allereerst mijn beste wensen voor iedereen hier,vervolgens zou ik jullie eens willen vragen wat jullie van mijn huwelijksleven vinden,want ik zie het niet meer zitten,en vraag me af of dit alles nog normaal te noemen valt.mijn situatie :
ik ben 16 jaar gehuwd en heb over een paar weken ontdekt dat mijn man vreemd gaat en dit nog wel met een collega van hem ,het kind,19 is ze, is amper 4 jaar ouder dan onze eigen dochter,waar hij met zijn verstand zit weet ik niet hoor ze maakt zijn kop stekezot,ik heb in zijn gsm eens gekeken terwijl hij sliep en wat daar allemaal instaat,ze stuurt hem smsjes dat hij de ware is dat hij haar zo gelukkig maakt ,dat ze nooit nog een ander wil,en dat ze hem dooooodgraag ziet en dat hun relatie stalen wielen heeft waar geen ??n stokken zal insteken,ongelooflijk,net een koppeltje pubers.
Als ik er over begin zegt hij doodleuk dat hij haar graag ziet maar mij ook niet kan missen ik moet haar er maar bijnemen zegt hij,hij heeft wel tegen haar gezegt dat hij mij nooit niet gaat verlaten maar hoelang hou ik dit vol,hij is zekers drie tot vier keer bij haar savonds ze gaan altijd in een andere cafe gaan zitten daarmee valt het niet op zegt hij,en als hij thuis blijft zit hij constant met haar te smsen,ik durf ook bijna mijn kop niet meer buiten steken,denk dan dat iedereen het al weet.
ik heb de laatste weken al meer geweent dan iets anders en dan zegt hij dat het toch geen avance is dat ik er mij beter bij neerleg want dat ik der toch niks kan aan veranderen.
en weten jullie wat het ergste is ik kan hem niet buiten zetten ,want ik hou echt van hem en kan hem niet missen,als hij thuis is het net of er is niks aan de hand,hij pakt me vast en legt me een hele avond in zijn armen,en dan smelt ik he..haar aanvallen is ook geen avance want ze gaat dat dan bij hem gaan zeggen en dan is hij kwaad op mij ,en spreekt daarna niet meer ,wat ik haat en dan geef ik mij weer e,en zeker savonds in bed ben ik gewoon om in zijn schoot te slapen met zijn armen rond mij,en dan weet hij toch dat ik afkom.
wat ik wel niet van plan ben is om ons huis te verlaten,ik werk er ook al jaren voor en ben niet vanzin om het optegeven voor een jonge snep.
met nieuwjaaravond moesten we werken tot 5u30 en daarna ging hij eerst met haar op cafe tot een uur of 9 en daarna komt hij thuis vieren ,en ik moest er niets op zeggen want dan ging hij helemaal niet naar huis komen voor morgenvroeg zei hij er direckt bij,ik sta volledig met mij rug tegen de muur,hem buiten smeiten moet ik niet doen want hij kan direckt bij zijn broer of zijn moeder terecht want hij is de lieveling van de familie en hij kan in hun ogen niks kwaad doen,ik zou de slechte zijn,dat weet ik zo al. hij is nu weeral bij haar.
wat vinden jullie van dit verhaal,volgens hem is het normaal tegenwoordig,leven en laten leven zegt hij,en ik moet me niet aanstellen,ben ik dan zo ouderwets ,het ergste is dat ik er met niemand kan over praten want iedereen heeft hem zo graag ,hij kan het zo goed uitleggen ook,wie kan mij hier helpen door een steunend woord of een goede raad
xena
-
Sophie Delaere
- Berichten: 20
- Locatie: Pittem
Beste,
Ik denk dat je je best eens kan overpeizen hoelang jij deze situatie zal volhouden? Dergelijke situaties zijn vaak onhoudbaar. Ik weet dat jij je man doodgraag ziet en dat je jezelf nu tevreden stelt met een "gedeelde eerste plaats" maar zal dit in de toekomst nog zo zijn? Wordt het tussen hen een serieuze relatie of is het enkel een flirt? Heb je er hem al over aangesproken wat hij tekort heeft in jullie huwelijk zodat hij zijn toevlucht bij haar moet zoeken? Verder zou ik me over haar niet teveel zorgen maken. Ze is pas 19 en niemand zal kunnen garanderen dat ze over een jaartje nog verliefd is op je man. Integendeel, vaak zijn zulke meisjes erop gebrand om een huwelijk te verwoesten. Hun leven ligt nog voor hen en er zijn er weinig die bij een oudere man blijven.
Je moet echter voor jezelf weten of dit het voorbeeld is dat je wil tonen aan je kinderen. Je hoeft niet in dienst te leven van hem. Soms moet je de stap durven zetten om voor jezelf op te komen. Wie zegt dat als je hem voor de keuze stelt dat hij effectief het lef zal hebben om je te verlaten. Hij verlaat dan vrouw, huis en kinderen en geeft een zekere toekomst op voor een onzekere met een 19-jarige. Ik zou erover proberen te praten met hem. Je leeft ook maar ??n keer en het leven is veel te kort om ongelukkig te zijn.
