luc, Dat zou kunnen ja...en wat voegt dat toe aan de vraag van Rudi...
nog maar eens een pleidooi over de gruwel van het scheiden? Dat is geen antwoord op zijn vraag.
Rudi wil weten of 3 maal een jaar overdoen een redelijke situatie is en of er dus juridische gronden zijn om dat in vraag te stellen.
hier mijn voorzet Rudi:
Ouders zijn verplicht in het onderhoud te voorzien van hun kinderen én er voor te zorgen dat ze een studie kunnen volbrengen.
Dat zowel op financieel als opvoedkundig vlak.
De kinderen moeten wettelijk gezien ook wel blijk geven van inzet en motivatie om een studie tot een goed einde te brengen.
De school kan op basis van hun dagelijkse werking en evalutaites ook rapporteren over de studiehouding van de jongere.
als ik je verhaal goed begrijp zit je zoon nu voor de 3e keer in het 5e jaar. (en dus niet 3 keer herbegonnen want dat = eigenlijk 4 maal het zelfde jaar doen: dan is hij wel zéér jong in het 5e geraakt)
Het verwondert mij een beetje dat na de 2e keer hetzelfde jaar de school niet geadviseerd heeft naar een andere richting over te stappen.
Naast de financiele verplichting om zijn studies te ondersteunen, is er dus ook dat opvoedkundige aspect: in dat geval zal je toch met zijn moeder met hem een pedagogisch gesprek moeten hebben: wat is hij van plan: wat is zijn "business-plan" om dit keer wél te slagen (heeft hij zijn rapport al van deze examens?)
Samen als ouders kunnen jullie hem verantwoording vragen over zijn resultaten en hem responsabileren tot een afsprakenplan:
Jullie betalen zijn studies, hij zorgt er voor dat hij merkbaar betere resultaten haalt en jullie bespreken en zoeken samen uit (met de leerkrachten) hoe hij die resultaten kan verbeteren:
- vakantieopdrachten, bijlessen, bijstuderen via websites....Zet die intentieverklaring en afsprakenplan samen op papier, hij is meerderjarig, heeft de jaren des verstand bereikt (enfin dat zou toch moeten
en hij mag afspraken ondertekenen.
enne stuur 'm deze zomer op jongerenbouwstage naar roemenie... zal 'm lisschien een beetje wakker schudden.
courage