten. Gewoon 'drie weken mijn kinderen niet zien' kan onvoldoende blijken.
U kan uiteraard ook onderling afspreken dat uw ex deze tijd compenseert en u de kinderen op een andere moment, als het u uitkomt, meer ziet.
Tja, met 2 weken zou ik nog akkoord kunnen gaan. Maar zij EIST 3 weken. Daar houdt het natuurlijk op hé. Zelfs al leef je het vonnis na, dat door beiden getekend is uiteraard, dan nog krijg je de binnenkant van een rechtbank te zien. Een mens jan toch niet altijd toegeven om de peis en vrede te bewaren? Mja ... We zien weer wel.
Je moet zeker niet altijd toegeven.
Wat je in deze situatie altijd kan doen, is zelf positief het heft in handen nemen: meld haar dat je kan begrijpen dat ze tijdens de vakantie liever de kinderen wat langer wil dan één week, gezien dat voor vakantieplannen moeilijker is, dat het voor jou dan ook ok zou zijn om in onderling akkoord de vakantieregeling aan te passen naar twee weken/twee weken en dit vanaf de zomer van 2015, dat je drie weken echter te lang vindt. Dat indien ze deze vakantieregeling ziet zitten, je van haar een voorstel verwacht over hoe dit praktisch te regelen, zodat jullie daarna dit voorstel kunnen laten homologeren door de rechtbank.
Op die manier laat je zien dat je niet per se moeilijk wil doen (want je geeft toe), maar behou je toch nog je mening: géén drie weken.
Hoe praktisch regelen: het is heel belangrijk dat je daar goed over nadenkt! Wanneer begint en eindigt een vakantie? Telt een 'begonnen' week voor de vakantie mee of niet (indien niet: kan het zijn dat je toch drie weken hebt). Wie begint er (wij wisselene elk jaar: even jaren eerst bij papa, oneven jaren eerst bij mama). ....)
Persoonlijke noot: Twee weken in de vakantie is echt wel een pak leuker dan een week. Je kan veel meer doen met de kindjes en dat vervelende wisselmoment dat al een dagje vroeger in je buik begint te knagen (bij mij toch
) is er minder. Ook voor vakantieplannen is dit effectief leuker. Anders moet je al vertrekken op de dag dat je ze 'krijgt' en teruggeven op de dag dat je thuiskomt. Dan zijn de kinderen niet thuis geweest. En ja, je ziet ze dan minder, maar bij ons valt dat gevoel vrij goed mee. Natuurlijk zouden we ze liever altijd zien, maar bij mama zijn ze ook blij en gelukkig en doen ze ook leuke dingen en dat helpt om ze niet zo te missen. Op zich scheelt dat neit zo heel veel van een week weg. En de kinderen zelf; zitten daar niets mee in! Veel langer moet het wel niet duren, maar we proberen dan wel eens te telefoneren, of als we op reis zijn een kaartje te sturen, maar voor hen maakt dat eigenlijk echt niet uit. Ze weten ook heel goed dat dat vakantie is. En ze zijn maar 3 en 5
Wat je in deze situatie altijd kan doen, is zelf positief het heft in handen nemen: meld haar dat je kan begrijpen dat ze tijdens de vakantie liever de kinderen wat langer wil dan één week, gezien dat voor vakantieplannen moeilijker is, dat het voor jou dan ook ok zou zijn om in onderling akkoord de vakantieregeling aan te passen naar twee weken/twee weken en dit vanaf de zomer van 2015, dat je drie weken echter te lang vindt. Dat indien ze deze vakantieregeling ziet zitten, je van haar een voorstel verwacht over hoe dit praktisch te regelen, zodat jullie daarna dit voorstel kunnen laten homologeren door de rechtbank.
Op die manier laat je zien dat je niet per se moeilijk wil doen (want je geeft toe), maar behou je toch nog je mening: géén drie weken.
Hoe praktisch regelen: het is heel belangrijk dat je daar goed over nadenkt! Wanneer begint en eindigt een vakantie? Telt een 'begonnen' week voor de vakantie mee of niet (indien niet: kan het zijn dat je toch drie weken hebt). Wie begint er (wij wisselene elk jaar: even jaren eerst bij papa, oneven jaren eerst bij mama). ....)