TIP: Als je merkt dat hij effectief ooit het huis wil verlaten (je weet nooit), dan zou ik ervoor zorgen dat je hem voor bent en evt hem laat betrappen op overspel (dat kan worden vastgesteld door een gerechtsdeurwaarder).
Ik denk dat je je best eens kan overpeizen hoelang jij deze situatie zal volhouden? Dergelijke situaties zijn vaak onhoudbaar. Ik weet dat jij je man doodgraag ziet en dat je jezelf nu tevreden stelt met een "gedeelde eerste plaats" maar zal dit in de toekomst nog zo zijn? Wordt het tussen hen een serieuze relatie of is het enkel een flirt? Heb je er hem al over aangesproken wat hij tekort heeft in jullie huwelijk zodat hij zijn toevlucht bij haar moet zoeken? Verder zou ik me over haar niet teveel zorgen maken. Ze is pas 19 en niemand zal kunnen garanderen dat ze over een jaartje nog verliefd is op je man. Integendeel, vaak zijn zulke meisjes erop gebrand om een huwelijk te verwoesten. Hun leven ligt nog voor hen en er zijn er weinig die bij een oudere man blijven.
Je moet echter voor jezelf weten of dit het voorbeeld is dat je wil tonen aan je kinderen. Je hoeft niet in dienst te leven van hem. Soms moet je de stap durven zetten om voor jezelf op te komen. Wie zegt dat als je hem voor de keuze stelt dat hij effectief het lef zal hebben om je te verlaten. Hij verlaat dan vrouw, huis en kinderen en geeft een zekere toekomst op voor een onzekere met een 19-jarige. Ik zou erover proberen te praten met hem. Je leeft ook maar ??n keer en het leven is veel te kort om ongelukkig te zijn.
TIP: Als je merkt dat hij effectief ooit het huis wil verlaten (je weet nooit), dan zou ik ervoor zorgen dat je hem voor bent en evt hem laat betrappen op overspel (dat kan worden vastgesteld door een gerechtsdeurwaarder).
heb zelfde probleem meegemaakt maar dan omgekeerd, mijn ex liep met een oudere man. heb haar dat toen vergeven, maar nu 16 jaar later is zij er toch uitgetrokken. dus wat je zelf ook denkt en voelt hou er rekening mee dat het weer kan gebeuren en het bij iedere grote ruzie steeds weer naar boven komt. en dames niet alle mannen denken van uit hun onderlijf.
lex ik heb de tekst gelezen en er heel goed over nagedacht.
dat er in de USA meer echtscheidingen zijn dan hier, komt ook door de manier waarop die continent is gegroeid. maar in europa is het aantal echtscheiding aan het stijgen en dit komt volgens mij door de normvervaging die hier gebeurt.
wat dat vaderschap betreft, wel hoe groot het aantal mannen is die kinderen opvoeden die NIET door hen verwekt zijn zal wel niemand weten. adoptie, spermabanken, samengestelde gezinnen en overspel, maar volgens mij ben is de ouder van een kind degene die het opvoed en niet degene wie eens 5 minuten plezier heeft gemaakt. dat de relatie tussen de beide ouders fout loopt heeft hier weinig mee te maken. het is toch niet omdat je na 10 jaar ontdekt dat een kind andere genen heeft dat het kind minder van je hou en je minder nodig heeft of wel soms?
dat er in de USA meer echtscheidingen zijn dan hier, komt ook door de manier waarop die continent is gegroeid. maar in europa is het aantal echtscheiding aan het stijgen en dit komt volgens mij door de normvervaging die hier gebeurt.
wat dat vaderschap betreft, wel hoe groot het aantal mannen is die kinderen opvoeden die NIET door hen verwekt zijn zal wel niemand weten. adoptie, spermabanken, samengestelde gezinnen en overspel, maar volgens mij ben is de ouder van een kind degene die het opvoed en niet degene wie eens 5 minuten plezier heeft gemaakt. dat de relatie tussen de beide ouders fout loopt heeft hier weinig mee te maken. het is toch niet omdat je na 10 jaar ontdekt dat een kind andere genen heeft dat het kind minder van je hou en je minder nodig heeft of wel soms?
-
awomenonly
- Berichten: 16
- Locatie: kempen
Hallo heb zoeits klein meegemaakt, we waren 6 jaar getrouwd.
M'n man leerde iemand kennen die waarvan hij vond goed mee kon klappen, telkens waarschuwde ik hem hiervoor van dat ze andere bedoelingen had.
Ze ging zelfs speciaal met de bus naar het centrum zodat de les gedaan was hij haar telkens naar huis moest doen omdat er geen bussen meer reden.
