> Geachte,
> Dit zijn feiten waar niemand wil naar luisteren.
> De wet op de medische fouten, die op 1 januari zou ingaan is in zijn
> geheel onaanvaardbaar, En bovendien onnodig, indien de wetgever er zou
> voor zorgen dat hij die de schade veroorzaakt deze ook moet herstellen
> of vergoeden .
> Waarom zou de maatschappij moeten opdraaien voor de blunders van een
> klein
> (elitair) deel van de bevolking nl de falende zorgverstrekkers.
>
> Onderstaande feiten zullen niet veranderen door de invoering van het
> no-fault systeem , de zorgverstrekkers zullen de feiten blijven
> ontkennen of verbergen .
> Een slachtoffer van een medisch falen zal nog steeds geen informatie
> krijgen, fouten zullen nog steeds verzwegen worden waardoor nooit zal
> kunnen aangetoond worden dat schade het gevolg is van een medisch
> handelen . Geen enkele collega zal bevestigen dat de schade het gevolg
> is van het ( foutief ) medisch handelen want daardoor zou hij
> bevestigen dat een collega een fout beging.
> De patiënt slachtoffer blijft in de onmogelijkheid om zijn schade
> hersteld of vergoed te krijgen. Dit is de realiteit en de nieuwe wet
> zal hieraan niets veranderen.
>
> Artikel 34 Van de orde van geneesheren §1. Zowel voor het stellen van
> een diagnose als voor het instellen en voortzetten van de behandeling,
> verbindt de geneesheer er zich toe zijn patiënt zorgvuldig en
> gewetensvol de zorgen toe te dienen die stroken met de thans geldende
> wetenschappelijke kennis.
> §2. Een slachtoffer van een medische fout heeft recht op vergoeding
> van de door die fout veroorzaakte schade en elke geneesheer dient
> hiervoor verzekerd te zijn.
>
> Besluit de zorgverstrekkers zijn verzekerd tegen hun mogelijk falen.
> Het is aan de wetgever om ervoor te zorgen dat er een wettelijk kader
> voor een meldingsplicht komt.
> Eveneens dienen de wet op de patiëntenrechten en de ziekenhuiswet
> worden voorzien van de nodige uitvoeringsbesluiten en sancties .
> Tevens dienen de verzekeringsmaatschappijen alle schade te vergoeden .
>
>
> Ik ben zo vrij om te stellen dat vertrouwen in de medische stand niet
> heeft geleid tot de hoogste kwaliteit van onze gezondheidszorg. Het is
> toch pijnlijk is dat systemen ter verbetering van de patiëntveiligheid
> niet op gang komen terwijl toch 1 op de 1000 ziekenhuisopnames
> resulteert in overlijden of invaliditeit door medische fouten.
> In 2002 is de Wet op de patiëntenrechten ingevoerd, echter zonder dat
> er de nodige sancties zijn voorzien . Men ging er van uit dat de
> zorgverstrekkers deze richtlijnen zouden opvolgen . Spijtig genoeg de
> zelfregulatie der zorgverstrekkers, faalt.
> Bovendien melden zorgverstrekkers de medische fouten niet of
> nauwelijks, bij gebrek aan de wettelijke verplichting hiertoe.
> Waarom bepalen de verantwoordelijke zorgverstrekkers de definities van
> hun disfunctioneren?
> Welke waarde hechten de zorgverstrekkers aan het lijden van de
> slachtoffers?
> Het is inmiddels uit internationaal onderzoek bekend *dat 10% van de
> ziekenhuisopnames gepaard gaat met een medische fout, waarvan 1 %
> resulteert in overlijden of invaliditeit. Dit betekent dat één op de
> duizend ziekenhuisopnames gepaard gaat met een ernstige medische fout.
> Er is duidelijk sprake van structurele problematiek en de vraag rijst
> of het gebruik van het woord ‘incident’ gerechtvaardigd is. Van Daele
> definieert het woord ‘incident’ o.a. als storend voorval en
> ‘incidenteel’ als weinig frequent en bijkomstig. Het woord ‘incident’
> bagatelliseert ten onrechte de ernst van de gebeurtenis, waarbij bv.
