Schenkingen die ouders doen aan hun kinderen behoren per definitie tot het eigen vermogen van de begunstigde. Je kan inderdaad discussies starten of dit door vermenging geen gemeenschappelijk vermogen geworden is. Maar puur principieel en op grond van correctheid zou ik het logisch vinden dat bij een echtscheiding elke partij terugneemt wat van hem/haar is. tenzij je de overtuiging bent toegedaan dat die ouders ook jou wilden verrijken. dat blijkt alleszins niet uit de overschrijving. Uiteraard heeft mevrouw verzuimd dit geld af te zonderen. Anderzijds kan je ook stellen dat zij zo sympathiek was om kosten voor de gemeenschappelijke woning met eigen middelen te betalen. mijnheer heeft daar al die jaren het genot van gehad. Nu ook nog eesn de facto een deel van de schenking opeisen (want dat gebeurt als je de terugname betwist) lijkt me niet fair...
Basejumper, dit is wat ik wilde verduidelijken en ik treed jou bij.
Volgens wat ik lees,
bevestigt "Jefke76" dat er gelden van haar ouders zijn geschonken aan hun dochter. Dus waarom nu, als zij uit elkaar gaan, betwisten dat er een schenking is geweest? Jefke76, dit voorschot, en later schenking (ook te bewijzen als de andere kinderen hetzelfde bedrag hebben ontvangen - weliswaar op later tijdstip - waar de ouders alsnog de gelden geschonken hebben - heeft jullie destijds geholpen om te kunnen kopen. Het is heel mooi dat ouders hun kinderen helpen om een woning te kunnen kopen, maar dat hebben ze gedaan voor hun dochter. Hierop heb je persoonlijk geen intresten moeten betalen, en wellicht zal zij enkel de basis-som van haar voorschot op haar persoonlijke erfenis terugeisen, wat niet meer dan normaal is. Door te schermen met niet volledig conforme schenkingsformaliteiten om dan te gaan betwisten, gaat u proberen om een een deel van haar erfenis te ontvangen. Dit lijkt mij niet billijk.