debat: Gescheiden ouders mogen "mischien" verhuizen

[roderidder]

Je hebt het recht om te verhuizen ...

Je hebt het recht om dat te denken, de gedachten zijn vrij.

Dus in ons geval ...

Zal als je vriend (de vader) wil verhuizen zal de moeder het belang van het kind als argument kunnen aanhalen en zoals je weet:
art.3§1. IVRK
Bij alle maatregelen betreffende kinderen, ongeacht of deze worden genomen door openbare of particuliere instellingen voor maatschappelijk welzijn of door rechterlijke instanties, bestuurlijke autoriteiten of wetgevende lichamen, vormen de belangen van het kind de eerste overweging.

Zit ik mis in die juridische redenering?

Mijn voorlopige conclusie: Het belang van het kind (cfr. Bovendien heeft de moeder niet aannemelijk gemaakt dat de verhuizing een positief effect op de gezondheid van de minderjarige heeft (gehad). ) wordt door hun ouders juridisch allicht om reden van het preveleren van eigen belangen meer misbruikt dan gebruikt .

RR

[DolceVita]

Maar wij gaan niet verhuizen..
Je vroeg hoe mensen erover denken, niet wat ze moeten doen of waarom ze moeten denken als ze zelf willen verhuizen.
Wij gaan het belang van het kind aanhalen (want het is ook echt in zijn belang) om hem terug naar hier te halen.
Hoe kan je nu het belang van je kind juridisch misbruiken?

[roderidder]

Dat is een goede vraag, daar moet ik eens over nadenken

Maar wil je wel al meegeven dat ik niet geloof in "recht spreken" in zulke zaken

btw:

Maar wij gaan niet verhuizen..

misschien zal de vader wel eens moeten, stel dat ze vorderd dat de vader wat dichter bij haar moet komen wonen.

RR

[DolceVita]

Nee, er zijn altijd verliezers en dan vooral het kind zelf.
Ik zal nu het juridisch misbruiken van het belang van het kind even terzijde laten want ik begrijp ergens wel wat je bedoelt hoor.
Je wil zeggen dat vele ouders in de rechtzaak het belang van het kind als belangrijkste motivatie gaan gebruiken terwijl dit soms eigenlijk gewoon een gemakkelijk excuus van de wetgeving is om je gelijk te krijgen. Zoiets?
Maar zou jij het leuk vinden dat je kind 60km van jou in een andere provincie opgroeit? Zonder familie?

[DolceVita]

Dat is een goede vraag, daar moet ik eens over nadenken

Maar wil je wel al meegeven dat ik niet geloof in "recht spreken" in zulke zaken

btw:

Maar wij gaan niet verhuizen..

misschien zal de vader wel eens moeten, stel dat ze vorderd dat de vader wat dichter bij haar moet komen wonen.

RR

Vergeet niet dat ze tijdens de bi-locatie op 5 km van ons woonde en dat zij besliste om te verhuizen bij haar nieuwe partner. Het zou nogal erg zijn dat wij daarom moeten verhuizen niet? zij is verhuist he, niet wij.. Ik volg je in vele dingen maar dit zal een rechter nooit uitspreken. Het kind is hier opgegroeit, 2 jaar naar school geweest, heeft hier zijn ENIGE familie.. Als wij moeten verhuizen is hij dat zeker kwijt he.

[roderidder]

Ik zou gewoon een gelukkig gezin willen, verhuizen is dan niet aan de orde, tenzij, misschien dan nog, dat ouders onder bepaalde omstandigheden samen eens zijn over de verhuis in al zijn modaliteiten.

denk er anders zelf ook maar eens over na:
Hoe kan nu het kind zo vaak verliezer zijn als bij in de laatste decenia elke genomen en nog te nemen maatregel door vb. een rechter of OM het belang van het kind de eerste overweging was?

RR

[roderidder]

zeg nooit nooit.

Hier staat wat een rechter heeft gesproken (heb het vonnis nog niet gelezen)

De rechtbank verleent geen vervangende toestemming om te mogen verhuizen en verplicht de moeder om binnen drie maanden op straffe van een dwangsom terug te keren naar Roermond. De moeder heeft haar eigen belang laten prevaleren boven het belang van de minderjarige op een frequent contact met de vader. De moeder is zonder instemming van de vader en zonder vervangende toestemming van de rechtbank verhuisd. De moeder heeft de noodzaak om te verhuizen op geen enkele wijze onderbouwd. Zij heeft in haar nieuwe woonplaats geen werk, geen vaste woonruimte en ook geen familie. Bovendien heeft de moeder niet aannemelijk gemaakt dat de verhuizing een positief effect op de gezondheid van de minderjarige heeft (gehad).

