#6 , 23 mar 2015 18:25
Het is van het grootste belang dat de hogere instanties (Orde, overheid) in dergelijke kwesties hun verantwoordlijkheid opnemen. Dit impliceert in de eerste plaats een duidelijke communicatie naar alle betrokkenen, de artsen, de patiënten en eventueel de nabestaanden van een overleden arts.
Men mag zeker niet verwachten dat de nabestaanden het beheer ovenemen van de patiëntendossiers van een (plots) overleden arts. De nabestaanden hebben op zich niets te maken met die dossiers en er kan een conflict ontstaan met het medisch geheim, waaarover ook talrijke bepalingen bestaan. Daarenboven zullen in de toekomst zeker vele situaties ontstaan waarbij de bekwaamheid van de nabestaanden voor dit beheer kan betwijfeld worden. Er zijn wel degelijk nog soloartsen die plots overlijden. De orde lijkt ervan uit te gaan dat een andere arts dat beheer dan wel wil overnemen, maar dat is in de praktijk niet zo. Overigens zijn vele patiënten er niet mee gediend dat hun dossier zomaar naar een andere arts gaat, die zij niet zelf hebben kunnen kiezen.
Tegenwoordig bestaat een patiëntendossier, zeker van een wat oudere arts, altijd uit een papieren en een elektronisch gedeelte. De electronische dossiers zijn overigens in verschillende softwareprogramma's gemaakt, die ninet echt vlot compatibel zijn. Zoiets beheren is beslist een werk voor specialisten.
Vele artsen vragen aan hun nieuwe patiënten dat zij ook het elektronisch gedeelte als papieren afdruk laten bezorgen van hun overleden arts. Maar dat betekent voor die nabestaanden dat zij makkelijk duizenden bladzijden zouden moeten afdrukken, wat onuitvoerbaar is. Vele artsen staan weigerachtig tegenover dossiers op digitale dragers zoals CD-rom of USB-stick, omdat daaruit malware en virusbesmettingen kunnen voortvloeien.
Het lijkt mij onvermijdelijk dat de Orde Van Geneesheren zelf een krachtig initiatief ontwikkelt in het beheer van deze dossiers, zodat deze belangrijke zaken niet aan wisselvalligheden van nabestaanden moeten overgelaten worden. De Orde Van Geneesheren geeft overigens nergens concrete instructies aan die nabestaanden van een overleden arts.
Het lijkt me onvermijdelijk dat in de huidige toestand vele dossiers zullen verloren gaan. Een bewaartermijn van dertig jaar is zo onwerkelijk en onuitvoerbaar, dat deze eis zijn gezag totaal verliest.
In deze tijd van "Globale Medische Dossiers", waarvoor artsen overigens vergoed worden, is het dringend nodig dat duidelijke en consequente richtlijnen uitgewerkt worden voor de bewaring en continuering ervan.
Die zijn er nu niet.