ik heb minimum 40 broers en zussen

[kizmet]

Vreemde titel maar om toch even de aandacht te trekken en het is nog waar ook, hoewel...
Bij mijn geboorte heeft mijn moeder geen vader opgegeven. Hierdoor heb ik de naam van mijn grootvader gekregen.
Vier jaar later is mijn moeder gehuwd met een man, wiens naam ik toen ook kreeg en is er enkele maanden later weer van gescheiden.
Bij die man had ik een "zusje". Dat meisje was zijn dochter samen met een andere vrouw (niet mijn moeder dus).
Ik was nieuwsgierig en ging op zoek.
Ik kwam een naamgenote van me tegen op het internet en ik belde die persoon op. Bleek dat zij inderdaad ook de naam droeg van de man wiens naam ik draag, maar geen echt kind van hem is (dus zoals ik). Zij had geen contact meer met die familie en had nooit van mijn bestaan gehoord, noch van het bestaan van mijn "zusje". Zij wist niet dat er meerdere kinderen waren.
Ik zocht verder en belde weer een naamgenote.
Ook zij was een onnatuurlijk kind van die man maar kende mij noch de twee mensen waarvan ik ondertussen weet had. Wel kende ze een "oudere" zus, waar ze geen contact meer mee had en had ze weet van het feit dat die man op dat moment zeven kinderen had allen tussen de 0 en de 8 jaar. Op die manier waren we al met z'n 12 (als ik niemand vergeet te tellen). Ik kreeg het telefoonnummer van die "oudere zus" en dus belde ik die.
Ze bleek het meisje te kennen dat ik net aan de telefoon had gehad, maar had er al jaren geen contact meer mee evenmin ze op de hoogte was van de handel en wandel van de man wiens naam ze, net als ik, draagt.
Ze vertelde me dat ze nooit van mij had gehoord, evenmin van het "Zusje' waar ik naar op zoek was, maar dat ze wel weet had van 35 kinderen waar zij een zusje van was.
IK dacht dat ik het niet goed hoorde, maar had het heel goed gehoord. Uiteraard dacht ik dat die kleine (jonge) kinderen daar ook bijberekend waren, maar dat had ik mis. Dat meisje kende mij noch "mijn zusje" noch het eerste meisje waarmee ik aan de telefoon had gesproken. Die drie mensen telde ze er dan maar meteen bij en dus kwam ze aan 40 broers en zussen. Ergens begon het me te dagen en toen vroeg ik voor alle zekerheid of dan ook die zeven kinderen tussen de 0 en 8 jaar erbij geteld waren waarbij de slotsom was dat we aan een totaal van minimum 47 broers en zussen kwamen.
(Dit is jaren geleden en de mogelijkheid is dus groot dat er nog kinderen bijgekomen zijn)
Sommige mensen hebben een vreemde hobby. Huwen met vrouwen die kinderen hebben om ze dan op zijn naam te zetten en vervolgens weer te scheiden.

Ondertussen heb ik mijn biologische vader gevonden (nog niet ontmoet) maar ik vraag me af wat mijn mogelijkheden zijn, wat ik moet doen, wie ik moet aanspreken, welke procedures er moeten gevolgd worden om zijn naam te krijgen.
Ik ben nu in de 40 en wil graag de naam van die "kinderverzamelaar" kwijt en de naam dragen van mijn biologische vader.
Ik dacht dat dit alleen kon via adoptie, maar weet dit niet zeker. Kan dit ook op een andere manier of is adoptie de enige weg?

Met vriendelijke groeten,
Kizmet

[j.demoor]

“Art.3...De Koning kan de naamsverandering UITZONDERLIJK toestaan indien hij van oordeel is dat het verzoek op ERNSTIGE redenen steunt en dat de gevraagde naam geen aanleiding geeft tot verwarring en de verzoeker of derden niet kan schaden...”(15 MEI 1987. - Wet betreffende de namen en voornamen).

‘Naamsverandering is uitzonderlijk en de Koning beschikt over een discretionaire macht om te oordelen of het verzoek tot wijziging op ernstige redenen steunt,zodat de beleidslijn waarbij men de naam niet wijzigt als de vader nog contact met zijn kind houdt,niet onwettig is‘(R.v.St. nr.98.264,14 augustus 2001).

