voorrang en het midden van de rijbaan

[Kristien]

Situatie: een tweerichtingsstraat in een bebouwde kom waar aan 1 kant van de weg altijd auto's geparkeerd staan. Voertuig 1 komt van punt A en rijdt naar punt B, op de rechte straat. Aan de zijde van voertuig 1 staan geen geparkeerde wagens. Voertuig 2 komt uit de tegenovergestelde richting en moet zich over het midden van de baan begeven om zo de geparkeerde wagens te kunnen passeren. Bij zo'n manoeuvre moet voertuig 2 voorrang verlenen aan voertuig 1, vooral omdat de ruimte voor de twee voertuigen om elkaar te passeren te smal is omwille van een hele rij geparkeerde auto's.

Voertuig 2 ziet voertuig 1 al van verre afstand aankomen (voertuig 2 is een bewoner van de straat en dus zeer bekend met de situatie). Voertuig 2 begint aan zijn manoeuvre om tussen 2 geparkeerde wagens in te voegen om zo de voorrang aan voertuig 1 te verlenen, maar tijdens de uitvoering van dit manoeuvre besluit voertuig 2 plots om toch door te rijden. Voertuig 2 ramt voertuig 1 over de volledige lengte van de wagen.

Voertuig 1 zag dit allemaal gebeuren en begaf zich nog zo ver mogelijk naar de zijkant van de baan om een aanrijding te vermijden, maar werd hierbij gehinderd door 2 grote houten palen die gebetoneerd staan in de stoep van de straat, vlak naast de berm van de weg.

De bestuurder van voertuig 1 had nog nooit een aanrijdingsformulier ingevuld en wist niet dat men dit gezamelijk kon doen. Deze bestuurder vulde dus apart een aanrijdingsformulier in en gaf dit door aan de verzekering. Op dit formulier tekende de bestuurder een losse schets van de situatie, met inbegrip van het begonnen maar plots veranderde manoeuvre van voertuig 2. Bij punt 14 werd de gebeurtenis ook zo nogmaals woordelijk uitgelegd.

De verzekering van voertuig 2 stelt een 50/50-regeling voor. Maar de bestuurder van voertuig 1 gaat hier niet mee akkoord omwille van de voorrangsregels. De verzekering legt echter uit dat de voorrangsregels ondergeschikt zijn aan "het midden van de weg". Geen enkele wettekst of wegcode beschrijft echter de nodige ruimte om voertuigen probleemloos te laten passeren. Bij "het midden van de weg" wordt in deze situatie de breedte van voertuig 1 + de breedte van voertuig 2 + de breedte van een geparkeerde wagen afgetrokken van de totale breedte van de straat. Hoeveel ruimte krijgt een wagen om in zo'n situatie te kunnen passeren? Bestaat er een regel rond 'veilig' kunnen passeren? Hoe zit het met theorie en praktijk hierrond en werden hierover al vonnissen uitgesproken? Zegt de rechtspraak hierover iets?

Want voertuig 1 begin geen enkele fout maar wordt wel zwaar gestraft volgens die 50/50-regel: recht op maar de helft van de schade + een zware verhoging van zijn BA, en dus ook zijn verzekeringsbijdrage.

[scorpioen]

Bij "het midden van de weg" wordt in deze situatie de breedte van voertuig 1 + de breedte van voertuig 2 + de breedte van een geparkeerde wagen afgetrokken van de totale breedte van de straat.

En wat is het resultaat van deze berekening?

Het is verder moeilijk advies te geven over een eventuele uitspraak van de rechter zonder de schetsen te zien die partijen getekend hebben.
Voertuig 1 moet zo dicht mogelijk bij de rechterrand van de rijbaan rijden? Misschien blijkt uit de schets dat de bestuurder dit niet gedaan heeft?
En wat heeft de bestuurder van voertuig 2 op zijn aanrijdingsformulier ingevuld?

Als de plaats voldoende breed was om twee voertuigen te laten passeren, en er geen getuigen zijn, en er geen duidelijke gemeenschappelijke schets is, beslist de rechter meestal dat hij/zij ook niet weet wie zich nu niet gehouden heeft aan de verplichting zo ver mogelijk naar rechts uit te wijken en wordt niemand in fout gesteld en krijgt niemand centjes.

[Kristien]

De bestuurder van voertuig 1 is zo ver als mogelijk was nog uitgeweken naar de rechterzijde van de baan, maar over de stoep rijden ging niet, gezien die wordt afgebakend door houten palen. Verder weet de bestuurder van voertuig 1 niet wat de andere bestuurder op het aanrijdingsformulier geschetst heeft. Daarnaast heeft de bestuurder van voertuig 1 een schets gemaakt van de gebeurde situatie zonder daarbij te weten dat men blijkbaar zo'n schets als 100% waarheid behandelt (wat toch 'n beetje vreemd is, gezien je zo'n schets al in bovenaanzicht moet tekenen en al zeer bij de pinken moet zijn om zo'n situatie 100% correct weer te geven). De bestuurder tekende zijn auto en de situatie wel correct behalve dan dat er enkele millimeters ruimte zijn tussen de banden van de getekende auto en de getekende stoeprand. Nochtans zat er een passagier in voertuig 1 die ook gezien heeft dat de bestuurder tot het maximum is uitgeweken. (Jammer dat er geen beelden bijgevoegd kunnen worden, zoals van het ingevulde aanrijdingsformulier.)

Want, als ik het goed begrijp: is het ook voor een rechter die zo'n schetsje niet helemaal duidelijk vindt, voldoende om de wet naast zich neer te leggen?
Is of wordt enkel dat tekeningetje rechtsgeldig? Primeert dat over de wet? (Dit lijkt me dan toch een hele hoop regels en wetten op losse schroeven te zetten, of niet?)