Ook na hij van de les kwam ging hij telkens terug bij z'n ouders slapen want er was telkens weer iets mis met mij zei hij. Dat maakte hij haar wijs.
Ik viel elke dag af van de stress ik dierf geen woord meer zeggen omdat alles toch verkeerd was.
Tot ik voelde dat er iets gebeurd was, ze had hem geprobeerd in bed te krijgen, maar dat vond hij te ver gaand.
Ik zag het aan hem s'morgens hij dierf me niet aankijken , heb de kinderen bij z'n ouders gedumpt en hem eens meegnomen om te praten want dit was de laatste tijd niet zoveel gebeurd.
Hij verteldde me alles direct dat ik gelijk had met wat haar bedoelingen waren, maar kon mij dit niet aandoen zei hij.
Omdat ik kleine kinderen had heb ik even naar hen gekeken en me voor genomen het nog een kans te geven, maar enkel op voorwaarde dat hij volledig brak, ik had zijn gsm en hield de km bij, deed hem naar z'n werk.
M'n vertrouwen was volledig gekraakt en het heeft 2 jaar geduurd dat ik hem terug durfde vertrouwen, hopelijk maak ik zo' tijd niet meer mee.
Wat ik wel hierover wil zeggen is dat ik het nooit zou aanvaarden dat hij hij zei dat ik haar erbij moest nemen dan kon hij vertrekken , want zo lost het niets op. Ook ben ik toen de confrontatie aangegaan met deze vrouw en zei dat ik iedereen zou inlihten wat zei getrouwde koppels aandeed dat ze nergens meer zou durven komen.
Wat jij gaat beslissen is geen makkelijke beslissing, bij mij heeft het 4 maanden geduurd toen ik de knoop doorhakte en hem voor een ultimatum stelde, kiezen of brokken maken, alles opgeven waarvoor je hele leven hebt gewerkt.
Hopelijk maak je een goede keuze naar u gevoel, je mag me steeds mailen, weet wat je meemaakt, ik kan je een schouder bieden.
Voor ons is alles positief afgelopen, we zijn u veel dichter naar elkaar toegegroeid en maken veel tijd voor ons gezinnetje nu en naar elkaar toe.
Veel moed meid, maar je kan hier niet mee blijven rondlopen, hij doet of hij dit allemaal zomaar kan.
M'n man leerde iemand kennen die waarvan hij vond goed mee kon klappen, telkens waarschuwde ik hem hiervoor van dat ze andere bedoelingen had.
Ze ging zelfs speciaal met de bus naar het centrum zodat de les gedaan was hij haar telkens naar huis moest doen omdat er geen bussen meer reden.
Ook na hij van de les kwam ging hij telkens terug bij z'n ouders slapen want er was telkens weer iets mis met mij zei hij. Dat maakte hij haar wijs.
Ik viel elke dag af van de stress ik dierf geen woord meer zeggen omdat alles toch verkeerd was.
Tot ik voelde dat er iets gebeurd was, ze had hem geprobeerd in bed te krijgen, maar dat vond hij te ver gaand.
Ik zag het aan hem s'morgens hij dierf me niet aankijken , heb de kinderen bij z'n ouders gedumpt en hem eens meegnomen om te praten want dit was de laatste tijd niet zoveel gebeurd.
Hij verteldde me alles direct dat ik gelijk had met wat haar bedoelingen waren, maar kon mij dit niet aandoen zei hij.
Omdat ik kleine kinderen had heb ik even naar hen gekeken en me voor genomen het nog een kans te geven, maar enkel op voorwaarde dat hij volledig brak, ik had zijn gsm en hield de km bij, deed hem naar z'n werk.
M'n vertrouwen was volledig gekraakt en het heeft 2 jaar geduurd dat ik hem terug durfde vertrouwen, hopelijk maak ik zo' tijd niet meer mee.
Wat ik wel hierover wil zeggen is dat ik het nooit zou aanvaarden dat hij hij zei dat ik haar erbij moest nemen dan kon hij vertrekken , want zo lost het niets op. Ook ben ik toen de confrontatie aangegaan met deze vrouw en zei dat ik iedereen zou inlihten wat zei getrouwde koppels aandeed dat ze nergens meer zou durven komen.
Wat jij gaat beslissen is geen makkelijke beslissing, bij mij heeft het 4 maanden geduurd toen ik de knoop doorhakte en hem voor een ultimatum stelde, kiezen of brokken maken, alles opgeven waarvoor je hele leven hebt gewerkt.
Hopelijk maak je een goede keuze naar u gevoel, je mag me steeds mailen, weet wat je meemaakt, ik kan je een schouder bieden.
Voor ons is alles positief afgelopen, we zijn u veel dichter naar elkaar toegegroeid en maken veel tijd voor ons gezinnetje nu en naar elkaar toe.
Veel moed meid, maar je kan hier niet mee blijven rondlopen, hij doet of hij dit allemaal zomaar kan.