[eylis]

maar dat is juridisch toch niet mogelijk?
->Man huwt met vrouwdie al kinderen heeft. dHoe heeft hij zijn eigen naam aan die kinderen kunnen geven? Dat is niet mogelijk.
Was dat in belgie?

[lucgescheiden]

Ik meen me een verhaal te herinneren van een missie-broeder, die:
nog veel meer (Afrikaanse) kinderen adopteerde, dit
in de hoop om via het kinderbijslagfonds een vorm van ontwikkelingsteun los te weken, en
aldus deze kinderen van de hongerdood te redden...

Dit even terzijde, om poster aan te moedigen om eerst de "kinderverzamelaar" naar zijn redenen te vragen, alvorens te oordelen....?

[kizmet]

Ik wil in geen geval oordelen over iemand die ik niet ken, en mocht ik die man kennen wil ik nog geen oordeel vellen. Het klinkt misschien vreemd omdat ik hem een 'kinder verzamelaar' noemde.

In die paar maanden dat mijn moeder met hem gehuwd was heeft hij zowel zijn eigen kind als mij en mijn moeder dagelijks in straal bezopen toestand afgeranseld.
Voor mijn moeder was hij gehuwd met haar voorgangster en na de scheiding met mijn moeder is hij gehuwd met de zus van mijn moeder haar voorgangster, die eerder getrouwd was met zijn broer. De broer heeft dan de ex-vrouw van zijn broer -met andere woorden de voorgangster van mijn moeder- gehuwd.

Hoe het wettelijk mogelijk was al die kinderen door huwelijk op zijn naam te kunnen plaatsen??? Ik weet het niet.
Wel weet ik dat in mijn geval er geen vader vermeld was bij geboorte en de eerste de beste die mij erkende die kon mij als dochter hebben. Ik denk dat het zo ongeveer gegaan moet zijn.

Wat zijn motieven zijn om al die kinderen op zijn naam te hebben??? Ook dat is mij een raadsel. Een aantal mensen zeggen dat hij er gewoon genoegen in schepte om dit te doen en zo de natuurlijke vader te *k* Sorry voor de uitdrukking, die neem ik nooit in de mond maar ik herhaal hier wat een aantal 'zussen' me ooit gezegd hebben.

Met mij heeft hij vanaf de scheiding van mijn moeder nooit meer contact gehad, net zoals hij met andere 'kinderen' ook nooit meer contact heeft gehad. Of dit zijn schuld is of die van hen... Ik laat het in het midden. Ikzelf was doodsbang voor hem en mijn moeder heeft ervoor gezorgd dat ze hem niet meer hoefde te zien.
Mijn moeder wilde vroeger ook dat ik van naam zou veranderen, maar heeft dit nooit echt doorgezet. Waarom???

Dit alles speelde zich inderdaad in België af. Ik ben geboren uit een Belgische moeder, die zelf uit Antwerpse ouders werd geboren. Mijn biologische papa is echter een Spanjaard, die momenteel ook terug in Spanje woont, dit reeds van toen ik amper 3 maand oud was.

@ J. Demoor: Graag had ik toch even geweten hoe het in zijn werk gaat als ik mijn naam wil wijzigen op de manier die u beschrijft.

Met dank voor alle die reeds reageerden en eventueel nog reageren

[Franciscus]

U zal een advocaat moeten raadplegen.
Ga eens langs het justitiehuis in uw omgeving.
http://www.just.fgov.be/nl_htm/organisa ... en/mj.html" onclick="window.open(this.href);return false;

[Tope]

maar dat is juridisch toch niet mogelijk?
->Man huwt met vrouwdie al kinderen heeft. dHoe heeft hij zijn eigen naam aan die kinderen kunnen geven? Dat is niet mogelijk.
Was dat in belgie?

