sorry heren, maar nogmaals: dit verhaal bevat te weinig concrete feiten om daar o.m. in juridische zin over door te praten en een beeld van te vormen.
We missen hie een heleboel belangrijke informatie om deze zaak in te schatten:
- welke huwelijkscontract tussen de (nieuwe) partners
- welk huwelijkscontract met de eerst overleden partner
- wie bezat wat. (voorhuwelijks, tijdens het huwelijk)
-welke stappen ondernomen tijdns het huwelijk mbt het samen geinvesteerde vermogen
- rustte er een vruchtgebruik op de erfenis van de overleden partner?
- is de erfenis van de overleden partner intact gebleven tijdens het nieuwe huwelijk of is die "opgebruikt"?
Misschien converseren juliie best verder via PB. Want de forumleden kunnen nie echt iets toevoegen aan dit verhaal wegens te weinig concrete informatie. Ik snap nog steeds niet wat er bij u gebeurd is, maar ik hoor weinig (eigenlijk geen) hertrouwde koppels (na weduwschap) klagen dat ze financieel benadeeld wordentov de stiefkinderen. Wellicht zijn er enkele factoren die de zaak zeer benadeeld hebben.
En om nog even met een vb. aan te tonen waar ik naartoe wil: gisteren is er een heel interessante vraag gekomen van Angie (zie postss) over erfenis bij een Nieuw samengesteld gezin bij wettelijke samenwoning. Zij gaf daar alle specifieke info bij en daar is meteen een héél duidelijk sluitend antwoord op gekomen. Angie wéét nu wat haar te wachten staat en kan daar samen met haar man rekening mee houden.
Het is heel erg voor jou buksikam, maar ergens zou je toch te weten moeten komen welk specifiek detail in deze zaak gemaakt heeft dat je zwaar benadeeld werd. En dat zou ook interessante informatie zijn voor de forumleden.
Veel leed kan voorkomen worden door inzicht te krijgen in een situatie.
-
Lightning
De meest concrete (en eigenlijk de enige) frustratie die ik uit de berichten van buksikàm kan afleiden is het ontbreken van een wettelijke verplichting voor stiefkinderen om in te staan voor de stiefouder op het moment dat die hulpbehoevend wordt, met als achterliggende gedachte dat de stiefouder ook voor de opvoeding van de stiefkinderen ingestaan heeft.
Beste forumledenDe meest concrete (en eigenlijk de enige) frustratie die ik uit de berichten van buksikàm kan afleiden is het ontbreken van een wettelijke verplichting voor stiefkinderen om in te staan voor de stiefouder op het moment dat die hulpbehoevend wordt, met als achterliggende gedachte dat de stiefouder ook voor de opvoeding van de stiefkinderen ingestaan heeft.
Luc en Lightning hebben wel mijn topic verstaan! Wat ik wilde aanhalen, dat stiefouders geen enkele recht hebben, geen erkenning, geen waardering, en als het op aankomt, zij worden als buitenstanders bezien, zelfs door advocaten, en notarissen!!!!En opgepast bij de laatst genoemde, want die kunnen jou nog breken ook!
jammer dat je de wet niet kende buksikam...toen je trouwde met een weduwenaar en je 3 stiefkinderen moest grootbrengen én het huis mee afbetalen van je echtgenoot en zijn overleden vrouw.
-> je had bij notariele akte kunnen vastleggen dat zijn naakte eigendom van het huis in jullie huwelijksgemeenschap werd ingebracht en vervolgens jouw afbetalingen méégerekend werden voor latere erfeniskwesties....
- je had (mbt je wens dat je stiefkinderen later ook onderhoudsplichtig voor jou zouden zijn) je stiefkinderen kunnen adopteren via "gewone adoptie" (vermits de moeder overleden was...)Dan konden ze erven van jou én waren ze later ook onderhoudsplichtig tov jou.
wie de wet kent, vindt via de wet ook oplossingen.
Nu ja, of stiefkinderen wettelijk ook verplicht kunnen worden om lief te zijn, dat is moeilijk te organiseren. Met eigen kinderen is dat vaak al een drama...
-> je had bij notariele akte kunnen vastleggen dat zijn naakte eigendom van het huis in jullie huwelijksgemeenschap werd ingebracht en vervolgens jouw afbetalingen méégerekend werden voor latere erfeniskwesties....
- je had (mbt je wens dat je stiefkinderen later ook onderhoudsplichtig voor jou zouden zijn) je stiefkinderen kunnen adopteren via "gewone adoptie" (vermits de moeder overleden was...)Dan konden ze erven van jou én waren ze later ook onderhoudsplichtig tov jou.
wie de wet kent, vindt via de wet ook oplossingen.
