co ouderschap

eylis
Berichten: 8943

Re: co ouderschap

#16 , 13 apr 2014 18:09

een GWPreis in het buitenland is géén verplichting. De eindtermen schrijven niet voor dat een GWP in het buitenland moet gebeuren. Vermits daar meestal een tamelijk kostenplaatje aan verbonden is. De leerlingen die niet meegaan, krijgen een opdracht voor die dagen op school. Dat het géén verplichting is , kan je al raden door het feit dat de school aan de ouders een schriftelijke toelating vraagt dat hun kind meemag. Als het een verplichting was, zou men dat niet vragen.

Jureca
Juridisch actief: Ja
Regio: België

Een juridische oplossing. Voor elk probleem, voor iedereen!

Benieuwd naar jouw juridische opties? Jureca begeleidt jou aan de geschikte oplossing. Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
Akuma
Berichten: 124

#17 , 13 apr 2014 18:43

een GWPreis in het buitenland is géén verplichting. De eindtermen schrijven niet voor dat een GWP in het buitenland moet gebeuren. Vermits daar meestal een tamelijk kostenplaatje aan verbonden is. De leerlingen die niet meegaan, krijgen een opdracht voor die dagen op school. Dat het géén verplichting is , kan je al raden door het feit dat de school aan de ouders een schriftelijke toelating vraagt dat hun kind meemag. Als het een verplichting was, zou men dat niet vragen.
Op haar school mochten enkel leerlingen NIET mee op deze reis, die niet goed presteerden op stages, en dus de kans hebben hun stage dan over te doen. De anderen wel, en er zitten doelstellingen en opdrachten aan vast die deel uitmaken van het leerplan. Van de 60 zijn er 2 die niet mee mogen. Aangezien het met school te maken heeft, en ik van het principe ben dat ze vroeger veel heeft moeten missen, ik haar niet kan en WIL verbieden om mee te gaan. Dat ik daarom haar moeder ( die volgens mijn dochter haar halfbroer heeft gezegd dat x haar dochter niet meer is) moet vragen of ze aub zou willen bijleggen vind ik persoonlijk een gigantisch hiaat in de wetgeving. Mijn dochter vind het doodjammer dat haar moeder zo moeilijk doet over de centen, en het doet haar psychisch pijn, om te weten dat haar moeder enkel dwars ligt om mij dwars te liggen en te straffen omdat dochter heeft gekozen om bij mij te komen wonen.

Enkele voorbeelden dat een GWP reis WEL verplicht is;

http://www.hetatheneum.be/documents/Onk ... heneum.pdf" onclick="window.open(this.href);return false;

http://www.bstovertuin.be/info/uitstappen/gwp" onclick="window.open(this.href);return false;

http://www.bstovertuin.be/info/uitstappen/gwp" onclick="window.open(this.href);return false;

http://www.campusredingenhof.be/pdf/gwp ... 20jaar.pdf" onclick="window.open(this.href);return false;


Maar dit is allemaal naast de kwestie.Feit is dat ik tot een compromis moet komen met iemand die me hartsgrondig haat omdat haar dochter er voor gekozen heeft om bij mij te komen wonen. En dat dat vechten tegen de bierkaai is.

eylis
Berichten: 8943

#18 , 13 apr 2014 19:10

akuma, ik boom toch even door over de school van je dochter. De directie maakt daar een juridisch ernstige fout.
Een GWP is een activiteit met opdrachten omkleed. Als leerlingen op een stage slecht presteren of fouten begaan, of zich niet correct gedragen, wordt er een duidelijk schoolwettelijk tuchtprocedure gestart met verschillende stappen. Het einde van zo'n procedure is bijvoorbeeld schorsing voor één of meerdere dagen. Maar verbieden mee te gaan op GWP (omdat er op stage niet goed gepresteerd is) en de stage opniew organiseren tijdens die periode, mag niet.

