Ondanks dat die advocaat plaatsvervangend vrederechter is ( mischien is hij net niet goed genoeg om vrederechter te worden ) , is het een m.i. een zeer slechte advocaat .
* Hij heeft onvoldoende je belangen verdedigd.
* Zijn redenering is nogal krom , en doorzichtig genoeg om door een niet jurist doorprikt te worden .
*Geen eigendomsrecht te hebben is géén juridische reden om iemand te onthouden van "bewoning " . Een huurder met een domicilie heeft ook geen eigendomsrecht , maar zijn " huur" woning is wel onschendbaar . En er zijn vonnissen genoeg die aantonen dat een huurder "recht op bewoning " heeft , en niet zo maar kan uitgezet worden . ( en dit zijn dan Cassatie vonnissen , die ingaan tegen een eerder vonnis van een vrederechter ) .
* Op basis van "psychologische problemen " en een "vermeend drankprobleem " is een zeer magere eis , die een beetje advocaat met vakkennis quasi onmiddelijk moet kunnen pareren .
( ik zou voor de vuist weg al kunnen opnoemen : "het niet verlenen van hulp aan een persoon in nood " , en deze persoon dan maar als een hond op straat gooien ).
Julius , je bent gerold door je advocaat .....( een " zakkenroller " zou hier mischien toepasselijk zijn ) .
De redenen voor de in observatiestelling (vóór de collocatie), waarvan het verslag is gemaakt door een gerechtspsychiater, waren de volgende:
1. een epileptisch insult meegemaakt vorig jaar in januari dat kan duiden op alcoholmisbruik of watervergiftiging (staat in hospitalisatieverslag). Dit heeft ook geleid tot een val waarbij ik dus een rugfractuur heb opgelopen.
In geval van watervergiftiging zou ik 10 à 15 liter water moeten gedronken hebben op zeer korte periode. Uiteraard was dat niet het geval, dat zijn 10 tot 15 flessen van 1 liter.... Dat is mij ook nog altijd een raadsel.
Eén mens op 20 heeft één keer de kans een epileptisch insult mee te maken gedurende zijn leven. Ik ben deze week op consultatie geweest bij een professor in UZ Leuven Gasthuisberg (neurologie) en hij zei dat er in mijn geval geen sprake is van epilepsie. Op basis van het hospitalisatieverslag wou mijn hospitalisatieverzekering niets terugbetalen. Ik heb dan ook een medische tegenexpertise laten uitvoeren. Deze zei: "de patient had een epilepsie die gekend was en onder controle was. Niettemin deed hij een epileptisch insult op 19 januari 2012. De patient was niet geintoxiceerd bij opname biochemische gegevens bevestigen dit."
2. "Te hoge dosis" inname van een antidepressivum: 300 mg daags. Dit werd mij voorgeschreven door mijn behandelend psychiater. Helemaal niet extreem. Men verhoogt tot 350 mg daags zei hij.
De substantie is pas toxisch vanaf dosissen van 900 mg. (staat bvb ook op wikipedia)
3 "VERMOEDEN" van syndroom van asperger (eveneens in hospitalisatieverslag opname voor rugfractuur vorig jaar januari)
Bovendien is asperger geen voldoende grond voor collocatie (weet ik via Jurifoon, zelfs dronkenschap is geen voldoende grond voor collocatie wist men mij daar te vertellen).
Bovendien is er nooit een autisme spectrum test uitgevoerd.
Mijn behandelend psychiater heb ik tijdens de opname gebeld en hij was gechoqueerd. Hij zei: "Hoe kun jij nu gecolloceerd zijn???" Ik heb hem de 3 redenen van de gerechtspsychiater opgenoemd en hij zei: "Dat is LARIE"...
Mijn moeder heeft bii het vredegerecht een verzoeningsprocedure opgestart voor uithuiszetting en mij een brief in de hand geduwd van een maatschappelijk assistent van de politie (vroeger rijkswacht) voor een afspraak. Daar ben ik naartoe geweest.
Deze heeft een gerechtspsychiater opgetrommeld en de procureur of parket gebeld. Bovendien zat dat mannetje erbij tijdens de consultatie die ik had bij de gerechtspsychiater.... ook niet echt kosjer. Toen hijzelf zijn verhaal wou doen aan de gerechtspsychiater werd ik verzocht de praktijkruimte te verlaten.
Ik heb de procureur des Konings via aangetekende zending 2 maand geleden verzocht mij het volledige verslag van de gerechtspsychiater over te maken, nog altijd zonder resultaat. Ondertussen heb ik er ook al een paar keer voor gebeld, eveneens zonder resultaat.
De eerste keer dat mijn ouders mij hebben proberen colloceren was in het ziekenhuis tijdens de periode van herstel na de operatie rugfractuur. Van de rugchirurg mocht ik het ziekenhuis verlaten. Mijn moeder wou niet dat ik naar huis kwam en zei dat ik maar naar de sociale dienst van het ziekenhuis moest stappen om opvang te regelen. Bovendien heeft ze een psychiater uit het ziekenhuis gevraagd mij te laten colloceren.
Opeens kwam er een psychiater over de vloer en ik heb een gesprek met hem gevoerd. Hij zei dat mijn ouders wensten dat ik me liet opnemen op de afdeling psychiatrie. Ik heb dat geweigerd. hij zei mij: orthopedisch bent u klaar dus u mag het ziekenhuis verlaten.
Achteraf heb ik het medisch verslag van die consultatie opgevraagd. Hierin stond:
- de patient is vertrekkensklaar. De ouders vragen een opname in de paaz op basis van agressie.
- de patient beweert echter dat de ouders naar hem toe agressief zijn.
- Er zijn geen denkstoornissen of tekenen van psychosen.
- De patient mag het ziekenhuis verlaten.
- Indien de ouders een gedwongen opname willen, dienen ze dat te doen via de huisarts.