Persoonlijke noot: Twee weken in de vakantie is echt wel een pak leuker dan een week. Je kan veel meer doen met de kindjes en dat vervelende wisselmoment dat al een dagje vroeger in je buik begint te knagen (bij mij toch
) is er minder. Ook voor vakantieplannen is dit effectief leuker. Anders moet je al vertrekken op de dag dat je ze 'krijgt' en teruggeven op de dag dat je thuiskomt. Dan zijn de kinderen niet thuis geweest. En ja, je ziet ze dan minder, maar bij ons valt dat gevoel vrij goed mee. Natuurlijk zouden we ze liever altijd zien, maar bij mama zijn ze ook blij en gelukkig en doen ze ook leuke dingen en dat helpt om ze niet zo te missen. Op zich scheelt dat neit zo heel veel van een week weg. En de kinderen zelf; zitten daar niets mee in! Veel langer moet het wel niet duren, maar we proberen dan wel eens te telefoneren, of als we op reis zijn een kaartje te sturen, maar voor hen maakt dat eigenlijk echt niet uit. Ze weten ook heel goed dat dat vakantie is. En ze zijn maar 3 en 5 Beste Duma,
Vooreerst wens ik je te bedanken om de moeite te nemen om te antwoorden op mijn bericht. Apprecieer ik ten zeerste. En ik geef je nog gelijk ook. Het is nu echter zo dat ok 2 weken heb voorgesteld, maar dat ze dat te kort vindt. Ik ben dus toegeeflijk en toch vindt ze dat ik moeilijk doe. Mijn hersenen zijn kennelijk iets te klein om dit kunnen te begrijpen.
Vooreerst wens ik je te bedanken om de moeite te nemen om te antwoorden op mijn bericht. Apprecieer ik ten zeerste. En ik geef je nog gelijk ook
. Het is nu echter zo dat ok 2 weken heb voorgesteld, maar dat ze dat te kort vindt. Ik ben dus toegeeflijk en toch vindt ze dat ik moeilijk doe. Mijn hersenen zijn kennelijk iets te klein om dit kunnen te begrijpen.Zie dat je dit voorstel langs jouw kant kan bewijzen. Geen idee hoe de relatie met je ex is, maar een aangetekend schrijven is altijd het beste bewijs...
En weer op een persoonlijke noot: Een persoon die zijn zin niet krijgt, zal nogal snel zeggen dat de andere moeilijk doet. Dat wil
1) niet zeggen dat je effectief moeilijk bent (je volgt namelijk alleen maar het vonnis én bent zelfs geneigd om een uitzondering te maken op HAAR vraag, waar jij zelf néts aan hebt)
2) niet zeggen dat zij je ook effectief moeilijk vindt. Dit kan gerust haar manier van 'afreageren' zijn, goed wetende dat dit niet de regeling is en dat ze een uitzondering vraagt en niet krijgt.
Ik kom hier terug op iets dat ik hier al duizenden keren heb verkondigd: Afwijken van een vonnis moet kunnen, maar énkel en alleen als beide partijen ermee akkoord gaan. Eén partij kan dat niet eisen van de andere, maar dat wel vragen. De andere partij zijnde dien je dan, enkel jouw gezin en de kinderen in het achterhoofd houdende, te bekijken of dat goed is. Je moet niet altijd 'ja' zeggen. Neen is best ook een optie. En dat werkt in twee richtingen. Er is ook niets mis mee met je ex dit duidelijk te maken.
En als je te vaak een uitzondering maakt op een vonnis, is dat een regeling die voor jullie duidelijk niet werkt en kan je beter eens samenzitten om die regeling te herevalueren en zien of je een onderling akkoord kan maken om iets te wijzigen.
Veel succes in ieder geval; ik weet hoe leuk een ex is die vindt dat jij de moeilijke bent; of toch alleszins mijn man
En weer op een persoonlijke noot: Een persoon die zijn zin niet krijgt, zal nogal snel zeggen dat de andere moeilijk doet. Dat wil
1) niet zeggen dat je effectief moeilijk bent (je volgt namelijk alleen maar het vonnis én bent zelfs geneigd om een uitzondering te maken op HAAR vraag, waar jij zelf néts aan hebt)
2) niet zeggen dat zij je ook effectief moeilijk vindt. Dit kan gerust haar manier van 'afreageren' zijn, goed wetende dat dit niet de regeling is en dat ze een uitzondering vraagt en niet krijgt.
Ik kom hier terug op iets dat ik hier al duizenden keren heb verkondigd: Afwijken van een vonnis moet kunnen, maar énkel en alleen als beide partijen ermee akkoord gaan. Eén partij kan dat niet eisen van de andere, maar dat wel vragen. De andere partij zijnde dien je dan, enkel jouw gezin en de kinderen in het achterhoofd houdende, te bekijken of dat goed is. Je moet niet altijd 'ja' zeggen. Neen is best ook een optie. En dat werkt in twee richtingen. Er is ook niets mis mee met je ex dit duidelijk te maken.
En als je te vaak een uitzondering maakt op een vonnis, is dat een regeling die voor jullie duidelijk niet werkt en kan je beter eens samenzitten om die regeling te herevalueren en zien of je een onderling akkoord kan maken om iets te wijzigen.
Veel succes in ieder geval; ik weet hoe leuk een ex is die vindt dat jij de moeilijke bent; of toch alleszins mijn man
-
Franciscus
- Berichten: 39442
- Juridisch actief: Nee
Werkt uw ex hoe gaat ze dat oplossen?
