Deze zaak is vrij helder:
artt. 1382-1383 van het burgerlijk wetboek vereisen de aanwezigheid van een fout, van schade en oorzakelijk verband tussen fout en schade.
de schade staat vast, of kan worden vastgesteld, maar de fout bewijzen zal al wat meer voeten in de aarde hebben. Heeft schipper een wetsbepaling geschonden door dit touw te doen knakken? allicht niet. Heeft de schipper onzorgvuldig gehandeld? Heeft hij gehandeld zoals elke schipper, geplaatst in dezelfde concrete omstandigheden, zou hebben gehandeld? Allicht wel. Zo'n visdraad is doorzichtig en amper zichtbaar van een meter afstand, laat staan dat de schipper dit van achter zijn glasraam heeft kunnen waarnemen. Bovendien sliep de visser, die zal waarschijnlijk niet rechtop gezeten hebben waardoor hij ook aan het oog van de schipper zou kunnen zijn ontsnapt.
Daarnaast past men in het aansprakelijkheidsrecht de theorie van de fout van het 'slachtoffer' toe. Stel dat er een fout is en er is een oorzakelijk verband tussen fout en de gebroken visdraad - quod non - dan nog wordt deze causaliteit doorbroken door de fout van de schadelijder. Een visser wordt in elke omstandigheid al verwacht aandachtig naar zijn dobber te turen, zijn aandacht moet zeker optimaal zijn als hij langs een kanaal zit te vissen waar ook vaartuigen kunnen passeren. Dit was kennelijk niet het geval. De hoedanigheid van schadelijder valt in deze zaak dan ook samen met die van schadeverwekker. Resultaat: De visser zal zelf een nieuwe draad moeten kopen - loss lies where it falls. Dura lex, sed lex