Tenzij iemand mij het tegendeel kan bewijzen vind ik dit een totaal ongeloofwaardig verhaal.
Om al die kinderen zijn naam te geven moet deze man toch telkens huwen met hun moeders en van hen scheiden om opnieuw te huwen voor de volgende erkenning(en).
Zelfs al schuimt hij heel België af en verplaatst hij regelmatig zijn 'werkterrein' dan moet er na al die tijd vb. bij de diensten 'Bevolking' en 'Kinderbijslag' toch een lichtje gaan branden. Of werken die in heel Belgenland allemaal los van elkaar?
Als hij in ondertrouw gaat dan moeten er toch ook bepaalde zaken aan de oppervlakte komen, of niet?
Ik kan mij bovendien niet voorstellen dat er nooit eisen tot alimentatie ingediend werden.
Nee, sorry, hier geloof ik niks van.

[kizmet]

Uiteraard is dit een ongeloofwaardig verhaal. Hiervan ben ik me dan ook bewust. Feit is dat ik echter alleen maar kan vertellen wat die mensen, die mijn naam dragen nadat ze die gekregen hebben van de zelfde man als ik, mij verteld hebben.

In ieder geval weet ik met "zekerheid" (van mijn moeder) dat hij inderdaad een stuk of zeven kinderen had van de vermelde leeftijd. Mijn moeder heeft op de één of andere manier (toen ze geld nodig had) hem gecontacteerd en toen vernomen dat hij haar niks kon geven omdat hij een groot gezin had.

Ik kan niks bewijzen uiteraard. Tenzij ik die man effectief ga opzoeken (erachter tracht te komen waar hij woont enz) maar dat wil ik niet. Ik had als kind schrik van hem en die angst zit er nog steeds in.

Hoe hij het klaarspeelde??? Ik weet het allemaal niet. Maar ik heb niks met deze man te maken, naast het feit ik zijn naam draag. En daar wil ik dus gewoon van af komen. Het liefst wil ik die inruilen voor de naam van mijn biologische vader.

[eylis]

En nog meer, om al die verschillende procedures van naamswijzigingen van kinderen te kunnen doorvoeren moeten Alle moeders actief hun medewerking daar aan verleend hebben én schriftelijk akkoord verklaard. Notabene voor kinderen die niet van hem zijn.
Dat is onwaaschijnlijk dat dat op zo grote schaal lukt; zowel in tijd, energie en wat zou het hem opbrengen, alleen geweldig veel geld gekost.
dus misschien heeft de kerel wel de (stief)kinderen van uw gezin erkend, maar al die andere gevallen/gezinnen zijn misschien toeval of heeft u misschien een naam zoals peters of janssens?
en nogmaals: heeft dit écht in Belgie plaatsgevonden?

ps: deze vind ik helemaal vreemd: je hebt wettige kinderen en natuurlijke kinderen: maar wat met dat "onnaturlijk kind" in je verhaal?Wat bedoel je daarmee?

[lucgescheiden]

"Ik wil in geen geval oordelen over iemand die ik niet ken, en mocht ik die man kennen wil ik nog geen oordeel vellen. Het klinkt misschien vreemd omdat ik hem een 'kinder verzamelaar' noemde.

In die paar maanden dat mijn moeder met hem gehuwd was heeft hij zowel zijn eigen kind als mij en mijn moeder dagelijks in straal bezopen toestand afgeranseld. "

U wil niet oordelen, doch uit u verhaal kan opgemaakt worden dat u zich als vier jarige nog zou kunnen herinneren dat u werd afgeranseld door hem en dat in straal bezopen toestand n.b.

Ik wens uw posting dan ook te sorteren onder de noemer indianenverhalen, sorry.

[louise2]

U wil niet oordelen, doch uit u verhaal kan opgemaakt worden dat u zich als vier jarige nog zou kunnen herinneren dat u werd afgeranseld door hem en dat in straal bezopen toestand n.b.
Ik wens uw posting dan ook te sorteren onder de noemer indianenverhalen, sorry.

Ik wil voor de rest liever niet oordelen over dit ongewone verhaal; maar het is niet omdat "Lucgescheiden" zich niets meer kan herinneren uit zijn kleuterjaren, dat dit voor iedereen zo is.