RR

[DolceVita]

In theorie is dat zo maar er zijn al genoeg uitspraken gedaan waar het niet zo was.
In theorie moet de rechter ook voorrang geven aan bi-locatie als een van de 2 partijen hierom vraagt maar wat doe je als tijdens het wachten op de zitting 1 van de partijen verhuist zodat bi-locatie onmogelijk wordt?
Als een kind zijn ouders (of het nu mama of papa is) maar om de 14 dagen een weekend ziet is het kind de grootste verliezer. Zeker bij kleine kinderen is de frequentie veel belangrijker dan de duur.
En in een perfecte wereld wil iedereen een gelukkig gezin maar als het niet kan en je hebt kinderen moet je maar je verantwoordelijkheid nemen en dat wil zeggen dat je de ex-partner moet betrekken in beslissingen die belangrijk zijn voor de vorming van het kind. Dat wil zeggen woonplaats, school, religie, hobbies enz.

[DolceVita]

zeg nooit nooit.

Hier staat wat een rechter heeft gesproken (heb het vonnis nog niet gelezen)

De rechtbank verleent geen vervangende toestemming om te mogen verhuizen en verplicht de moeder om binnen drie maanden op straffe van een dwangsom terug te keren naar Roermond. De moeder heeft haar eigen belang laten prevaleren boven het belang van de minderjarige op een frequent contact met de vader. De moeder is zonder instemming van de vader en zonder vervangende toestemming van de rechtbank verhuisd. De moeder heeft de noodzaak om te verhuizen op geen enkele wijze onderbouwd. Zij heeft in haar nieuwe woonplaats geen werk, geen vaste woonruimte en ook geen familie. Bovendien heeft de moeder niet aannemelijk gemaakt dat de verhuizing een positief effect op de gezondheid van de minderjarige heeft (gehad).

RR

Ik heb het vonnis wel al gelezen en nog vele vonnissen die te vinden zijn op die nederlandse site.
Het is wel Nederland en niet Belgie he, ik heb in Belgie nog niet veel vonnissen gezien waar de partner verplicht werd om terug te verhuizen.

[roderidder]

En in een perfecte wereld wil iedereen een gelukkig gezin maar als het niet kan en je hebt kinderen moet je maar je verantwoordelijkheid nemen en dat wil zeggen dat je de ex-partner moet betrekken in beslissingen die belangrijk zijn voor de vorming van het kind. Dat wil zeggen woonplaats, school, religie, hobbies enz.

Is dat zo? Laat ik het niet te moeilijk maken... wie beslist er dan als 1 ouder een procedure op gang trekt?

RR

[DolceVita]

Na een echtscheiding of feitelijke scheiding wordt het ouderlijk gezag ofwel door beide ouders gezamenlijk uitgeoefend, ofwel door diegene aan wie het ouderlijk gezag werd toevertrouwd.

Het ouderlijk gezag bevat onder andere beslissingen over:

de gezondheid
de opvoeding
de opleiding
de vrijetijdsbesteding
de godsdienstige of filosofische strekking
...
De ouders komen tot een akkoord
Bij een scheiding is het beter om vooraf afspraken te maken over:

het verblijf en de opvoeding van de kinderen
de bijdrage in de kosten voor onderhoud en opvoeding van de kinderen
De rechter zal het akkoord bekrachtigen, behalve wanneer het indruist tegen de belangen van het kind.

Als de partners geen akkoord bereiken, worden deze kwesties overgemaakt aan de jeugdrechtbank. De jeugdrechtbank kan in het belang van het kind alle beschikkingen met betrekking tot het ouderlijk gezag opleggen of wijzigen.

Om alsnog een akkoord te bereiken, kunnen de ouders op elk moment van de procedure een beroep doen op een erkende bemiddelaar.


Dan ga je naar de rechtbank en dan beslist de rechter he.
Het is toch logisch dat je niet alleen kan beslissen over waar je kind ingeschreven wordt, waar het naar school gaat, naar welke school (staatsschool of katholieke) het gaat enz..

[Bijtje]

Mijn ex en ik wonen 22 km van elkaar en ikzelf beschik niet over een rijbewijs. Wij woonden vroeger samen in het huis waar de papa nu nog steeds woont, ik ben dus verhuisd en hij niet. Maar daar zijn meteen afspraken rond gemaakt in het belang van het kind. Onze zoon is van school veranderd toen ik verhuisd ben mét toestemming van vader, maar na 8 maanden was mijn zoon nog steeds niet gewend aan zijn nieuwe school en wilde hij niet meer eten, spelen , ... hij was letterlijk veranderd in een zombie en ik heb hem terug naar zijn oude school gestuurd. De enige partij die hier nadelen van ondervindt ben ik zelf. Ik probeer al 3 jaar iets te vinden dat dichter bij de papa en dus de school is, maar het is daar gewoonweg niet betaalbaar. Maar als je een vrij goede verstandhouding blijft behouden begrijp je elkaar wel in de mate van het mogelijke en ik moet vaak mijn zoon met de bus naar school doen (hij staat dus bij mij om 6u30 op). Op zich had misschien mijn ex dit tegen mij kunnen gebruiken... wij zitten 's ochtends een uur op de bus en hij moet met mij vrij lang stappen in de kou om aan de bushalte te geraken, maar dit zijn de gevolgen van het feit dat mijn zoon nu terug supergelukkig is op zijn school en zijn omgeving daar. Het zijn keuzes die je samen maakt... dat is wat co-ouderschap in mijn ogen betekent.