Nu ja, of stiefkinderen wettelijk ook verplicht kunnen worden om lief te zijn, dat is moeilijk te organiseren. Met eigen kinderen is dat vaak al een drama...
Ik geef U gelijk, leer de wet..... maar dat wil nog niet zeggen dat het vooroordeel, moet blijven, dat stiefouders zijn maar..... en da behandeling door notarissen wat men krijgt....jammer dat je de wet niet kende buksikam...toen je trouwde met een weduwenaar en je 3 stiefkinderen moest grootbrengen én het huis mee afbetalen van je echtgenoot en zijn overleden vrouw.
-> je had bij notariele akte kunnen vastleggen dat zijn naakte eigendom van het huis in jullie huwelijksgemeenschap werd ingebracht en vervolgens jouw afbetalingen méégerekend werden voor latere erfeniskwesties....
- je had (mbt je wens dat je stiefkinderen later ook onderhoudsplichtig voor jou zouden zijn) je stiefkinderen kunnen adopteren via "gewone adoptie" (vermits de moeder overleden was...)Dan konden ze erven van jou én waren ze later ook onderhoudsplichtig tov jou.
wie de wet kent, vindt via de wet ook oplossingen.
Nu ja, of stiefkinderen wettelijk ook verplicht kunnen worden om lief te zijn, dat is moeilijk te organiseren. Met eigen kinderen is dat vaak al een drama...
Maar zal eerlijk zeggen, mijn fierheid zal ook niet graag hebben, dat de kinderen later voor mijn zouden moeten opdraaien, maar men kan niet in de glazen bol kijken....
Bedankt voor de medewerking
-
lucgescheiden
- Berichten: 2810
'Leer de wet' (ook al verliezen advokaten dagelijks zaken, omdat zelfs zij wetten niet kennen of verkeerd toepassen...)
Een uitspraak als vijgen na Pasen natuurlijk zou ik denken.
Een uitspraak als vijgen na Pasen natuurlijk zou ik denken.
Handige documenten voor Personenrecht
quote: "....k geef U gelijk, leer de wet..... maar dat wil nog niet zeggen dat het vooroordeel, moet blijven, dat stiefouders zijn maar..... en da behandeling door notarissen wat men krijgt...."
precies,
en VOOROORDELEN en Onbehoorlijke behandelingen tov stiefouders (door notarissen bvb)moeten dus bekeken en geremedieerd worden in het socio-maatschappelijke kader, zoals ik al verschillende posts eerder stelde...
ik vind het erg wat je overkomen is buksikam, maar het had echt voorkomen kunnen worden en wat me aan heel het verhaal het meeste opvalt is niet zozeer de "ondankbaarheid van de stiefkinderen", want we weten waaraan ons te verwachten zelfs met eigen kinderen.
Maar dat je echtgenoot niet aan jouw welzijn gedacht heeft (toen je insprong voor het huishouden de kinderen én het behoud van het huis) en zich niet geinformeerd heeft om jou en je (financiele) inspanningen te beschermen.
Daar heeft hij een grote fout gemaakt tov jou. Dat zou alle leed voorkomen hebben.
En in je rouwproces om wat er allemaal fout is gelopen is er niets mis mee om voor jezelf te durven inzien dat niet de wet verkeerd was, maar dat hij geen biezondere inspanningen heeft gedaan om je vermogen te beschermen....
precies,
en VOOROORDELEN en Onbehoorlijke behandelingen tov stiefouders (door notarissen bvb)moeten dus bekeken en geremedieerd worden in het socio-maatschappelijke kader, zoals ik al verschillende posts eerder stelde...
ik vind het erg wat je overkomen is buksikam, maar het had echt voorkomen kunnen worden en wat me aan heel het verhaal het meeste opvalt is niet zozeer de "ondankbaarheid van de stiefkinderen", want we weten waaraan ons te verwachten zelfs met eigen kinderen.
Maar dat je echtgenoot niet aan jouw welzijn gedacht heeft (toen je insprong voor het huishouden de kinderen én het behoud van het huis) en zich niet geinformeerd heeft om jou en je (financiele) inspanningen te beschermen.
Daar heeft hij een grote fout gemaakt tov jou. Dat zou alle leed voorkomen hebben.
En in je rouwproces om wat er allemaal fout is gelopen is er niets mis mee om voor jezelf te durven inzien dat niet de wet verkeerd was, maar dat hij geen biezondere inspanningen heeft gedaan om je vermogen te beschermen....