Reclame

Akuma
Berichten: 124

#19 , 13 apr 2014 21:00

Ik geef maar enkel door wat er door de school gemeld is geweest. Of dit wettelijk gezien legaal is, dat weet ik niet. Zal waarschijnlijk in het schoolreglement opgenomen zijn. Om op je eerdere opmerking terug te komen, van 2x een 7de jaar. Ja, mijn dochter volgt nu richting verzorging, en om meer kans op de arbeidsmarkt te hebben wil zo zowel 7de jaar kinderverzorging als 7de jaar bejaardenzorg doen.

duma
Berichten: 2871

#20 , 14 apr 2014 07:05

eylis, hoewel je gelijk hebt, bekijk het even anders: ELKE leerling wil meegaan.
Ik herinner mij mijn Romereis nog heel goed, dat is gewoon deel van het jaar. Al is het niet van het studieprgramma, wel van de groepsgeest, afsluiting van het zesde jaar, sowieso ook interessante cultuur, ..... Iedereen weet dat leerlingen die niet meegaan een héleboel missen. (bij ons waren er ook twee) En als ouder wil je dat je kind gewoon gunnen! Daarom ook dat de meeste jeugdrechters zullen redeneren: ieder de helft.

Bij ons staan schoolreizen zelfs tussen de opsomming van de bijzondere kosten, wat dus in se al inhoudt dat de kinderen zullen gaan, hoewel overleg natuurlijk nog altijd best wel gebeurt, zeker als een van de ouders de kinderen niet ziet. Op die manier is er zeker geen discussie over.

Mariette
Berichten: 2507

#21 , 14 apr 2014 08:10

Als moeder niet wil meebetalen, dan is het inderdaad het gemakkelijkste om te zeggen: dan gaat dochter maar niet mee.

Waarbij natuurlijk de enige persoon die gestraft is, de dochter is.

Het is schrijnend, het is een hiaat in de wetgeving, maar soms is het nog gemakkelijker om dit alles achter je te laten, je dochter te laten genieten van haar schoolreis en zelfvoldaan naar jezelf te kijken omdat JIJ het mogelijk hebt gemaakt.

duma
Berichten: 2871

#22 , 14 apr 2014 09:46

Klopt inderdaad.
Maar spijtig genoeg is het voor sommige mensen niet altijd zo simpel.

Bij ons is het geen probleem, wij hebben het financieel goed, maar ik kan mij voorstellen dat dat heus niet overal het geval is.
En dan kan het niet anders dan dat het blijft prikken dat je met twee een kidn op de wereld hebt gezet en er alleen voor moet instaan.

Het spijtige is dat die mensen meestal ook niet het geld hebben om naar de rechtbank te trekken.
En zo blijft het duren ...

Akuma
Berichten: 124

#23 , 14 apr 2014 15:57

Pas op, ik wil nu mijn ex vrouw niet afbreken. Maar ze heeft 4 kinderen op de wereld gezet, toch wil ze maar part-time (20u) werken. Mijn vriendin en ik verdienen goed ons brood, toch willen wij onze kinderen meegeven dat niet alles in hun schoot wordt geworpen, en dat ook zij voor een extraatje hier en daar moeten werken. Mijn dochter heeft een brommer, laptop, gsm, fiets, een kast vol kleren, meer schoenen dan ikzelf, ze legt deels bij aan onze jaarlijkse vakantie. Wat ze zelf geen enkel probleem vindt, ze wil niet hebben dat wij voor alles moeten opdraaien. Toch doet het haar pijn, dat haar bloedeigen moeder niet de moeite wilt doen om bijvoorbeeld 10u langer te werken en wel zonder problemen kan meedelen in de kosten. Ik wil niet naar een jeugdrechter stappen of een deurwaarder sturen, maar in het slechtste geval moet mijn ex nog tot 2017 alimentatie betalen, plus delen in de onkosten. 36x 50 is 1800 euro. Helft onkosten, pak heel ruim genomen 2000 euro. Is in totaal 3800 euro. Ik vind dat dit nog heel goed meevalt, in vergelijking met onderhoudsgeld dat ik op 15 jaar heb betaald.