> een medemens overlijdt of invalide wordt.
> Het gebruik van het woord ‘systeemfout’ is tevens zeer discutabel.
> Dit woord is erop gericht om de verantwoordelijkheid bij ‘het systeem’
> te plaatsen en om individuele verantwoordelijkheid te ontkennen. Een
> systeem is een stelsel van werkwijzen en individuele handelingen. Het
> is een abstract begrip. Zijn artsen geen mensen?
> Individuele handelingen, ook van zorgverstrekkers, zijn onderdeel van
> het systeem. Hiervoor bestaat wel degelijk individuele en persoonlijke
> verantwoordelijkheid.
> Het woord ‘systeemfout’ is niet opgenomen in Van Daele en is blijkbaar
> ontsproten aan het brein van de Zorgverstrekkers.
>
> De volgende vragen zijn echter van belang bij medische fouten:
> Wat is er gebeurd? Wanneer gebeurde het? Waarom gebeurde het?
> Bij wie gebeurde het (passief)? Door wie gebeurde het (actief)?
> Wat is het gevolg? Kan de schade hersteld worden? Zo ja, hoe, door wie
> en wanneer?
> Gebruik hierbij gewoon, gangbaar en begrijpelijk Nederlands .
> Artsen en ziekenhuizen: ga aan de slag en verleen ook de huidige
> slachtoffers adequate medische hulp!
> Medische fouten zijn niet ‘hot’, ze zijn al jaren een urgent probleem,
> het is de hoogste tijd voor adequate actie door de overheid, artsen,
> verpleegkundigen en ziekenhuizen.
>
> Bronnen :Nancy Berlinger: After Harm:Medical error and the ethics of
> forgiveness, USA 2005 John Banja :Medical Errors and Medical Narcissm,
> USA 2005 Van Dale Groot Woordenboek der Nederlandse Taal, NL.
> *zie overzicht van medische fouten: epidemiologie, maart 2006 onder
> actueel
>
> Bron SIN-NL Zwarte lijsten
>
> Slachtoffers van medische fouten en familie-leden worden op een zwarte
> lijst geplaatst. Dit betekent bv dat zij of geen huisarts meer kunnen
> krijgen of geen adequate medisch specialistische hulp.
> Zo trachten zorgverstrekkers te voorkomen dat de medische fouten door
> collega-artsen erkend en bevestigd worden in een juridische procedure.
> In de volksmond heet dit: men dekt elkaar.
> Dit is inmiddels door diverse instanties bevestigd.
> Dit is natuurlijk onaanvaardbaar want het kan betekenen dat mensen die
> ernstig progressief en chronisch ziek zijn NOOIT meer goede medische
> hulp krijgen.
> Stelt U zich a.u.b hun positie voor. Deze patiënten moeten hier elke
> dag mee leven….en zijn tot nu toe machteloos en hulpeloos.
> Bovendien kun je je afvragen:
> -wie beslist over het plaatsen op de zwarte lijst?
> -wat zijn de critera?
> -is er een einddatum?
> -hoe kun je er vanaf komen?
> -wie kun je hierover benaderen?
> Het is een angstaanjagende Kafka-eske situatie.
>
> Het merkwaardige is echter dat de patiënten en hun familie-leden in
> deze bijzonder moeilijke positie geplaatst worden, terwijl eigenlijk
> aan degenen die verantwoordelijk zijn voor de medische fout sancties
> opgelegd zouden moeten worden.
>
> Hoe zouden artsen het vinden om op een zwarte lijst geplaatst te worden?
>
> Wie kan deze situatie veranderen?
> Dit is bij uitstek een taak voor de verantwoordelijke beroepsgroepen,
> de Orde der artsen, de overheid, politiek en de media !
>
> De medische fout : de arts, het medisch dossier en de verzekering: FRAUDE!
> Zoals blijkt uit oa de oratie van Prof.J.Legemaate mei 2006 aan de
> Vrije Universiteit te Amsterdam, informeren artsen veelal hun
> patiënten niet dat een medische fout heeft plaatsgevonden. De reden
> hiervoor is angst voor juridische procedures.