Wij, moeten 41 jaar teruggaan!!! Als men nog verdriet heeft, er zijn 3 kids, moet kopke boven water te houden, en als de tweede vrouw nog is de (half) zus, van de man, zijn overleden vrouw, wie zal denken dat ?????quote: "....k geef U gelijk, leer de wet..... maar dat wil nog niet zeggen dat het vooroordeel, moet blijven, dat stiefouders zijn maar..... en da behandeling door notarissen wat men krijgt...."
precies,
en VOOROORDELEN en Onbehoorlijke behandelingen tov stiefouders (door notarissen bvb)moeten dus bekeken en geremedieerd worden in het socio-maatschappelijke kader, zoals ik al verschillende posts eerder stelde...
ik vind het erg wat je overkomen is buksikam, maar het had echt voorkomen kunnen worden en wat me aan heel het verhaal het meeste opvalt is niet zozeer de "ondankbaarheid van de stiefkinderen", want we weten waaraan ons te verwachten zelfs met eigen kinderen.
Maar dat je echtgenoot niet aan jouw welzijn gedacht heeft (toen je insprong voor het huishouden de kinderen én het behoud van het huis) en zich niet geinformeerd heeft om jou en je (financiele) inspanningen te beschermen.
Daar heeft hij een grote fout gemaakt tov jou. Dat zou alle leed voorkomen hebben.
En in je rouwproces om wat er allemaal fout is gelopen is er niets mis mee om voor jezelf te durven inzien dat niet de wet verkeerd was, maar dat hij geen biezondere inspanningen heeft gedaan om je vermogen te beschermen....
Maar was, is, en zal in de toekomst altijd de vooroordeel blijven het is maar, of geen echte....en met dit probleem ben ik niet alleen....
Wat mij echt BOOS maakt, dat zelf notarissen, advocaten, de stiefouders kunnen vernederen met hun houding, want de WET....
Ik heb jarenlang de kinderen van mijn ex mee grootgebracht en toen wilde hij plots uiteen gaan omdat hij verliefd was geworden op mijn beste vriendin. Sindsdien zag ik zijn kinderen niet meer. Dit, tegen alle afspraken in want zij hebben zelfs bij mij thuis een bed staan ! Maar de papa wilde het niet omdat ze anders niet over onze breuk zouden raken (zever ...) Maar ... ze zijn nu 13 en 14 jaar en komen nu zelf naar mij toe. Als je echt zo goed voor hen hebt gezorgd heb je geen rechten nodig, dan komen ze vanzelf wel eens aan je deur bellen. Het doet mij ook pijn hoor dat ik niet kan beslissen wanneer ik ze zie en wanneer niet, maar als plusouder weet je normaal inderdaad wel waar je aan begint tenzij je natuurlijk niet nadenkt ...
Stel dat ze stiefouders allerlei rechten geven... daar zouden zoveel voordelen aan kunnen zijn maar ook zoveel nadelen. Mijn broer heeft regelmatig nieuwe partners die bij hem intrekken en mee voor zijn oudste dochter zorgen als zij er is. Stel dat die allemaal nog recht zouden hebben om het kindje te zien omdat ze plusouder waren. Hoeveel plusouders kan dat kind in kwestie dan wel niet hebben ? Dat zou dan weer niet in het belang van het kind zijn...
Stel dat ze stiefouders allerlei rechten geven... daar zouden zoveel voordelen aan kunnen zijn maar ook zoveel nadelen. Mijn broer heeft regelmatig nieuwe partners die bij hem intrekken en mee voor zijn oudste dochter zorgen als zij er is. Stel dat die allemaal nog recht zouden hebben om het kindje te zien omdat ze plusouder waren. Hoeveel plusouders kan dat kind in kwestie dan wel niet hebben ? Dat zou dan weer niet in het belang van het kind zijn...
precies bijtje...
maar wat buksikam overkomen is had voorkomen kunnen worden door toepassing van de bestaande wettelijke mogelijkheden. Alleen heeft haar partner bij hun huwelijk verzuimd haar rechten én vermogen te beschermen. en notarissen en advocaten kunnen niet rechttrekken wat van in het begin niet geregeld is...
Wat het emotionele aspect van plusouderschap betreft: ja dat klopt vaak. Zelf plusouder zijnde heb ik me voorgenomen dit zorgparcours volledig "onvoorwaardelijk" te volbrengen. Dus als het contact later verwatert om welke reden dan ook zijn er geen verwachtingen, noch teleurstellingen;
Maar dat is een mentaal een moeilijke oefening,
zeker als je heel lang samenleeft in hetzelfde gezin.
maar wat buksikam overkomen is had voorkomen kunnen worden door toepassing van de bestaande wettelijke mogelijkheden. Alleen heeft haar partner bij hun huwelijk verzuimd haar rechten én vermogen te beschermen. en notarissen en advocaten kunnen niet rechttrekken wat van in het begin niet geregeld is...