[Franciscus]

Iedere bestuurder heeft zijn verklaring van de feiten.
Gezien ieder zijn formulier heeft ingevuld.
Welke wet zou de rechter dan naast zich neer leggen?

[scorpioen]

Want, als ik het goed begrijp: is het ook voor een rechter die zo'n schetsje niet helemaal duidelijk vindt, voldoende om de wet naast zich neer te leggen?
Is of wordt enkel dat tekeningetje rechtsgeldig? Primeert dat over de wet? (Dit lijkt me dan toch een hele hoop regels en wetten op losse schroeven te zetten, of niet?)

Het beoordelen van de schets is een feitelijke kwestie. Wat heeft de tekenaar bedoeld met zijn schets? Ik begrijp niet hoe de rechter hierbij de wet naast zich neerlegt. De wet moet toegepast worden op feiten. Dus eerst moet men beoordelen welke feiten al dan niet bewezen zijn.

Als u, zoals de meesten, ook een rechtsbijstandsverzekering hebt kan u daarop beroep doen om het dossier door een advocaat te laten bestuderen en u een advies te geven over de kansen van slagen van een procedure.

[Kristien]

De feiten dateren van einde juni. De bestuurder van voertuig 1 veranderde in oktober van verzekeringsmaatschappij. Zijn vorige maatschappij gaf het dossier door aan de (vorige) rechtsbijstand en die lieten ondertussen dit weten: "Na grondig onderzoek van dit dossier, kunnen wij het volgende besluiten: Er werd geen tegensprekelijk ondertekend aanrijdingsformulier ingevuld en er kan niet bepaald worden hoe breed/smal de baan was op het ogenblik van de feiten door geparkeerde wagens. Het heeft dus ook geen zin om een inspecteur ter plaatste te sturen om de plaatsgesteldheid te onderzoeken. Het enige wat wel vaststaat is dat er een ongeval tussen 2 partijen is gebeurd, zonder dat de eigenlijke toedracht of aansprakelijkheid vastgesteld kan worden. Het lijkt ons daarom aangewezen om in te gaan op het voorstel van ... en genoegen te nemen met de helft van de schadevergoeding, want wij moeten helaas negatief adviseren met betrekking tot de slaagkansen op recuperatie van de gehele schade."

Nochtans maakte bestuurder 1 onmiddellijk na de aanrijding foto's met zijn gsm. Deze foto's tonen duidelijk welke wagens er geparkeerd stonden en op welke plaats van de straat voertuig 1 zich bevond (bestuurder 1 is na de aanrijding onmiddellijk gestopt daar waar hij werd aangereden en foto's beginnen nemen. Een andere aanrijdende auto kon hierdoor niet passeren. Dit was niet naar de zin van die bestuurder die daarop uit zijn auto stapte en bestuurder 1 aanviel. Politie is ter plaatse geweest heeft een PV voor slagen en verwondingen opgesteld, met daarin ook een vermelding van de aanrijding, gezien die de aanleiding gaf tot de aanval.De gemaakte foto's werden toegevoegd aan dat dossier.)

Naar aanleiding van de mededeling van de (ex-)rechtsbijstand van bestuurder 1 is deze persoon de straat gaan opmeten (hij heeft hiervan ook foto's genomen). Tijdens deze opmeting stonden 2 wagens geparkeerd op nagenoeg dezelfde plaats als waar deze 2 (dezelfde) wagens geparkeerd stonden bij de aanrijding. Aan de hand van de foto's van vlak na de aanrijding is het dus zeer makkelijk om even uit te rekenen of er al dan niet voldoende ruimte was.
Bestuurder 1 heeft de opmeting dan ook uitgevoerd aan identiek dezelfde wagen die er geparkeerd stond op de avond van de aanrijding en het resultaat is een overgebleven straatruimte van 4,6 m. Hier moesten dus een Renault Espace en een Citroën C3 elkaar passeren. De breedte van de Espace is 2,10m, de breedte van de C3 is 1,99m. Beide auto's zijn samen 4,09m breed. Dit levert dus een tekort aan ruimte van 3 cm.

Allicht zal de ex-rechtsbijstand geen moeite meer willen doen omdat bestuurder 1 ondertussen bij hun geen klant meer is, maar moet bestuurder 1 daarom genoegen nemen met de 50/50-regel? Zijn er nog andere mogelijkheden voor bestuurder 1? Vrederechter? Zelf advocaat nemen? Want het is niet alleen 50% verlies op de schade voor bestuurder 1, maar ook een verhoging van zijn bonus-malus en daardoor ook een stijging van zijn verzekeringspremie voor enkele jaren.

[Turaki]

Off-topic: Het zou al veel van dergelijke situaties voorkomen, mocht elke chauffeur eens de tijd nemen om zo'n aanrijdingsformulier grondig te bekijken. Je moet geen fout maken om dit toch te moeten invullen, en vooral als je niet in fout bent kan je hier heel wat problemen en kopzorgen mee vermijden.

[Franciscus]

Gezien politie ter plaatse ... hebben deze dan geen PV aanrijding opgesteld.
Ieder zijn EAF invullen wil dus ook zeggen geen akkoord tussen partijen?
En dan moet politie wel tussenkomen en PV opstellen.
Normaliter krijgt u dan thuis een attest PV aanrijdingen.

[basejumper]

In de meest van dergelijke rechtsbijstandpolissen is voorzien dat verzekeringsnemers - indien overtuigd van het eigen gelijk ondanks negatief advies - toch een juridisch geding kunnen aangaan. indien de verzekeringsnemer uiteindelijk gelijk krijgt worden de gerechtskosten vooralsnog ten laste genomen door de verzekeringsmaatschappij. Bekijk even je polis.