Maar als ik 35 km van de papa vandaan woon zullen er ook nieuwe afspraken moeten komen. Je moet dit nu eenmaal samen beslissen zolang je kind heen en weer blijft gaan en niet op eigen kracht deze verplaatsingen kan doen. Want wie pest je eigenlijk door alsmaar verder van je ex vandaan te gaan wonen ? Toch alleen maar je eigen vlees en bloed he ?

[Bijtje]

Trouwens als ik de wetgever zou zijn, ik zou er meteen een nieuwe wet van maken. Iets dat neerkomt op :
"De verhuizende ouder die de bilocatie onmogelijk maakt door de te grote afstand tussen beide ouders, gaat er automatisch mee akkoord dat er een weekendregeling zal komen met een weekend om de 14 dagen bij de verhuizende ouder én de rest bij de andere ouder." Eens zien of er nog veel mensen express willen verhuizen om hun ex het leven zuur te maken ...

[eylis]

enne...deze case
betreft een vonnis in Nederland. Er zijn lichte nuanceverschillen in rechtspraak tussen Nederland en Belgie.
Vergeet niet dat het land veel groter is.
@RR, hoeveel verder was die mama verhuisd? 50-60-100 km?
in Belgisch recht vindt men tot 25 km aanvaardbaar voor het kind om zich aan te passen en dat is het ook.

Ik lees overigens in de omschrijving van het vonnis wel iets vreemde mbt. die vrouw:
"...Zij heeft in haar nieuwe woonplaats geen werk , geen vaste woonruimte en ook geen familie. ..."
Wat is dat mens daar eigenlijk gaan zoeken op die nieuwe plek? Puur ex-partnertje pesten?
Weinig stabiliteit geeft ze aan haar kind niet hé, geen vaste woonruimte, geen werk, geen familie...
Dus laten we deze case niet te veralgemenen voor elke situatie waarbij een expartner verhuist...

In de Belgische recht zit het antwoord (en oplossing) al vervat: Vermits er altijd er co-ouderchap wordt uitgesproken( tenzij de ene partner kindjes pijn doet enz...) , is zomaar 50 km verder verhuizen GEEn optie. Vermits co-ouderschap regelmatig contact en "samen ouderen" veronderstelt.
Ik kan niet genoeg benadrukken dat als een ex-partner zonder overleg zomaar 50 km verder trekt, je daar al een zaak van KAN maken.
Maar weinigen weten dat en weinig advocaten zijn creatief genoeg (of gewoon een beetje lui om een pienter pleidooi uit te werken..

[DolceVita]

enne...deze case
betreft een vonnis in Nederland. Er zijn lichte nuanceverschillen in rechtspraak tussen Nederland en Belgie.
Vergeet niet dat het land veel groter is.
@RR, hoeveel verder was die mama verhuisd? 50-60-100 km?
in Belgisch recht vindt men tot 25 km aanvaardbaar voor het kind om zich aan te passen en dat is het ook.

Ik lees overigens in de omschrijving van het vonnis wel iets vreemde mbt. die vrouw:
"...Zij heeft in haar nieuwe woonplaats geen werk , geen vaste woonruimte en ook geen familie. ..."
Wat is dat mens daar eigenlijk gaan zoeken op die nieuwe plek? Puur ex-partnertje pesten?
Weinig stabiliteit geeft ze aan haar kind niet hé, geen vaste woonruimte, geen werk, geen familie...
Dus laten we deze case niet te veralgemenen voor elke situatie waarbij een expartner verhuist...

In de Belgische recht zit het antwoord (en oplossing) al vervat: Vermits er altijd er co-ouderchap wordt uitgesproken( tenzij de ene partner kindjes pijn doet enz...) , is zomaar 50 km verder verhuizen GEEn optie. Vermits co-ouderschap regelmatig contact en "samen ouderen" veronderstelt.
Ik kan niet genoeg benadrukken dat als een ex-partner zonder overleg zomaar 50 km verder trekt, je daar al een zaak van KAN maken.
Maar weinigen weten dat en weinig advocaten zijn creatief genoeg (of gewoon een beetje lui om een pienter pleidooi uit te werken..

Idd Eylis, daarom ook dat onze advocaat zegt dat bi-locatie nu geen optie meer is omdat ze 60km verhuist is. In onze zaak was er 8 maanden bi-locatie (weliswaar mondeling maar bewijzen genoeg, zelf bevestigingen van ex op papier) dus als wij met ons dossier naar rechtbank stapten had de rechter zowiezo bi-locatie uitgesproken omdat er geen enkele reden is om het niet te doen en omdat het ook al 8 maanden zo was. Nu zijn ex verhuist is zet ze mijn vriend voor een voldongen feit en zou ik het niet meer dan logisch vinden dat zijn kindje dan bij ons komt wonen. Het kan toch niet zomaar dat als zij beslist voor te verhuizen bij iemand die ze maar 3 maanden kent ze meteen het zoontje daar inschrijft + hem inschrijft in een andere school + hem wegtrekt bij zijn vader (want er is geen kans meer op bilocatie) + hem wegtrekt uit zijn vertrouwde omgeving en familie.