#6 , 02 apr 2012 13:20
Wanneer ik aantijgingen lees als:
"Beide gedomicilieerd. Ik sinds 1 jaar hier. Hij sedert 1 maand"
"Hij weigert te vertrekken. Betaalt sinds hij hier woont niet mee. Dit tot groot verdriet van mij want ik verdien veel minder. Voel me beetgenomen. Hij parasiteerd als het ware. Weg wil hij niet. Hij drinkt, is agressief, beledigend en gebruijt dus cocaine in huis."
dan stel ik me de vragen, hoe deze kerel zich moet voelen wanneer:
- hij schijnbaar wordt geholpen door poster door hem de toestemming te geven van zijn adres op haar woning te zetten,
- doch binnen de vier weken wordt gebrandmerkt als ongewenste agressieve parasiet.
En alvast benieuwd naar zijn versie van de waarheid...
Vervolgens worden hier adviezen neergezet die louter aanzetten tot meer IFG,
gezien noch politie, noch parket, noch rechtbank blijkbaar een onderscheid durft te maken tussen:
psychische en lichamelijk geweld.
Het eerste is zo goed als niet te bewijzen, het tweede wordt, in de tijdsgeest van Dutroux, afdoende als bewezen
geacht, wanneer; er in een P.V. nog maar een vermelding bestaat van 'agressief gedrag' of zelfs 'zich belaagd voelen'.
Als juridisch adviezen kunnen bovenvermelde zaken uiteraard tellen!
Ik zou de vaders de kost niet willen geven, dewelke; door dergelijk belastende P.V., beter af waren geweest met
een veroordeling voor doodslag uit passie.
Een advies om deze kerel te laten helpen, in plaats van hem te brandmerken, leidt allicht tot
minder agressie van beide partijen, mogelijk zelfs tot iets positiefs met zijn medewerking(!)