Ikzelf kan mij namelijk nog heel veel herinneren uit de periode van mijn 1ste en 2de kleuterklas, en daar ik pas na het begin van het schooljaar verjaar, zitten daar respectievelijk herinneringen bij van vóór mijn 3 en 4 jaar.
(vermoedelijk gaan mijn herinneringen nog verder terug, maar daar kan ik geen jaartal op plakken omdat ik nog niet naar school ging en dus geen referentiejaar heb)

Dat zijn vooral de herinneringen (goede en slechte) die grote indruk op mij gemaakt hebben, als klein meisje.
Zulke dingen (en zeker traumatische ervaringen zoals slaag krijgen van de mensen van wie je als kindje afhankelijk bent), blijven je een heel leven bij.
(in mijn geval herbeleef ik soms nog voorvallen die zich reeds meer dan 55 jaar geleden afspeelden, als was het gisteren)

[lucgescheiden]

U zal zich wellicht nog levendig herinneren in welke (gemoeds)toestand de mensen verkeerde, wanneer zij u dit pak slaag toedienden.
U zou daartoe, in de 1ste kleuter, reeds enige kennis inzake psychologie dienen te beheersen...!

Ik wens hiermede niemands herinneringen te ontnemen, wel de vraag te stellen eens na te denken in hoeverre herinneringen door de jaren heen worden aangedikt, en aangevuld door andere ervaringen, alsook door de levendige fantasie van een kind.

Voorbeeldje. Enkele jaren geleden werden verschillende leerkrachten in opspraak gebracht door hun leerlingen, met verhalen over ontoelaatbaar gedrag, talrijke beschuldigingen werden na enkele tijd terug ingetrokken, als berustend op de fantasie van deze kinderen. Daar zaten dan geen jaren tussen, maar hoop en al enige weken...
Deze heksenjacht bracht zware schade toe aan de loopbanen van de aangeklaagden.... wel spijtig wanneer het hier gaat over enthousiaste mensen die zich met volle overtuiging inzette voor kinderen. Werd hen hiervoor ooit enige schadevergoeding toegekend.........?????

Maar de hoofdreden tot mijn sortering bestaat uit de contradicties in het verhaal.
Enerzijds beweert poster niet te willen oordelen, anderzijds
meent hij een traumatische ervaring te hebben meegemaakt,
waardoor hij nu oordeelt: zijn naam te moeten veranderen, terwijl hij daar zelf geen enkel voordeel mee zou bekomen...????

[kizmet]

Wat u contradicties noemt hoeft dit helemaal niet te zijn.

Het is niet omdat ik niet wil oordelen dat ik die naam niet kwijt wil. De reden dat ik die naam kwijt wil is simpel weg omdat die niet in bloedverband bij me hoort, evenmin dat hij door emotionele band bij mij behoord.
Ik draag de naam van een man waar ik nu, zelf volwassen, nog steeds angst voor heb. Angst hebben kan misschien gezien worden als een oordeel vellen, maar een oordeel vellen door angst is dan nog altijd iets gevoelsmatig -buiten proportioneel en onredelijk (want angst is dat altijd)- terwijl een oordeel vellen met de rede een bewust oordeel is.

Het voordeel dat ik er eventueel kan uithalen is dan in ieder geval dat ik dezelfde naam zou dragen als de man die mijn biologische vader is. Ook dit gaat puur om het emotionele, om mijn gedachte hieromtrent, het gevoel het kind van mijn vader te zijn en dit te horen, of zien telkens deze naam gebruikt wordt.

[lucgescheiden]

M.a.w. U wilt dus van angstgevoelens vanaf raken door uw naam te laten veranderen,
dit in de naam van een biologische vader; die u nooit gekend hebt.

Persoonlijk zou ik met dergelijk probleem eerder naar iemand anders trekken, dan naar een rechter.
(maar ja, ik heb dan ook nooit enig kleuterklasje doorlopen... )

Maar mits veel geld neer te tellen, zal uw verzoek zeker door de rechtbank worden ingewilligd.
Ik meen zelfs dat er verschillende mensen met de naam Dutroux u huerin reeds voorgingen.

Analoog naar de kentekenplaat aan uw wagen

[Carinecn]

@lucgescheiden: ik heb het gevoel dat u nogal licht gaat over kindermishandeling.