graag jullie opinie mét mogelijke juridische onderbouwing voor voor volgend item.
In een grote stad is een bedriif van openbaar vervoer al een tijdje gestart met een persoonlijke chipkaart.
Handig, want deze kaart kan je makkelijk opladen op de manier zoals je wil: een jaarabonnement, trimester of maandabonnement, of ook voor enkele ritten.
Vanzelfsprekend moet je, als je de kaart oplaadt als 10rittenkaart, telkens je een ritje doet: je kaart tegen de kaartelezer houden om dus te "ontwaarden"
De juridische betekenis van dat woord is ook: in waarde doen minderen: het bedrag gaat dus van je kaart.
In geval van abonnement moet je kaart uiteraard niet in waarde "ontwaard" worden: ze is immers geldig van X tot X datum and that's it.
Zo was het vroeger ook met de rittenkaarten en abo's.
: ofwel tikte je je rittenkaartje af, ofwel toonde je abonnement als er een controleur passeerde.
De chipkaart wordt in sommige stations ook al gebruikt om via een toegangspoortje je toegang te verschaffen tot het perron. Mooi en veilig: zoals in Engeland.
Nu communiceert dit bedrijf actief dat wie een geldig periodiek abonnement op zijn chipkaart heeft en op het voertuig zijn kaart niet "ontwaardt" een administratiever boete riskeert van 200 euro...
mijns insziens raakt dit kant noch wal...
- omdat het woord "ontwaarden" hier niet van toepassing is: er gaat van een periodiek abonnement immers géén waarde af per rit.
- de boel is netjes betaald vooraf: als de conducteur je chipkaart wil controleren zal hij zien dat je je effectief betaald hebt.
De hamvraag is natuurlijk: waarom willen ze dat je elke rit signaleert?
Wel...: je rijgedrag wordt volledig geanalyseerd; men weet dus wanneer je waar bent en hoe dikwijls.
Het transportbedrijf gebruikt én bewaart deze info. en we weten eigenlijk niet wat ze er mee (kunnen) doen...
Een universiteit heeft trouwens getest en bevestigd dat je chipkaart binnen een straal van X meter dus gekraakt kan worden.
Wat dat betekent, weet ik niet precies, maar het klinkt héél eng..
Pertinente vraag: mijn aangeboren gevoel voor "goed/fout" fluistert me in dat dit niet echt correct is:
1- pertinent eisen dat we de chipkaart voor een kaartlezer houden (terwijl je perfect in orde bent met de betaling.)
2- dan nog eens met boetes zwaaien als je het niet doet...
3- Het is niet eens 100% waterdicht bewijsbaar of je je kaart "ontwaard" hebt met de "aanwrijf-kaartlezer".. (zie verder)
4-een conmercieel bedrijf dat zonder mijn goedkeuring mijn verplaatsingsgedrag analyseert en gebruikt, lijkt een beetje Big Brother...
Mooi detail nog: het transportbedrijf stelt dat het lezen van de chipkaart héél vlot en makkelijk is: je houdt je handtas voor de lezer en het zaakje is gebiebt...
in de praktijk moet je je kaart uit je tas én de houder halen, anders reageert de BIeB-lezer niet.
Er staan in de reuzevoertuigen (ze zijn hééél lang) welgeteld slechts 3 kaartlezers.
In de ochtendspits geraak je er gewoon niet bij, tenzij je je kaart doorgeeft aan de andere passagiers.
En dan nog iets: stel dat ik met de moed der wanhoop in een spagaat op één been (smorgens tussen de kinderwagens met babys in) mijn kaart toch tegen de kaartlezer kan houden en er dus van uitga dat mijn kaart "ontwaard" is (alhoewel ze dat technisch dus nooit kan zijn.. maar soit)
En dan controle: ha..u krijgt een boete want mijn kaartlezer vertelt me dat u uw kaart niet ontwaard heeft...
Hoe ga je bewijzen dat je dat wel gedaan hebt, maar een biep van een ander aparaat hebt gehoord?
Interessant detail: de reizigers die BIepen zijn op één hand te tellen: het zijn waarschijnlijk degenen die hun kaart dus met echte rittenwaarde opladen.
Wat gaan ze doen als ze hun boetes gaan uitschrijven? Een volledig voertuig (zeg maar 100 man...) volledig beboeten onder hun tweetjes? Dat wordt corvee voor het controlepersoneel...
Iemand een idee of deze situatie inderdeed wel klopt?
Enne zijn er vergelijkbare precedenten (in de commerciele omgeving)
Het zal mij benieuwen...