Wat het emotionele aspect van plusouderschap betreft: ja dat klopt vaak. Zelf plusouder zijnde heb ik me voorgenomen dit zorgparcours volledig "onvoorwaardelijk" te volbrengen. Dus als het contact later verwatert om welke reden dan ook zijn er geen verwachtingen, noch teleurstellingen;
Maar dat is een mentaal een moeilijke oefening,
zeker als je heel lang samenleeft in hetzelfde gezin.
BijtjeIk heb jarenlang de kinderen van mijn ex mee grootgebracht en toen wilde hij plots uiteen gaan omdat hij verliefd was geworden op mijn beste vriendin. Sindsdien zag ik zijn kinderen niet meer. Dit, tegen alle afspraken in want zij hebben zelfs bij mij thuis een bed staan ! Maar de papa wilde het niet omdat ze anders niet over onze breuk zouden raken (zever ...) Maar ... ze zijn nu 13 en 14 jaar en komen nu zelf naar mij toe. Als je echt zo goed voor hen hebt gezorgd heb je geen rechten nodig, dan komen ze vanzelf wel eens aan je deur bellen. Het doet mij ook pijn hoor dat ik niet kan beslissen wanneer ik ze zie en wanneer niet, maar als plusouder weet je normaal inderdaad wel waar je aan begint tenzij je natuurlijk niet nadenkt ...
Stel dat ze stiefouders allerlei rechten geven... daar zouden zoveel voordelen aan kunnen zijn maar ook zoveel nadelen. Mijn broer heeft regelmatig nieuwe partners die bij hem intrekken en mee voor zijn oudste dochter zorgen als zij er is. Stel dat die allemaal nog recht zouden hebben om het kindje te zien omdat ze plusouder waren. Hoeveel plusouders kan dat kind in kwestie dan wel niet hebben ? Dat zou dan weer niet in het belang van het kind zijn...
Als jij voor de kinderen hebt gezorg, vanaf 1 , 2, en 4 -e levensjaar, hun touwpartij meegedaan, zelfs bij de bevalling hebt bijgestaan, omdat de man in buiteland was, voor hun kinderen hebt de zorg gedragen, en 38 jaar lang weekelijk naar huis komen, dan mag jij zeggen, "als je echt zo goed voor hen hebt gezorgd, heb jij geen rechten nodig"!!!!!!
Maar wacht af tot er geld in het spel komt, dan gaan zij over lijken!!!!!!!!! en dan zullen zij niet aan jou deur bellen!!!!!!
Puur uit mijn eigen situatie. Ik heb de kids meer dan twee jaar gerust gelaten (ik kreeg ze toch niet te zien dus ik zou het hen alleen maar moeilijk hebben gemaakt en dat wilde ik natuurlijk niet.) Het laatste half jaar is de situatie veranderd. Men kan hen niet blijven tegenhouden. Ik ga regelmatig naar de voetbalwedstrijden van mijn vroeger stiefzoontje kijken en wij zijn gisteren samen op Halloweentocht geweest. In mijn situatie hebben ze de kids alleen weggehouden omdat ze bang waren dat ze de breuk niet goed zouden verwerken (hun woorden). Wij zijn nu drie jaar uit elkaar dus er wordt verondersteld dat alles ongeveer verwerkt is (de nieuwe stiefmama is ook helemaal geen heks tegenover hen dus die maakt het hen ook niet moeilijk) en nu heeft er dus niemand nog problemen mee dat ik terug contact heb met hen maar ik laat ze gewoon zelf afkomen. Ze weten dat ze altijd welkom zijn maar ik "verwacht" niets. Ik geniet gewoonweg van ieder moment waarop ik ze wél (eindelijk !) mag zien. Hun moeder is niet echt mijn beste vriendin maar ook zij heeft onlangs ingezien dat ze haar kinderen kwetst door ze bij mij weg te willen houden. Ze is zelf naar mij toegestapt twee weken geleden. Alles hangt af van hoe je met iedereen en alles omgaat zeg ik altijd maar niemand schijnt mij te willen geloven. Bovendien is niet voor iedereen geld het belangrijkste. Maar ik kan natuurlijk enkel en alleen vanuit mijn eigen ervaringen en gevoelens spreken. Maar wat ik wel zeker weet, is dat het verschil van enkele jaren niet groot is. Hoelang men ook plusouder geweest is, eens men aan de kinderen gewend is geraakt en er een band mee heeft doet het voor gelijk welke plusouder pijn. Maar ook voor de kids.
Uit jouw uitleg begrijp ik dat de kinderen reeds volwassen zijn ? (38jaar ...) Dan maken zij normaal toch hun eigen keuzes ?
Uit jouw uitleg begrijp ik dat de kinderen reeds volwassen zijn ? (38jaar ...) Dan maken zij normaal toch hun eigen keuzes ?