Sinds enkele weken stel ik vast dat mijn zoontje van zijn moeder terug komt en vertelt dat zij zeer regelmatig zit te huilen omdat zijn papa zijn mama pijn zou doen.
Zij geeft les in het avondonderwijs en laat haar ouders dagelijks inspringen om mijn zoon op te halen, eten te geven, te wassen, etc....
Als ze hem dan bij haar heeft verneem ik dat hij er niet graag is omdat ze niets onderneemt.
Even de situatie schetsen...
Sinds januari 2010 heeft zijn mama besloten om het huwelijk te stoppen en terug te keren naar een oude liefde. Scheiding werd na lange tijd uitgesproken en Papa heeft sinds nazomer 2010 een vaste vriendin.
Maar... Haar liefde waar het huwelijk vooruit elkaar is gespat heeft het niet langer vol gehouden en al snel stond zij er alleen voor.
Nu heeft zij vandaag nog steeds geen duidelijkheid over hoe ze verder moet (denk ik) en is naar mijn gevoel mijn zoon hier het slachtoffer van. In mijn ogen heeft haar bezoek bij de psycholoog maar zeer weinig verbeterend effect.
Het doet enorm veel pijn te merken dat hij nu opgroeit in een labiele omgeving en zou hier graag wat aan veranderen maar weet niet tot wie mij te richten.
Als papa hebben wij binnen ons nieuwe gezin een vaste structuur waar hij vertrouwen en liefde uithaalt.
Graag wil ik dit meer bij mijn kind zijn dan in de huidige, co ouderschap, situatie.
Wat kan ik doen of welke instantie kan mij hier verder bij helpen?
Dank je