En hoemoet u dat oplossen... stel de kinderen zijn bij een jeugdbeweging en gaan op kamp.
Kan uzelf wel 4 weken vakantie nemen ...niet altijd zo evident.
En hoemoet u dat oplossen... stel de kinderen zijn bij een jeugdbeweging en gaan op kamp.
Kan uzelf wel 4 weken vakantie nemen ...niet altijd zo evident.
De advocaat van mijn ex gebruikt art 1280 GW. Mijn advocaat moest eigenlijk gewoon lachen aangezien de uitspraak en omgangsregeling al 5 jaar is afgesloten. 14 januari moet ik al wel verschijnen. Zeeeeer snel! Gewoon omdat zij een reis van 3 weken wil maken. Ben benieuwd, maar hier ben ik nu toch wel gerust in.
-
Franciscus
- Berichten: 39442
- Juridisch actief: Nee
U kan ook voorstellen ...ok u krijgt nu drie weken en daarna ik drie weken maar gezien ik maar twee weken verlof kan krijgen aaneen gesloten betaald uw ex ook de opvang voor uw derde week.....of eender wat
3 weken voor haar twee voor u een voor haar en terug twee voor u ...
3 weken voor haar twee voor u een voor haar en terug twee voor u ...
Ze vraagt nu maand maand regeling in de grote vakantie. Nee, daar zijn ze nog veel te klein voor. Zelfs 3 weken is veel te veel voor kinderen van die leeftijd. Daar werd al genoeg over geschreven. In de akte staat week week, en daar is zij mee akkoord gegaan. Er is in tussentijd niets gewijzigd.
enkele MOGELIJKE opties om je zaak sterker te maken:
- vraag een attest aan je werkgever die stelt dat maximaal 2 weken verlof na elkaar toegekend kan worden
- argumenteer dat 2 weken verlof, gevolgd of voorafgegaan door een (lange) periode van 2,5 weken opvang na elkaar, niet evident is voor een kind van 6 jaar.
- argumenteer dat een opvang voor 1,5 week, gevolgd door 2 weken vakantie, gevolgd door 1 week verlof, bijna de enige mogelijkheid zou zijn doenbaar voor de kinderen, wat ervoor zorgt dat je enorm weinig flexibiliteit hebt bij het nemen van je verlof, wat een verlofregeling in afspraak met collega's quasi onmogelijk maakt. Dit beperkt ook véél te veel je jobkansen.
- argumenteer dat de opvang voor jongeren vaak geregeld is per week, een maand-maand regeling zorgt ervoor dat kinderen hun kamp plots zouden moeten verlaten midden in de week (tenzij jullie vlakbij wonen) of dat de kinderen midden in de week emotioneel moeten verwerken dat ze een maand hun ouder niet zullen zien.
- geef zoals anderen aan duidelijk aan dat u 2 weken-2weken regeling aanvaardbaar vindt, waarbij op latere termijn, als de kinderen ouder worden, een lange reis en afwijken van die 2-wekenregeling bespreekbaar moet zijn. Dan vervalt immers een groot deel van je opvang-regeling en zijn kinderen emotioneel sterker om een maand zonder 1 ouder te leven (toch na de puberteit).
- vraag een attest aan je werkgever die stelt dat maximaal 2 weken verlof na elkaar toegekend kan worden
- argumenteer dat 2 weken verlof, gevolgd of voorafgegaan door een (lange) periode van 2,5 weken opvang na elkaar, niet evident is voor een kind van 6 jaar.
- argumenteer dat een opvang voor 1,5 week, gevolgd door 2 weken vakantie, gevolgd door 1 week verlof, bijna de enige mogelijkheid zou zijn doenbaar voor de kinderen, wat ervoor zorgt dat je enorm weinig flexibiliteit hebt bij het nemen van je verlof, wat een verlofregeling in afspraak met collega's quasi onmogelijk maakt. Dit beperkt ook véél te veel je jobkansen.
- argumenteer dat de opvang voor jongeren vaak geregeld is per week, een maand-maand regeling zorgt ervoor dat kinderen hun kamp plots zouden moeten verlaten midden in de week (tenzij jullie vlakbij wonen) of dat de kinderen midden in de week emotioneel moeten verwerken dat ze een maand hun ouder niet zullen zien.
- geef zoals anderen aan duidelijk aan dat u 2 weken-2weken regeling aanvaardbaar vindt, waarbij op latere termijn, als de kinderen ouder worden, een lange reis en afwijken van die 2-wekenregeling bespreekbaar moet zijn. Dan vervalt immers een groot deel van je opvang-regeling en zijn kinderen emotioneel sterker om een maand zonder 1 ouder te leven (toch na de puberteit).
-
Franciscus
- Berichten: 39442
- Juridisch actief: Nee
Komt ex- uit Vietnam?
Want in dat geval is het iets totaal anders.
Want in dat geval is het iets totaal anders.