Een rechter hoort de waarheid achterna te hollen. Een probleem dat zich hier allicht stelde is dat men te maken krijgt met meerdere waarheden of ieder zijn waarheid. Als de harmonie van een gebroken gezin uitblijft in die mate dat het kind in zijn vorming schade of nadeel ondervind in die mate dat zijn welzijn en gezondheid danig in gedrang omdat de rechter verkeerde maatregelen blijft opstapelen of zelfs nalatig blijft in het nemen van de juiste beslissingen dan faalt die rechter. Wanneer de psychishe integriteit van een minderjarige (of fysische) door die verkeerde beslissing in gevaar wordt gebracht (dat er hier wat aan de hand is, is duidelijk) door een rechter, dan plaatst die rechter zich boven de wet en dat mag niet.
Even tussendoor iets anders maar wat een metaliteit weergeeft die fout zit en daardoor risico op falende magistraten verhogen :
een recent citaat in dat verband van een medewerker van het gevangeniswezen:
"De magistraat mag misschien wel boven de wet staan, maar ze staan niet boven de regels van het gevangeniswezen!" Het citaat geeft een goed beeld van het probleem weer. Het betrof hier het aanwenden van de gezagspositie van de onderzoeksrechter om zo zijn wagen te kunnen parkeren in de gevangenis. Dat was tegen de bestaande (veiligheids)regels die uiteraard voor iedereen moeten gelden. De onderzoeksrechter was van mening dat als hij zijn zin niet kreeg dit zijn onderzoek belemmerde en liet de gevangenisdirectrice samen met nog 2 andere medewerkers oppakken. Hoe duidelijk moet het zijn om te beseffen dat er magistraten zijn die zich boven de regels wanen? Veel te vaak komen ze daar mee weg omdat vele incidenten binnenskamers blijven of omdat de interne orde handhaven in zijn werking faalt juist door zo een mentaliteit in stand te houden. Wat zal er gebeuren denk je als een gewone burger kabaal maakt om met zijn auto de gevangenis binnen te rijden?
Een mooi voorbeeld hoe een system (en mogelijks ook een rechter) faalt is de documontaire van de NCRV "scenes uit het omgangshuis".
http://www.ncrv.nl/ncrvgemist/10-1-2011 ... mgangshuis" onclick="window.open(this.href);return false;
Allicht herken je mechanismen die ook U (en de kinderen) bent overkomen. Onder het mom van "hulp" in te schakelen werkt dit zodanig dat diegene die al in een hoekje stond nog moeilijker gemaakt. Een rechter de over dergelijke zaken moet oordelen moet minstens kennis hebben van die dynamieken en maatregelen nemen in het belang van het kind in plaats van tegen hun belang in, maar zo blijkt, is dit vaak niet zo. Dan, ja dan is de kans op falen groter dan goed is voor de maatschappij.
In Vlaanderen verliest zowat 15% van al de scheidingskinderen in de loop der jaren na de scheiding het contact met één van zijn ouders. Ja, men mag gerust stellen dat hier "te vaak" gefaald wordt. Het ( JURIDISCH ! ) probleem zal zijn ... wie faalt?
en dat is een kastje en muur verhaal waar je als burger (of minderjarige) ergens tussen de 2 zal bevinden.
in het kort: Een magistraat die geen of onvoldoende rekening houd met de werkelijkheid, niet aan waarheidsvinding doet, die zal allicht gaan falen in zijn taak.
Met een dergelijk probleem kan men m.i. moeilijk ergens op een adequate wijze mee terrecht, en die mentaliteit zou moeten veranderen
RR