> De arts ontkent derhalve de medische fout en schrijft deze NIET in het
> medisch dossier.
> Indien de patiënt tijdelijke of permanente schade van de medische fout
> heeft, leidt deze ontkenning van de arts tot een foutief dossier, tot
> fraude.
> De patiënt krijgt namelijk geen adequate vervolgdiagnostiek en
> behandeling, want anders zou hij alsnog op deze manier over de fout
> geïnformeerd worden. Wanneer er sprake is van overlijden door medisch
> incorrect handelen, wordt veelal toch een natuurlijke doodsoorzaak
> ingevuld......terwijl er wellicht sprake is van doodslag of moord,
> indien de patiënt opzettelijk aan zijn lot wordt overgelaten en na de
> medische fout geen adequate medische hulp meer kreeg. Dit heeft ook
> implicaties voor de officiële overlijdensgegevens, daar de
> doods-oorzaak ofwel onnauwkeurig cq onjuist of onvolledig is geregistreerd.
> De inhoudelijke fraude strekt zich aldus uit op medisch gebied,en op
> financieel en verzekeringsgebied.
>
> Mogelijkheden tot controle en sancties ontbreken, alsmede de
> mogelijkheid tot individuele en systeem- analyse en correctie. Ook kan
> op deze wijze niet van de fouten geleerd worden.
>
> Artsen willen vooral beschermd worden tegen de consequenties van hun
> fouten en zich onttrekken aan hun verantwoordelijkheden naar de
> slachtoffers van medische fouten.
>
> Ik ben van mening dat persoonlijke verantwoordelijkheid een morele
> verplichting is en hiervoor dient een duidelijk wettelijke
> verplichting tot rapportage van medische fouten te komen .
> Bovendien dient de arts de patiënt te informeren over een medische
> fout, dit gebeurd nu niet .
>
> Als gevolg hiervan krijgt het slachtoffer geen adequate
> vervolgdiagnostiek en behandeling want dat zou informatie-verschaffing
> en erkenning van de fout en de schade betekenen, waardoor de patiënt
> eventueel de arts juridisch zou kunnen aanspreken.
> Dit is de reden waarom artsen in het algemeen het slachtoffer niet
> informeren.
>
> De disfunctionerende arts en zijn ontkenning van medische fouten zijn
> onderdeel van een systeem waarin openheid en eerlijkheid ontbreken.
> Artsen zullen fouten van collegae nooit openbaar maken. Het proces van
> cover-up (het verdoezelen van fouten) staat centraal in de
> instandhouding van de collegialiteit. Een arts valt zijn collega nooit af.
> Het is daarom ook maar de vraag in hoeverre second opinions werkelijk
> onafhankelijk en objectief zijn. Het slachtoffer krijgt aldus vaak
> geen adequate diagnostiek meer noch adequate behandeling. Dit kan
> grote gevolgen hebben voor de gezondheid en voor diverse belangrijke
> aspecten van het leven, o.a. werk, het afhankelijk worden van sociale
> voorzieningen, thuiszorg etc. Helaas is gebleken dat collegialiteit
> van artsen een internationaal verschijnsel, zowel in Europa als elders
> in de wereld is. Slachtoffers van medische fouten hebben grote moeite
> om in het buitenland adequate medische hulp te vinden.
>
> Doorrijden na een verkeersongeval is juridisch gezien een misdrijf.
> Hierop staat zware straf. Men kan zich afvragen of het ontzeggen van
> medische behandeling aan slachtoffers van medische fouten gezien ook
> gezien kan worden als een misdrijf: Rapporten van de WHO** en de Raad
> van Europa*** noemen de mogelijkheid van crimineel medisch handelen.
> Men kan zich zelfs afvragen of het ontzeggen van medische behandeling
> aan ernstig zieken betiteld kan worden als mishandeling en zelfs marteling.
>
> Het weigeren van medische hulp aan slachtoffers van medische fouten is
> duidelijk strijdig met art. 25 Universele Verklaring Rechten van de
> Mens, 1948. De grote vraag is waarom de overheid en de media zwijgen
> over deze misstanden.
> Wiens belangen prevaleren?