Mijn vriendin is zelfs van plan om full-time te gaan werken, enkel en alleen om iets extra te kunnen doen voor de kinderen

duma
Berichten: 2871

#24 , 15 apr 2014 10:22

Ik begrijp de frustratie wel hoor, hier kiest de mama om niet te gaan werken, maar vroeg wel om een max bedrag af te spreken voor cadeautjes, zodat er geen liefde gekocht kan worden. (er is geen alimentatie, week-week). Uiteraard koop je liefde niet met geld, maar wij geven graag wat we willen geven, waarmee we de kinderen blij maken. dus De ene keer is dat iets heel klein en deze keer zal dat iets groot zijn waar ze allemaal geniet van zullen hebben. En we willen niet elke keer nadenken: dat mogen wen iet geven, want dat gaat boven het max bedrag, dus hebben we op dat voorstel nee gezegd. 't zou trouwens nogal onmogelijk zijn ook: je kan grootouders (ik ben enig kind, dus daar zijn ze allemaal goed mee :)) toch neit gaan verbieden om dingen te kopen? (je kan dat eens proberen, maar ik garandeer je, dat zal weinig effect hebben :))

Ik heb geleerd dat je een ander zijn rekening niet kan maken. Zij vindt de tijd die ze spendeert met de kinderen het beste dat je hen kan geven. Wij denken daar anders over en vinden het belangrijker dat de tijd die je spendeert kwalitetisvol is. En dat heeft niets, maar dan ook niets met geld te maken. Kwaliteit hoeft niets te kosten. Ze genieten evenveel van een leuke boswandeling, het bouwen van een kamp met dekens en kussens over de zetel en de tafel, van samen schilderen en koken, dan van een uitstap naar de efteling, naar een dierentuin of een speeltuin. De kinderen zullen later zelf de rekening (haha) wel maken.

eylis
Berichten: 8943

#25 , 15 apr 2014 11:43

ik sluit me aan bij duma, bovendien leer je je kindeen een héél belangrijke les. Een les waarmee ze het in deze en volgende tijden zullen maken en bij de winners behoren. Mentaal leren omgaan met beperkingen en verwachtingen. Dat creeert mensen met de instelling van: "ik mag dit en hoop op dat".Deze mensen kunnen bijvoorbeeld zeer goed hun financiele prioriteiten stellen en de tering naar de nering zetten. ipv mensen die voortdurend gebukt gaan onder volgende stress: "ik moet/wil dat (nu) hebben en dat wat ik heb is maar normaal, de naderen hebben dat ook"Want zij hebben de relativeit van het "moeten hebben" niet goed leren beheersen.
Onderzoek wijst al uit dat vooral deze jongeren later groot risico lopen om in financiele moeilijkheden te geraken.

Akuma
Berichten: 124

#26 , 15 apr 2014 16:28

Toch kan ik mijn dochter niet hetgene wat ze vroeger allemaal heeft moeten missen, allemaal ontzeggen? Ze heeft ons verteld dat ze vroeger nooit naar de dokter is mogen gaan, omdat dat te veel geld kostte. Ze heeft jarenlang in 2de handskleding rondgelopen. Wij( vriendin en ik) kochten haar kleren, schoenen etc bovenop de alimentatie. En ondanks hetgene wat er hierboven allemaal is gezegd leert mijn dochter sowieso een belangrijke les. Dat als je iets extra wilt, je er extra voor moet werken. En het is niet dat ze voor alles moet werken, ze krijgt evenzeer kledij en extra zakgeld als ze eens naar een fuif gaat. Mijn dochter heeft vroeger niets gehad, nu wil ik dat ze niets tekort komt. Haar halfbroer is constant met zijn grootvader op stap, enkel en alleen om thuis maar weg te kunnen zijn. Dus mijns insziens is het niet zo dat mijn ex maar part-time werkt omdat ze "quality-time" met haar kinderen wil doorbrengen.

Maar zoals gezegd zijn dit allemaal zaken die an sich niets met de feiten te maken hebben. Of ik mijn dochter een goede opvoeding of een slechte opvoeding geef, daar zullen we later wel de gevolgen van zien. Ik vind het gewoon jammer voor mijn dochter dat haar moeder zo dwars ligt. Zondag kreeg ik een mail dat ze de schoolreis ging afbetalen aan 20 euro per maand. Tegen die tijd zijn er andere onkosten bijgekomen, wegens nieuw schooljaar etc. Ik deed een tegenvoorstel, om er voor te zorgen dat mijn ex niet in een straatje zonder einde terecht zou komen dat ze me de volgende 3 maanden 50 euro extra alimentatie zou geven, dan zou ze in 3 maanden van de "schuld" af zijn. Vandaag kijk ik naar bankrekening. Heeft ze gewoon 20 euro gestort... Het is gewoon frustrerend dat ik gewoon tegen een muur sta te lullen.

Terug naar “Echtscheiding”